Βαλίτσες γεμάτες
από κειμήλια αναμνήσεων
στο χέρι κρατάς
Σπανίως σκέφτεσαι το χρόνο
που με μαστίγιο χτυπά
ετούτη την άμαξα
Γέρασε το άλογο
αγκομαχά στη διαδρομή
Κρεμασμένος στο παραθύρι
τη θέα χαζεύεις
της αρυτίδωτης φύσης
Ένα δάκρυ θα σε βρει
δραπέτης τολμηρός
μιας επίμονης άρνησης
Μην τρέχεις απόψε
Η σιωπή σου φωνάζει
Χάρισε στο χρόνο
Μια θαρραλέα απουσία
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Ανηφοριές, κατηφοριές έχει η ζωή μεγάλες κύκλους διαγράφουν οι στιγμές όμορφες, γκρίζες κι άλλες του πεπρωμένου σκάλες . Όταν η λύπη σου χτυπά απρόσκλητη την πόρτα δοκιμασία που ζητά υπομονής την νότα . Πολλών σου στόχων το βουνό απότομο κι οδυνηρό θα το ανεβείς...
ΒΕΡΟΥΚΗΣ Ο μάστορας Βερούκης, συνεργείο ονομαστό, μόνος ήρθε απ’ το χωριό, 17 στα 18, έφτυσε αίμα, να το ανοίξει, δούλευε σαν το σκυλί, μα η ζωή καλή μαζί του, έγινε κάποιος και αυτός, έχει πια 6 υπαλλήλους, χρειάζεται και έβδομο, του προτείνανε παιδί, πατριώτη, απ’...
Στην ακατάστατη μάντρα των αζήτητων αναμνήσεων θα βρεις τις πλάκες με τα συγγράμματα, τα ρητά που ανακατεμένα πια δε βγάζουν νόημα. Μόνο σε μπερδεύουν, το μηδέν και το άγαν, το τίποτα με το άπαν, η δόξα συναντά τη λόξα και οι προσευχές τις κατάρες. Τα ονόματα...
Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας μια αχτίδα του στέλνει Η νύχτα που φέρνει μια μπόρα θυμώνει η αγάπη μονάχη στο κρύο παγώνει της βροχής οι ριπές αντηχούν στο περβάζι...
γράφει η Άντια Αδαμίδου - Οι μικροί γαλαξίες Του Νικηφόρου Βρεττάκου Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως, ἐσύ, δὲ...
Διαβάστε κι αυτά
γράφει η Άντια Αδαμίδου - Οι μικροί γαλαξίες Του Νικηφόρου Βρεττάκου Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως, ἐσύ, δὲ...
Απόψε είχαμε απογραφή. Με επισκέφθηκαν όλες μου απελπισίες μαζεμένες. Εγώ δεν είχα ιδέα – ποτέ δεν με ενημέρωσε καμία πριν έρθει. Με έπιασαν απροετοίμαστο. Πώς επισκέπτεσαι τον άλλο τέτοια ώρα κυρά μου; Είχα τροχιοδρομήσει να ζήσω μια ευτυχία – στον ύπνο μου....
Με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι ένα πρωί, πανιά θ’ ανοίξω πάλι στο γαλάζιο, παίρνοντας μια βαθειά αναπνοή, της θάλασσας τις στράτες σαν διαβάζω. Η βάρκα μου ένα όμορφο σκαρί, σε ταρσανά χτισμένο με μεράκι, να σκίζει τα νερά και να ‘ν’ γερή, με μένα καπετάνιο στο δοιάκι. Ο...
Πανέμορφες παρομοιωτικές εικόνες… Μεστά νοήματα… Ωραίος ρυθμός… Μας
συγκίνησες…. (σβήστηκε παραδόξως….)
Σπύρο μου σε ευχαριστώ που βούτηξες στα νοηματα αυτού του ποιήματός μου.. Καλό σου Σαββατοκύριακο..
Πολύ ωραίο Μάχη! Όλο εικόνες και μια “θαρραλέα απουσία” που γίνεται αισθητή και κάνει εντύπωση! Καλό σαββατοκύριακο γεμάτο τέτοιες εμπνεύσεις
Σε ευχαριστώ Σοφία μου. Επίσης σε…όλα!
Πανέμορφο Μάχη μου!!!!!
Να σαι καλά Άννα μου! Καλό μας απόγευμα!
Οι σιωπές πάντα φωνάζουν!!!! Πολύ όμορφο Μάχη μου, πραγματικά!!!!
Σε ευχαριστώ Ιφιγένειά μου. Ναι…οι σιωπές πάντα φωνάζουν…και κάνουν και πολύ θόρυβο κιόλας!
“Η σιωπή σου φωνάζει
Χάρισε στο χρόνο
Μια θαρραλέα απουσία”
Σ’ ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!
Να ‘στε καλά! Την καλησπέρα μου!