Της Σελήνης…
Είδα την πανσέληνο στο φρύδι του βουνού. Συνάντησα κι εσένα. Είναι που βγήκε η ψυχή να πάρει αέρα. Θα τη θωρεί κι εκείνος, είπα. Και οι δυο, γλυκείς, ωραίοι, καραδοκούσαμε -άραγε τι- ποια ανήκουστη να λύσουμε απορία; Στο φέγγος της αιωρούνταν απίστευτη...