Αποσπώνται οι μέρες σαν ψηφίδες από έναν τεράστιο ψηφιδωτό Χρόνο. Κονιορτοποιούνται, σβήνονται οι εποχές. Ο άνθρωπος παραμένει πιστός στην άξεστη δύναμή του- Τόσο κακός όσο όταν σε σπήλαια μπορούσε να ζει. _ γράφει ο Στρατής Παρέλης...

Σκεφτικό με βρήκε το βράδυ. Όλη τη μέρα δεν σταμάτησαν οι χοροί των ηλιαχτίδων. Βρήκα ένα δώρο φιλίας μες το μουντό τοπίο της πρωτεύουσας. Σπάνιο! _ γράφει ο Στρατής Παρέλης  ...

  Μόλις ξύπνησες! Κι είσαι μια θύελλα που υφαρπάζει όλες τις λυρικές δυνατότητες. Μπροστά απ’ το παράθυρο που κοιτάς του ουρανού τη λιακάδα και το σπίρτο του βλέμματός σου είναι οξύτονο και ανάβει. Πού κρύφτηκε η διαλεκτική του βραδιού, οι άτονες σκιές που έγιναν...

Είναι μια νεραντζιά που, μόλις ξημερώσει, γίνεται κορίτσι δεκαοχτώ χρονών είναι μια ηλιαχτίδα που τη λούζει ολόκληρη και την καρδιά μου λαβώνει είναι ένα πρόσωπο γελαστό που μαρκάρει τη μέρα με της χαράς το ελιξίριο είναι μια σιωπή που μέσα της ευδοκιμούν ενεστώτα...

Σκεφτικό με βρήκε το βράδυ. Όλη τη μέρα δεν σταμάτησαν οι χοροί των ηλιαχτίδων. Βρήκα ένα δώρο φιλίας μες το μουντό τοπίο της πρωτεύουσας. Σπάνιο! Εκεί που λες τίποτα δεν λάμπει, μια φωτοχυσία ακμαία [...] _ γράφει ο Στρατής...

Για τους ονειροπόλους το όραμα και η ελπίδα, Για κείνους που δρέπουν τα πνευματικά λουλούδια της αθωότητας- Ο καιρός εγγύς των ημερών που η μουσική είναι η μέγιστη πνευματικότητα- Η γύρη των ανθών πλανιέται μες την φασαρία του ασύνορου ορίζοντα- Χρώματα, χρώματα...

Όταν φυσάει η απόγνωση το κρύο είναι τσουχτερό. Να μην ξεχάσω να κάνω τις τιμωρίες ορατές. Να μην ξεχάσω να εξοστρακίσω. Ας χαθούν αυτοί που με κάνουν να χάνομαι. Ο άνθρωπος είναι ο τρόπος Ο τρόπος πρέπει να βρίσκει ιδίω τρόπω ανταπόδοση…   _ γράφει ο Στρατής...

Όλα έχουν μια κατεύθυνση. Φοβάμαι μη με απορροφήσουν στη δίνη τους. Κόβω μικρά κομματάκια τα σύμφωνα και όταν μου α-συμφωνούνε ντρέπομαι τη μοναξιά, αλλά σε αυτήν μέσα ευδοκιμώ όπως το σαλιγκάρι στο κέλυφος[...] _ γράφει ο Στρατής...

Φωτεινά αγαπώ, η λύπη των ημερών με πεισμώνει, θέλω κι άλλες κι άλλες αθωότητες. Περίεργα που αφήνομαι στο πλάνεμα του φεγγαριού και μέσα στων σελίδων τη θαλπωρή[...] _ γράφει ο Στρατής...

Καθένα άστρο είναι ένα παραμύθι τ’ ουρανού. Πολλά άστρα - σαν αποζημιώσεις επ’ αόριστον του ονειροπαρμένου. _ γράφει ο Στρατής Παρέλης

Αυτή η μέρα η άλλη Η στερεωμένη επάνω στη ζέστα της καρδιάς, αιθέρια και ιαματική· αυτή η μέρα μας έχει σκλαβώσει.[...] _ γράφει ο Στρατής Παρέλης