Ανέβηκε στο καράβι, να περάσει από το Σκούταρι στο Καράκιοϊ (περιοχή κοντά στην γέφυρα του Γαλατά)… και από κει να πάει στο Πέραν. Στο καράβι έβλεπε τις δύο όχθες, της ανατολικής και δυτικής πλευράς της Πόλης. Άφησε τη μεγάλη αδελφή πίσω κι αυτή φορώντας το μπλε φουστάνι της ως τη γάμπα, με τις ευδιάκριτες δαντέλες κατά μήκος του στήθους, πήρε το δρομολόγιο για την απέναντι πλευρά.

Στο πολυκαιρισμένο φινιστρίνι, μέσα από την ομίχλη και το αλάτι των καιρών, έπινε τσάι με 2 κύβους ζάχαρη αναπολώντας τα νιάτα της. Ο σερβιτόρος με την άσπρη ποδιά και το ψαλιδισμένο μουστάκι της χαμογέλασε κουρασμένα… Στο καράβι την έβλεπαν συχνά. Μπορεί στην Πόλη οι Ρωμιοί να λιγόστευαν, αλλά η κοινότητα αριθμούσε ακόμη μερικές χιλιάδες. Ήταν δασκάλα στο επάγγελμα και γεροντοκόρη, αλλά δεν την ένοιαζαν πια τα σχόλια του κόσμου. Το πήρε απόφαση πως θα πέθαινε μονάχη, όταν θέλησαν να την προξενέψουν με έναν εξηντάρη. Το “τράχωμα” που ζητούσε ήταν μεγάλο, κι αυτή με πικρή περηφάνια ομολόγησε πως προτιμούσε να το “τρώει” μονάχη της!

Σήμερα θα ακολούθαε πιστά το σαββατιάτικο πρόγραμμα. Από το Γαλατά θα έβγαινε στο τούνελ και απ’ εκεί θα έπαιρνε με τη σειρά το δρόμο των πατισερί – κονφισερί, των γαλακτοζαχαροπλαστών και των μπακλαβατζήδων στο Πέραν. Η περιοχή φημίζονταν για τέτοια μαγαζιά, συν τα μαλεμπιτζίδικα, που πρόσφεραν ανατολίτικα γαλακτοκομικά, όπως ρυζόγαλο, ταβούκγκιογσου, γαλακτοκομικό γλυκό που φτιάχνεται με στήθος από κοτόπουλο, ασουρέ, μαλεμπί, εκμέκ κανταϊφι που σερβίρεται με παχύ καϊμάκι από βουβαλίσιο γάλα, κανταϊφι, αχ και τόσα άλλα…κι έγλειψε με τρόπο το απάνω χειλάκι της.

Μπορεί να αγόραζε και κανένα μαντήλι, καμιά κάλτσα μεταξωτή για τα λευκά της ποδαράκια. Ήταν η δική της έξοδος εδώ και χρόνια, μιας και λεφτά για “αλλαή” δεν είχανε ποτέ με τη μεγάλη της αδελφή.

– Η κυρία Εριέττα και η αδελφή της Ελπινίκη θα ζούσαν αξιοπρεπώς σε πείσμα των αντίξοων καιρών, μονολόγησε, και με ελαφρύ βηματισμό κατέβηκε στην αποβάθρα!

_

γράφει η Κατερίνα Κανάκη Αξούγκα

___________

Τράχωμα: Προίκα
Αλλαή: Διακοπές