Δηλώνω τυπικά αρχισυντάκτρια της σελίδας. Άτυπα όμως και πιο γνήσια, δηλώνω μέλος μιας όμορφης ομάδας πολύ δεμένης που οι «τίτλοι» του καθενός είναι περιττοί. Δηλώνω επίσης συγγραφέας, ποιήτρια, ερασιτέχνης φωτογράφος, μουσικόφιλή, βιβλιόφιλη, θεατρόφιλη, σινεφίλ και ερωτευμένη με οτιδήποτε ξυπνά τη δημιουργικότητά μου. Τελικά όμως έμαθα… πως το να δηλώνει κανείς τι είναι και τι δεν είναι, είναι ένα μεγάλο παραμύθι, όχι από εκείνα που μου αρέσει να διαβάζω, αλλά από εκείνα που σου θέτουν όρια και σε στριμώχνουν σε καλούπια. Μα εγώ τις λέξεις «όρια» και «καλούπια» τις έχω αφαιρέσει από το λεξικό της ψυχής μου...
Σε ευχαριστώ Άννα μου…κάπως έτσι σχηματίζω στο νου την Ελευθερία της Aγάπης που ενώνει τα σώματα και δίνει ελπίδα…και κάνει αναίμακτες επαναστάσεις που ενώνουν και δε χωρίζουν…που χωρά το παιδί και τη γιαγιά στο ίδιο σχήμα της ζωής χωρίς διακρίσεις…διώχνοντας τις ασπρόμαυρες και θλιβερές μας στιγμές…και φέρνοντας τα πολύτιμα χρώματα…
Μάχη υποκλίνομαι στο ταλέντο σου!!!
Είσαι εξαιρετική!!!
Το ποίημα αυτό είναι πραγματικά ξεχωριστό,
δυνατό, συγκλονιστικό!!
Νομίζω πως είναι το καλύτερο σου!!
Η ταπεινή μου γνώμη.
Η μέρα μου ξεκίνησε θαυμάσια!
Μπορώ να σου πω ότι το διάβασα τρεις φορές
και στο τέλος αισθάνθηκα πιο ανάλαφρη.
Ήταν λυτρωτική αυτή η ανάγνωση.
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό!!!
Θα ανθίσουν ξανά τα κλωνάρια Μάχη.
Θα ανοίξουν οι ουρανοί και πουλιά θα τραγουδήσουν ξανά,
κρατώντας στο στόμα τους τις μελωδίες.
Θα έρθει η ώρα που θα αντικρίσουμε τα περιστέρια.
Θα επιστρέψουν από την ανατολή με τα χρώματα στα φτερά.
Δεν τον βαστάω.. Σαν ταμπέλα κρεμασμένη στον ουρανό που αναβοσβήνει κι εγώ σαν παιδί που θαμπώνεται από τα φώτα της χοροπηδάω να την πιάσω. Πού και πού τη φτάνω, μα τα φώτα της καίνε τα δάχτυλα και την αφήνω ελεύθερη να τραμπαλίζεται στα σύννεφα…
Συγκλονιστικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε ευχαριστώ Άννα μου…κάπως έτσι σχηματίζω στο νου την Ελευθερία της Aγάπης που ενώνει τα σώματα και δίνει ελπίδα…και κάνει αναίμακτες επαναστάσεις που ενώνουν και δε χωρίζουν…που χωρά το παιδί και τη γιαγιά στο ίδιο σχήμα της ζωής χωρίς διακρίσεις…διώχνοντας τις ασπρόμαυρες και θλιβερές μας στιγμές…και φέρνοντας τα πολύτιμα χρώματα…
την καλημέρα μου..
Μάχη υποκλίνομαι στο ταλέντο σου!!!
Είσαι εξαιρετική!!!
Το ποίημα αυτό είναι πραγματικά ξεχωριστό,
δυνατό, συγκλονιστικό!!
Νομίζω πως είναι το καλύτερο σου!!
Η ταπεινή μου γνώμη.
Η μέρα μου ξεκίνησε θαυμάσια!
Μπορώ να σου πω ότι το διάβασα τρεις φορές
και στο τέλος αισθάνθηκα πιο ανάλαφρη.
Ήταν λυτρωτική αυτή η ανάγνωση.
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό!!!
Θα ανθίσουν ξανά τα κλωνάρια Μάχη.
Θα ανοίξουν οι ουρανοί και πουλιά θα τραγουδήσουν ξανά,
κρατώντας στο στόμα τους τις μελωδίες.
Θα έρθει η ώρα που θα αντικρίσουμε τα περιστέρια.
Θα επιστρέψουν από την ανατολή με τα χρώματα στα φτερά.
Να είσαι καλά!!
Καλή σου ημέρα!!!
έρχεσαι πάντα με καλοσύνη στις λέξεις μου…
Σε ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια…
Υπέροχο Μάχη!!! Μαγευτικό!!!
Σε ευχαριστώ θερμά Χριστίνα!
Ένας εσωτερικός αναβαθμός υπάρχει στο ποίημά σου Μάχη. Αυτόν ακολουθούν κι οι ψυχές μας ως τη λύτρωση. Ποίημα γεμάτο λυρισμό κι εσωτερικότητα!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Ποιήτρια …
Μεγάλος ο χαρακτηρισμός.
Δεν τον βαστάω.. Σαν ταμπέλα κρεμασμένη στον ουρανό που αναβοσβήνει κι εγώ σαν παιδί που θαμπώνεται από τα φώτα της χοροπηδάω να την πιάσω. Πού και πού τη φτάνω, μα τα φώτα της καίνε τα δάχτυλα και την αφήνω ελεύθερη να τραμπαλίζεται στα σύννεφα…
Ευχαριστώ…
Την καλησπέρα μου…
Ξανά ποιήτρια …
Το ποίημα σας μου θυμίζει πίνακα του Klimt! Γεμάτο λυρισμό!
Τιμή μου να παρομοιαζετε την προσπάθεια μου με πινακες του Klimt! Σας ευχαριστώ πολύ…
… ανθήματα, υποκλίνομαι !!!
Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη
(τον πάω περίπατο τον πληθυντικό αν μου επιτρέπεις…)
Τιμή μου που πέρασες από τους στίχους μου..
Καλό απόγευμα!
(κι εκειδανά παράτα τον, άφηκε τον να χαθεί…)
… καλό μας απόγευμα !!!