Βαλίτσες γεμάτες
από κειμήλια αναμνήσεων
στο χέρι κρατάς
Σπανίως σκέφτεσαι το χρόνο
που με μαστίγιο χτυπά
ετούτη την άμαξα
Γέρασε το άλογο
αγκομαχά στη διαδρομή
Κρεμασμένος στο παραθύρι
τη θέα χαζεύεις
της αρυτίδωτης φύσης
Ένα δάκρυ θα σε βρει
δραπέτης τολμηρός
μιας επίμονης άρνησης
Μην τρέχεις απόψε
Η σιωπή σου φωνάζει
Χάρισε στο χρόνο
Μια θαρραλέα απουσία
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
ΟΙ 10 ΧΩΡΙΣΜΟΙ (εφηβικό σατιρικό) Πρώτη φορά χωρίσανε, όταν ήμουνα 9, Αυτός έπαιζε χαρτιά, Αυτή όλο να φωνάζει, έφυγε για κανά μήνα, αλλά γύρισε κλαμένος και τα βρήκαν φυσικά. Μα η 2η φορά ήρθε μετά από λίγους μήνες, έλειψε όλο το βράδυ, κι όταν ήρθε το πρωί, τον...
Και τελικά πες μου. Γιατί να πετάξω; Ποιος ο λόγος τα σύννεφα να φτάσω; Έκανα το πρώτο βήμα και τόλμησα, έκανα το πρώτο άλμα με τόσες προσδοκίες. Τόσα σενάρια πιθανά, τόσες ελπίδες επιθυμητές. Αλλά, ξέχασα ότι η ζωή δεν είναι ποτάμι που κυλάει όπως επιθυμώ. Έκανα την...
Πόσο μικρή στα αλήθεια, μοιάζει η ζωή; Πόσο ασύστολα, παλεύει με τον χρόνο; σαν συμπυκνώνεται, σε μια μόνο στιγμή σε ένα παιχνίδι, που σε βρίσκει πάντα μόνο. Πόσο μικρός μοιάζει ο κόσμος μας, αλήθεια; σε ένα σύμπαν που ατέλειωτο φαντάζει όταν το συναίσθημα,...
Μπορείς να με λες Αδάμ ή ό, τι σου αρέσει Λέω στον φίλο μου Ρούμπιν στο όνειρό μου Ξέρεις τι εννοώ Ρούμπιν Δώσε μου την εντολή σου Δώσε μου τις παραγγελίες σου Είμαστε και τα δύο παιχνιδιάρικα παιδιά που συμπεριφέρονται σαν ενήλικες που θέλουν να γίνουν διάσημοι...
Και σιγανά είπε: «Είμαι λυπημένη Έχω κατάθλιψη Χρειάζομαι βοήθεια την χρειάζομαι τώρα Γιατί είμαι εδώ πνιγμένη Σε μία θάλασσα από ατυχή συμβάντα και λάθος υποθέσεις Τη θεραπεύεις; Αυτή την έλλειψη γνώσεων που κυλά στα δικά μου τα γονίδια Τη μαγεύεις; Την μάζωξη...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Και σιγανά είπε: «Είμαι λυπημένη Έχω κατάθλιψη Χρειάζομαι βοήθεια την χρειάζομαι τώρα Γιατί είμαι εδώ πνιγμένη Σε μία θάλασσα από ατυχή συμβάντα και λάθος υποθέσεις Τη θεραπεύεις; Αυτή την έλλειψη γνώσεων που κυλά στα δικά μου τα γονίδια Τη μαγεύεις; Την μάζωξη...
Σκηνοθετούσε τη ζωή αρνιόταν την ανατομία του χρόνου ερωτοτροπούσε με τα προσωποποιημένα όνειρα βάδιζε πάνω σε θραύσματα νεκρών τρεφόταν με άγριο ρεαλισμό αγαπούσε τις πληγές των εβένινων πλασμάτων μετρούσε τις γραμμές του πεπρωμένου πάντα κατέληγαν σε θηλιές άγγιζε...
Δεκαπέντε πουλιά σε χρώμα χακί τα φτερά μας ξύρισαν σήμερα. Αναπνεύσαμε κάπως βαριά Αργά το απόγευμα Ιούνη του ‘20 σαν πέρασαν τα θεριά στον αέρα τρώγοντας τις σκεπές απ' τις παλιές οικοδομές. Τις σκέψεις κάρφωσαν σαν πόνο στο στομάχι κι ας είπαν άσκηση πως ήταν....
Πανέμορφες παρομοιωτικές εικόνες… Μεστά νοήματα… Ωραίος ρυθμός… Μας
συγκίνησες…. (σβήστηκε παραδόξως….)
Σπύρο μου σε ευχαριστώ που βούτηξες στα νοηματα αυτού του ποιήματός μου.. Καλό σου Σαββατοκύριακο..
Πολύ ωραίο Μάχη! Όλο εικόνες και μια “θαρραλέα απουσία” που γίνεται αισθητή και κάνει εντύπωση! Καλό σαββατοκύριακο γεμάτο τέτοιες εμπνεύσεις
Σε ευχαριστώ Σοφία μου. Επίσης σε…όλα!
Πανέμορφο Μάχη μου!!!!!
Να σαι καλά Άννα μου! Καλό μας απόγευμα!
Οι σιωπές πάντα φωνάζουν!!!! Πολύ όμορφο Μάχη μου, πραγματικά!!!!
Σε ευχαριστώ Ιφιγένειά μου. Ναι…οι σιωπές πάντα φωνάζουν…και κάνουν και πολύ θόρυβο κιόλας!
“Η σιωπή σου φωνάζει
Χάρισε στο χρόνο
Μια θαρραλέα απουσία”
Σ’ ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!
Να ‘στε καλά! Την καλησπέρα μου!