Ετικέτα: Στρατής Παρέλης

Αποσπώνται οι μέρες σαν ψηφίδες από έναν τεράστιο ψηφιδωτό Χρόνο. Κονιορτοποιούνται, σβήνονται οι...

Σκεφτικό με βρήκε το βράδυ. Όλη τη μέρα δεν σταμάτησαν οι χοροί των ηλιαχτίδων. Βρήκα ένα δώρο...

  Μόλις ξύπνησες! Κι είσαι μια θύελλα που υφαρπάζει όλες τις λυρικές δυνατότητες. Μπροστά απ’ το...

Είναι μια νεραντζιά που, μόλις ξημερώσει, γίνεται κορίτσι δεκαοχτώ χρονών είναι μια ηλιαχτίδα που...

Σκεφτικό με βρήκε το βράδυ. Όλη τη μέρα δεν σταμάτησαν οι χοροί των ηλιαχτίδων. Βρήκα ένα δώρο...

Για τους ονειροπόλους το όραμα και η ελπίδα, Για κείνους που δρέπουν τα πνευματικά λουλούδια της...

Όταν φυσάει η απόγνωση το κρύο είναι τσουχτερό. Να μην ξεχάσω να κάνω τις τιμωρίες ορατές. Να μην...

Όλα έχουν μια κατεύθυνση. Φοβάμαι μη με απορροφήσουν στη δίνη τους. Κόβω μικρά κομματάκια τα...

Φωτεινά αγαπώ, η λύπη των ημερών με πεισμώνει, θέλω κι άλλες κι άλλες αθωότητες. Περίεργα που...

Καθένα άστρο είναι ένα παραμύθι τ’ ουρανού. Πολλά άστρα – σαν αποζημιώσεις επ’ αόριστον του...

Αυτή η μέρα η άλλη Η στερεωμένη επάνω στη ζέστα της καρδιάς, αιθέρια και ιαματική· αυτή η μέρα μας...

Όμορφα απουσιάζουν τα γεγονότα από την αιωνιότητα Όπως να σε μπερδεύουν όλα μέσα στην πολυκοσμία...

Πόσο φυλακισμένοι στα γεγονότα και η πραγματικότητα σε όλα να μας ξεπερνά! Θόρυβος, θόρυβος μόνο...

Μια μέρα θα λείψουν οι χαρές και η αγάπη θα σβήσει. Τα πουπουλένια σύννεφα θα σαλεύουν αργά στον...

Ο έρωτας είναι ξιφομαχία περίπλοκη- η αέρινη φύση των πραγμάτων βυθίζει στον ύπνο το πλάσμα που...

Με το δάχτυλο γράφεται πάνω στο ιδρωμένο τζάμι το κάτι που θέλω: μπορεί ένα κρυφό σ’ αγαπώ που δεν...

Είναι βαριά, μου έλεγε η γιαγιά μου, η καλογερική κι η προσευχή· κοίτα που πάλι το θυμήθηκα· τώρα...

Την ώρα που τα βέλη βρίσκουν τον στόχο τους και οι φωτιές ανάβουν σαν οι πραγματοποιημένες αγωνίες...

Ένα σημάδι που λιώνει μες τα σύννεφα, ένα μακρινό δάκρυ Που αγαπά την τελειότητα της μουσικής και...

Η γη είναι μια εικασία του Θεού. Πάνω της επιχειρούν μικρά ανθρωπάκια Και των ζώων οι αγέλες...

Ενώπιον της ιστορίας η σκιά που γεννά σκιές θλιμμένες του εαυτού τους κι ένας πόλος, σαν ο...

Τι σημασία έχουν οι φωνές που τώρα λείπουν; Εσύ έρχεσαι κατευθείαν από το μέλλον ενός θαυμαστικού,...

Αόρατα πουλιά κι αόρατα λόγια Κι αόρατες μουσικές καθώς η μέρα χαράζει Και είναι επιφανής ο πόνος...

Κι ανατριχιάζει κάπου η ραχοκοκαλιά μου· Γίνονται οι γεωγραφίες του κορμιού ευανάγνωστες, κάθε...

Χρειαζόμαστε εξηγήσεις αλλά μην κλαις από αδυναμία- ζήσε τις ευγένειες της συνείδησης- δεν θα...

Αν κλείσω τα μάτια η ζάλη μ’ ακολουθεί: λευκή διάφανη σαν μια ουτοπική πεταλούδα. Βγαίνω από τον...

Αγγίζω τα κρύα φύλλα της φτέρης κι ανακαλύπτω τα ίχνη ενός γατιού που ελαφροπάτησε στο χώμα του...

Η σιωπή είναι μια άσκηση· κάπου εκεί που ψάχνεις φως μες το σκοτάδι και ο άνθρωπος που είσαι...

Ο γραφικός μου χαρακτήρας επαναστατεί· το λάμδα πολεμά το έψιλον και γίνεται ένας παράξενος...

Καμιά σπουδή πάνω στον άνεμο· οι ρίζες του φωτός δίνουν την πλουραλιστική δίψα τους στο κενό των...

Ξεκολλούν οι μέρες από της εβδομάδας το κορμί αλλά δύσκολες είναι για τους πολλούς. Η εποχή...

Κάνει κρύο το πρωί, να φοράς ζεστά ρούχα και να δοξάζεις την Ανατολή. Μέσα σου είναι ένας...

Να ζεις κάτω από ευρεία βροχή, μέσα Στο φως της μέρας που υπερβαίνει τα δέντρα και στοχεύει στον...

Ταξιδεύουν τα μάτια μας αλλά οι καρδιές μένουν ριζωμένες εκεί… Πατρίδα που σε κουβαλάμε όπως...

ζεστό νερό που ακμάζεις επάνω μου φέρε πίσω τις αισθήσεις μου φίμωσε τον πόνο, φώναξε μέσα μου...

Μπουρίνια μεθυστικά, είσαι μέσα στις έννοιες μου, ξεσπαθώνω κάποτε ξεσπαθώνω, μανίζω με τον εαυτό...

Όπου λαλεί ηλιαχτίδα ο κόσμος γελά και συμμορφώνεται – κι αν δεις Δεν έχει ανάγκη τις...

Χάντρες γυμνές και λέγοντας κι εκείνα που δεν λέγονται, Μετρώ τις συλλαβές, μετρώ τις προσευχές...

Πέλμα του ουρανού πάνω στην νυχτωμένη θάλασσα, Κι ένα ιστιοφόρο που αγαπά να πλέει μες το φως Της...

Θολώνει ολοένα και το χάνω είναι γεμάτο αγκάθια και το χάνω είναι το πρωινό με τον τσουχτερό ήλιο...

Ζουν μέσα στην γυάλα οι άνθρωποι και σχολιάζουν την πραγματικότητα σαν να μην τους ανήκει....

Δεν ξέρω τι παρακίνησα να απογειωθεί και τι φρέναρα- πια είμαι ανήξερος από θαυμαστικές ανάγκες...