Θα συστηθούμε

Δημοσίευση: 14.10.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

hands_b

Θα την κρατήσουμε αγκαλιά
θα βγάλει ένα επιφώνημα κρυμμένο στα χοντρά ρούχα μας
Θα πούμε το όνομα της ενώ μας κοιτάει δίπλα μας
Θα τη ρωτήσουμε τι θα κάνει μετά

Κι εκείνη θα κοκκινίζει στο δίπλα δίπλα
και θα είναι πιο χαμηλά των χειλιών μας
και θα αγκαλιάζουμε κορμί των αγκαλιών

Θα τη δούμε να μας κοιτά
και την πρώτη φορά
θα μας πλησιάζει
εκείνη θα χαμογελά
κι εμείς,
κι εμείς
θα τη χαιρετήσουμε
και θα κοκκινίζει
θα της προσφέρουμε το χέρι λέγοντας το όνομά μας
στα μάτια της στοχεύοντας
και ξεχνώντας την ντροπή της πια
θα μας πει το δικό της
και έκτοτε θα μας χαμογελά στις ενώσεις ματιών.

Και κρυφά θα αναμένουμε τώρα την πρώτη βόλτα μας
γλυκιά μου.

-

γράφει ο Μάριος Βασιλόπουλος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Ελένη - Χριστίνα Γκαμπούρα

    Πολύ όμορφο!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου