Ο αέρας με μοιράζει πάνω στην πλάτη της γης-
Και
Τότε
Γίνομαι ψίθυρος
Γίνομαι ζουζουνάκι που πεταρίζει
πλάι στο αυτί των λουλουδιών
Γίνομαι επικός και ανήκω
Σε μια τάξη αιώνια, μια τάξη
που δεν διασαλεύτηκε
Από την εποχή των άλλων θεών –
Και
έρχομαι
στον ύπνο σου
Μεσημέρι που γελά πάνω απ’ τα λιβάδια
Έρχομαι
Ντυμένος άμφια του έρωτα
Και σε φιλώ
Στις παρειές
που κοκκινίζουνε
Προδίνοντας
Του πόθου σου το ξάναμμα
και
Της κάψας την θέρμη..
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
0 Σχόλια