Μονίμως στο σπίτι υπάρχει θόρυβος, φασαρία. Αυτό οφείλεται κυρίως στην ίδια, που δε βάζει γλώσσα μέσα της. Αυτός ο κακομοίρης, ούτε που ακούγεται. Τον προκαλεί να της μιλήσει, μα αυτός επιλέγει τη σιωπή. Αυτή, απτόητη, συνεχίζει να μιλά μόνη της και να γκρινιάζει. Τώρα πια μένουν μόνοι στο σπίτι, αφού τα παιδιά μεγάλωσαν κι έφυγαν από κοντά τους. Δεν έχει με τι να ασχοληθεί και όλα της φταίνε. Εκείνος κάνει υπομονή, γιατί της έχει μεγάλη αγάπη. Η κατάσταση όμως τώρα έχει ξεφύγει. Μη μπορώντας ο χριστιανός να βρει την ησυχία του, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να φύγει. Δυο λόγια σε ένα χαρτί είναι αρκετά. Όταν γυρίζει στο σπίτι, ψάχνει να τον βρει. Άφαντος. Τώρα σε ποιον θα μουρμουρά; Τον παίρνει στο τηλέφωνο. Απενεργοποιημένο. Περιμένει στο σπίτι, μήπως την πάρει ο ίδιος τηλέφωνο. Τίποτα. Τι αστείο! Της λείπει η σιωπή του. Ήταν τόσο έντονη η απουσία του, που δεν άντεχε άλλο. Τελικά, ο καλός της επέστρεψε εθελοντικά, γιατί το μόνο που ήθελε ήταν να της δώσει ένα μάθημα. Τώρα πια στο σπίτι επικρατεί απόλυτη ησυχία και οι δυο τους είναι πιο ευτυχισμένοι από ποτέ.

–

γράφει η Βάσω Καρλή