Θαρραλέα απουσία

Δημοσίευση: 24.10.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Woman_alone

Βαλίτσες γεμάτες

από κειμήλια αναμνήσεων

στο χέρι κρατάς

Σπανίως σκέφτεσαι το χρόνο

που με μαστίγιο χτυπά

ετούτη την άμαξα

Γέρασε το άλογο

αγκομαχά στη διαδρομή

Κρεμασμένος στο παραθύρι

τη θέα χαζεύεις

της αρυτίδωτης φύσης

Ένα δάκρυ θα σε βρει

δραπέτης τολμηρός

μιας επίμονης άρνησης

Μην τρέχεις απόψε

Η σιωπή σου φωνάζει

Χάρισε στο χρόνο

Μια θαρραλέα απουσία

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 09 – 10 Δεκεμβρίου 2023

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 09 – 10 Δεκεμβρίου 2023

Real News  Καθημερινή  Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και...

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

11 σχόλια

11 Σχόλια

  1. drmakspy

    Πανέμορφες παρομοιωτικές εικόνες… Μεστά νοήματα… Ωραίος ρυθμός… Μας

    Απάντηση
    • drmakspy

      συγκίνησες…. (σβήστηκε παραδόξως….)

      Απάντηση
      • Μάχη Τζουγανάκη

        Σπύρο μου σε ευχαριστώ που βούτηξες στα νοηματα αυτού του ποιήματός μου.. Καλό σου Σαββατοκύριακο..

        Απάντηση
  2. sofiakioroglou

    Πολύ ωραίο Μάχη! Όλο εικόνες και μια “θαρραλέα απουσία” που γίνεται αισθητή και κάνει εντύπωση! Καλό σαββατοκύριακο γεμάτο τέτοιες εμπνεύσεις

    Απάντηση
  3. Άννα Ρουμελιώτη

    Πανέμορφο Μάχη μου!!!!!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Σε ευχαριστώ Ιφιγένειά μου. Ναι…οι σιωπές πάντα φωνάζουν…και κάνουν και πολύ θόρυβο κιόλας!

      Απάντηση
  4. Αθηνά Μαραβέγια

    “Η σιωπή σου φωνάζει
    Χάρισε στο χρόνο
    Μια θαρραλέα απουσία”
    Σ’ ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου