ζεστό νερό που ακμάζεις επάνω μου
φέρε πίσω τις αισθήσεις μου
φίμωσε τον πόνο, φώναξε μέσα μου
μεγάφωνο της ευχαρίστησης-
επιγραμματικό σαν φωτιά- έλα από εκεί που δεν σε περιμένω
σχημάτισε στην επιδερμίδα μου την κραυγή της ηδονής
μεγεθύνσου
και ράψε το καλόσχημο ρούχο της ίασης
λυρικό συμβάν της αθανασίας-
σ' ακούω, σε οσμίζομαι, σε ψαύω
σε πίνω καθώς, ασθμαίνοντας είμαι κιόλας αλλού, όπου
ο αχνός σου ιδρώνει τα τζάμια και μες από τους υδρατμούς επάνω στο θολό τζάμι μ' ένα δάχτυλο γράφω
ιστορίες ακμής κι ιστορίες της πάλαι ποτέ παρακμής...
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
τι να πω…απλά σε διαβάζω και χάνομαι στις λέξεις σου…
Λόγος δυνατός… ταξιδευτής και γητευτής… Λόγος με μια ξεχωριστή ποιητικότητα!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑ!!!!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ! Τρέχουμε όλοι στον ίδιο στίβο…