“…επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους στους οποίους αισθάνομαι ότι προσφέρω κάτι…” – Πέτρος Ευαγγελόπουλος

(Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενος στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι o συγγραφέας Πέτρος Ευαγγελόπουλος!

Ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος γεννήθηκε το 1970 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Όσον αφορά τη ενασχόλησή του με τη συγγραφή, είναι κάτι που συνέβη αναπάντεχα, και σίγουρα όχι σε μια μέρα. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρχε πάντα μέσα του, όμως περίμενε την κατάλληλη ώρα και στιγμή για να εκραγεί.

Στην αρχή ήταν οι εκθέσεις του σχολείου. Πήρε βέβαια επαίνους για αυτές, όμως κανείς έρωτας δεν αναπτύχθηκε ποτέ μεταξύ τους. Στη συνέχεια ήταν η ποίηση. Την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα αυτή. Κάποια ποιήματα, άλλα σύντομα, άλλα εκτενή, που πάντα θα αγαπά και θα θυμάται. Αλλά τα οποία εγκατέλειψε, έπειτα από μια σοφή συμβουλή, για τον πεζό λόγο. Ακολούθησαν δύο δεκαετίες σοβαρής πάλης με τη συγγραφή και αρκετές χιλιάδες σελίδες κειμένων, που αγάπησαν πολλοί από όσους τα διάβασαν. Τα περισσότερα παραμένουν ανέκδοτα δυστυχώς. Όμως, ευτυχώς, κάποια άκουσαν την προσταγή «Τυπωθήτω!». Το 2011 συμμετείχε με ένα διήγημά του στη συλλογή του Φανταστικού, με τίτλο «Ακροβάτες δύο κόσμων».

Το ογκώδες μυθιστόρημα μυστηρίου «Περίπτερο» κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2012. Το 2018 εκδίδονται τα «Παράξενα Πλάσματα», με την εξίσου παράξενη μορφή: βιβλίο και ξεχωριστά 15 Επιστολές!

Ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος δεν περιορίστηκε ποτέ σε ένα μόνο είδος λόγου. Το ίδιο και τα κείμενά του. Κάθε ένα από αυτά πρόκειται για μια ανθοδέσμη αποτελούμενη από διάφορα είδη, ίσως και ασύμβατα μεταξύ τους. Ο αναγνώστης θα το διαπιστώσει σίγουρα, διαβάζοντας τον «Κατηραμένο Όφι» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής.

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς

1. Ανέφερε ένα απόσπασμα 1-4 σειρών από βιβλίο ή λεγόμενα του αγαπημένου σου ομότεχνου λογοτέχνη:

«Βγήκα με φούρια από το δωμάτιο. Έξω, δεν ήταν ούτε η αυλή, ούτε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια, ούτε το μεγάλο σιωπηλό σπίτι, ούτε οι ευκάλυπτοι, ούτε τ’ αγάλματα, ούτε η κληματαριά, ούτε τα σιντριβάνια, ούτε η μεγάλη καγκελόπορτα του Αδρογκέ. Έξω, με περίμεναν άλλα όνειρα». (Διήγημα «25 Αυγούστου 1983», Χ.Λ. Μπόρχες, Άπαντα τα Πεζά ΙΙ, Εκδόσεις Πατάκη)

2. Το είδος γραφής που υπηρετείς σε εκφράζει απόλυτα; Θα μπορούσες να πειραματιστείς γράφοντας κάτι διαφορετικό, κι αν ναι τι θα ήθελες να δοκιμάσεις;

Γράφω σε διάφορα λογοτεχνικά είδη και μου αρέσει να πειραματίζομαι. Επίσης μου αρέσει, άνθρωποι που γνωρίζουν, να μου μεταδίδουν την πείρα τους. Με ενοχλεί να μένω συνεχώς στα ίδια!

3. Ποια είναι η γνώμη σου για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;

Λόγω προσωπικής εμπειρίας, έχω αρνητική γνώμη για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Νομίζω ότι εκφράζουν το συγκεκριμένο γούστο της κριτικής επιτροπής και μόνο. Έχοντας μάλιστα διατελέσει και μέλος κριτικής επιτροπής, το τόνισα αυτό ξεκάθαρα στους συγγραφείς που συμμετείχαν, ώστε να μην απογοητευτούν όσοι έμειναν πίσω. Ωστόσο, αν με ρωτούσαν, θα έλεγα ότι, με όλα τα αρνητικά τους, είναι καλό να γίνονται λογοτεχνικοί διαγωνισμοί, οδηγούν και σε πολλά θετικά αποτελέσματα.

4. Σε ποια ηλικία εκφράστηκες για πρώτη φορά, γράφοντας το πρώτο σου πεζό ή ποιητικό κείμενο;

Νομίζω ήμουν 23 ετών όταν άρχισα να γράφω κάποια ποιήματα. Αρκετά χρόνια αργότερα μπήκα στον πεζό λόγο.

5. Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλησες να παρατήσεις την ενασχόλησή σου με την συγγραφή; Αν ναι, γιατί;

Υπήρξαν πολλές φορές που ρώτησα τον εαυτό μου: i) αν τα κείμενά μου αξίζουν, ii) αν αυτό ήθελα πραγματικά να κάνω και iii) αν αντέχω να το κάνω παρ’ όλες τις αντιξοότητες. Κάθε φορά, σε κάθε τέτοια «κρίση», απαντούσα «ναι» και στις τρεις ερωτήσεις και συνέχιζα μπροστά.

6. Τι ερώτηση θα έκανες στον αναγνώστη που έκανε αρνητική κριτική στο έργο σου; Τι θα ρωτούσες αυτόν που θα εκφραζόταν θετικά;

Σε αυτόν που εκφράστηκε αρνητικά, θα τον ρωτούσα αν διάβασε ολόκληρο το βιβλίο και τι συγκεκριμένα δεν του άρεσε, ώστε να δω μήπως μπορώ να βελτιωθώ. (Συνήθως δεν μπορούν να απαντήσουν συγκεκριμένα.) Εκείνον που είπε καλά σχόλια, αφού τον ευχαριστούσα, θα τον ρωτούσα αν υπήρξε και κάτι που τον ενόχλησε, ώστε και πάλι να δω μήπως μπορώ να βελτιωθώ. Οι προηγούμενες δεν είναι υποθετικές καταστάσεις αλλά έχουν όντως συμβεί επανειλημμένα.

7. Γιατί γράφεις;

Γράφω επειδή περνάω πολύ όμορφα, εκφράζω τις σκέψεις και τα αισθήματά μου, επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους στους οποίους αισθάνομαι ότι προσφέρω κάτι (και μου το λένε εξάλλου, δεν είναι ιδέα μου μόνο) και τέλος, επειδή, έπειτα από τόσα χρόνια συγγραφής, νομίζω ότι αυτό είναι το έργο μου σε αυτή τη ζωή.

8. Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;

Δε θα συμβούλευα, έτσι στα καλά καθούμενα, κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής. Αν όμως κάποιος μου έλεγε ότι θέλει να γίνει συγγραφέας ή ποιητής, ή ότι ήδη γράφει πειραματικά, θα τον συμβούλευα να επιμείνει, να γράφει, να εξασκείται και συνεχώς να ανακαλύπτει νέους δρόμους και νέα σκαλοπάτια προς ανάβαση. Όσο για το δεύτερο ερώτημα, όχι, δε νομίζω ότι θα έλεγα σε κάποιον να αποφύγει τη συγγραφή. Ίσα-ίσα που έχω πει σε παιδιά σε σχολεία που έχω μιλήσει σχετικά, ότι δε χρειάζεται κανείς να γράψει μυθιστόρημα. Συγγραφή είναι και το να προσπαθήσει να γράψει σωστά ένα email ή μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα.

9. Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;

Δε θα αναφέρω συγκεκριμένο όνομα εκδοτικού οίκου αλλά χαρακτηριστικά. Πάντα με γοήτευε σε κάτι αμερικάνικα μυθιστορήματα που έχουν πουλήσει καλά και έφτασαν ως τη χώρα μας και μεταφράστηκαν, εκείνη η σελίδα στο τέλος όπου ο συγγραφέας διατυπώνει τις ευχαριστίες του. Έβλεπα πως δεν επρόκειτο για δυο-τρεις συνεργάτες μόνο, αλλά ανέφερε δεκάδες άτομα που τον βοήθησαν με τα επιστημονικά θέματα του βιβλίου, τα ιστορικά, εννοείται τα φιλολογικά, κάποιοι μάλιστα έκαναν έρευνα για χάρη του, άλλοι του έδωσαν συμβουλές βελτίωσης της υπόθεσης, ενώ κάποιοι απλά τον ενθάρρυναν όταν κατέρρεε ψυχολογικά. Επίσης, υπήρχαν άτομα με πείρα στον χώρο, που προωθούσαν το βιβλίο στα Μέσα Ενημέρωσης, που ταξίδευαν στο εξωτερικό ψάχνοντας εκδοτικούς που ίσως ενδιαφέρονταν να το μεταφράσουν σε άλλες γλώσσες, προσέγγιζαν κινηματογραφικούς παραγωγούς ώστε να το κάνουν ταινία κτλ. Έναν τέτοιο εκδοτικό οίκο θα ήθελα!

10. Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;

Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο, ώστε να υπάρχει σωστή σύγκριση, το «Περίπτερο», που ήταν το πρώτο μου εκδομένο μυθιστόρημα. Μια κυρία είπε, τόσο σε μένα όσο και σε άλλον κόσμο, ότι: «Είναι το τέλειο βιβλίο!». Ένας νεαρός, που διάβασε μόνο λίγα κεφάλαια στην αρχή και δεν άντεξε τα δεινά που περνάει ο πρωταγωνιστής, είπε μια λέξη μόνο: «Πρέζα». Τέτοια, σε διάφορες παραλλαγές και τόνους, έχω πολλά να διηγηθώ!