Τα χρόνια δύσκολα, κακοτράχαλα τα μονοπάτια της ζωής της.

Δεν είχε βρει πουθενά παρηγοριά, τα πάντα τής τριβέλιζαν το μυαλό και της έφερναν στο νου παραστάσεις, σχετικές με τις τρικυμίες και τις δίνες καταστροφής της ύπαρξής της.

Ζητούσε μια σανίδα σωτηρίας μέσα απ’ τις κραυγές απελπισίας της, μα σιωπούσαν και δεν ακουγόταν ακόμα ο παραμικρός ήχος.

Ως πότε θα το κατάφερνε αυτό και θα κατάπνιγε τα θέλω της και θα ξόρκιζε τα όνειρά της;

Ίσως και να είχε έρθει η στιγμή να σωθεί, να βρει τη λύτρωσή της, μέσα από μια σχεδία, χωρίς καν να την έχει κατασκευάσει η ίδια, αλλά μάλλον ο καλός Πλάστης, που ως Δημιουργός φρόντισε και μερίμνησε για την έξοδό της, από το τούνελ της γραφής.

Πού να το ήξερε πως μέσα απ’ αυτήν θα ταξίδευε και θα επιδίωκε, όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της και να συμπαρασταθεί στα παιδιά της και τις ανάγκες τους, αλλά πως θα γνώριζε αξιολογότατα άτομα, συγγραφείς, ποιητές, δημοσιογράφους, αρθογράφους, άτομα άμεσα συσχετιζόμενα και συνδεόμενα με τον χώρο της ηχοληψίας, της αναμετάδοσης, των σταθμών εκείνων, που έδειχναν να δέχονται τις γραφές της και να τις αποδέχονται, κρίνοντάς τες και προβάλλοντάς τες με τον καλύτερο δυνατό και εφικτότερο, αμεσότερο τρόπο και χρόνο παρουσίασής της…

Πού να το φανταζόταν πως θα γνώριζε εκδότες, άτομα που ούτε καν περνούσε απ’ το μυαλό της, που θα ασχολούνταν με τα δικά της κείμενα, να της τα εκθειάζουν και να τα συμπεριλαμβάνουν σε εφημερίδες, ηλεκτρονικά περιοδικά και ολοένα και περισσότερο, τα όνειρά της και τα θέλω της να αποκτούν σάρκα και οστά.

Δεν ήταν λίγα τα βράδια, οι μέρες, που σκεπτική έφερνε στο νου της τα παλιά, τα περασμένα, που κινδύνεψε να αλλοιωθεί η σκέψη της από την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό μεν, αλλά ανίδεοι πως ήταν κατάλαβε απ’ την πρώτη στιγμή, δεν τους έκανε το χατίρι να την ευνουχίσουν, όσο και όπως θα ήθελαν, και βγήκε νικήτρια, όπως καιρό τώρα το δηλώνει και το φανερώνει, αφού την κοινή λογική και τον έκδηλο παραλογισμό βρήκε τη δύναμη να τα αντικρούσει και να προσκρούσει σε εκείνα τα τοιχώματα, που τον καθιστούν καιρό τώρα, χρόνια, υπεύθυνο και άμεσα εμπλεκόμενο, με τη φοβία και την τρομοκρατία του μυαλού και της ψυχής της.

Μα, όπως όλοι λέμε και υποστηρίζουμε, ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ και η τύχη του, η μοίρα του τού χαμογελά, κατόπιν δικής του παρεμβολής και επιδίωξης να φανεί η αλήθεια του και να ευοδώσει κάθε του ακόμα και παραμικρή προσπάθεια, για να υπερτερεί η δική του στάση ζωής και όχι η απόγνωση και η απομάκρυνση από αυτή.

Έτσι, χωρίς να το καταλάβει, η σχεδία ήταν ήδη έτοιμη, έπεσε να επιπλεύσει και μάλιστα στα βαθιά νερά, αφού είχε γεννηθεί για τα δύσκολα και όχι μόνο για τα εύκολα της ζωής.

Άλλωστε το είχε αποδείξει περίτρανα, απ’ την πρώτη στιγμή της ζωής της, που γεννήθηκε μαχητής και νικητής στο στίβο, που λέγεται μάχη όχι για επιβίωση, αλλά μάχη ενάντια σε κάτι ψυχές, που θέλουν να τιτλοφορούνται γονείς και να ’χουν μερτικό, πού στην αγάπη της; Εε, όχι δα !!!

Ζει και βασιλεύει, χρόνια τώρα, σε ένα βασίλειο αληθινό αγάπης και πλούτου ψυχής, που μόνο αυτό τη νοιάζει και την απασχολεί, τα χρήματα είναι μεν καλά, να καλύπτεις ανάγκες σου, αλλά το παν και το σημαντικότερο δεν είναι η άδεια σου ψυχή κενή από αισθήματα, αλλά να κατέχεις τους θησαυρούς σου, άξια πολέμια και εχθρός του συμφέροντος και της λαμογιάς.

–

γράφει η  Άννα Ζανιδάκη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!