Αν κλείσω τα μάτια η ζάλη μ’ ακολουθεί:
λευκή διάφανη σαν μια ουτοπική πεταλούδα.
Βγαίνω από τον ύπνο ζωσμένος φως
και το ηλεκτρικό χάδι με δυναμώνει.
Ο Δεκέμβρης έχει ακόρεστη δίψα για εκπλήξεις.
Η σιωπή γύρω μου κεντά φιλοσοφίες
πάνω στον πάπυρο της μοναξιάς.
Ούτε θλίψη έχει ούτε μελαγχολία η παρόρμηση που οδηγεί στην γραφή.
Είναι μια άκρα μυστικότητα να αποδεχτείς ότι κάπου θα καταλήξεις που μέσα σου
αποδεικνύει ο Θεός τον κόπο του και θέλει ντε και σώνει τα εύσημά του…
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
ομορφο…Στρατή