Η Λενιώ είχε τον ίδιο χαρακτήρα με τη μητέρα της. Στην παιδική της ηλικία, σεμνή και ντροπαλή, κρυβόταν πίσω απ’ τα φουστάνια της μάνας της. Στο σχολείο τυπική και μελετηρή. Φίλους δεν είχε, ούτε σχέσεις είχε συνάψει. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ήταν το μόνο που δεν την απασχολούσε. Τεμπέλα, όμως, δεν ήταν κι αποφάσισε να δουλέψει σ’ ένα φούρνο της γειτονιάς. Όλα πήγαιναν καλά. Άρχισε να επικοινωνεί με τον κόσμο κι η ντροπή που ένιωθε, ανήκε πια στο παρελθόν. Οι γονείς της πιο περήφανοι από ποτέ μ’ αυτήν της την αλλαγή. Η ίδια, πιο κοινωνική και λαλίστατη από ποτέ, ανακάλυψε και το επάγγελμα που της ταίριαζε. Μπορεί μικρή να κρυβόταν πίσω από τα φουστάνια της μαμάς, τώρα όμως, επέλεξε να σηκώνει τα δικά της και να φιλοξενεί τον ανδρικό πληθυσμό. Προς έκπληξη όλων, η Λενιώ διέπρεψε στο επάγγελμά της κι απέκτησε το δικό της οίκο, διευθύνοντάς τον με μεγάλη επιτυχία. Οι γονείς της, πιο ντροπιασμένοι από ποτέ, δεν ήθελαν ούτε να τη δουν. Ένας απ’ τους καλύτερους πελάτες της, τη συμπαθούσε ιδιαίτερα. Έμοιαζε με κείνη, της είχε πει, και δεν έκανε λάθος. Κάπως έτσι, λοιπόν, πληροφορήθηκε το μέχρι τότε άγνωστο επάγγελμα της μητέρας της.
_
γράφει η Βάσω Καρλή
Βάσω ό, τι πιο παράξενο και ανατρεπτικό έχεις ποτέ γράψει αν και κατά κανόναι ”κατα μάνα κατα κυρη κατα γιο και θυγατέρα”
Όλες οι παροιμίες είναι αληθινές. Καλή σου μέρα Λένα μου και σε ευχαριστώ πολύ!!!
Κάθε ιστορία σου και ένα ψυχογραφημα Βασω!! Μπράβο σου εξαιρετικό!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου για τα καλά σου λόγια κάθε φορά. Να είσαι πάντα καλά.
Ανατρεπτικό, πράγματι! Όπως πρέπει να είναι μια “μικρή” ιστορία! Μα τόσο μεγάλη… Δυνατό κείμενο! Συγχαρητήρια, Βάσω!
Καλή σου μέρα Στέλλα. Πράγματι, αυτή η ανατροπή είναι στο τέλος που ξεσηκώνει. Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Είναι τα γονίδια που μας ακολουθούν πάντα; Απίστευτα ανατρεπτική η πένα σου Βάσω μου, μπράβο!!!
Όσο και να θέλουμε να ξεφύγουμε από το πεπρωμένο … το συναντάμε μπροστά μας. Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για το όμορφο σχόλιό σου!!!