[…] Τότε ο Αναξίμανδρος έσκυψε και χάραξε πάνω στο χώμα τον κύκλο με το κέντρο του και είπε: «αυτό είναι ό,τι έγραψα, αυτό είναι το Σύμπαν. Βλέπετε…», είπε, «σ’ αυτόν τον Κόσμο που κατέγραψα εδώ, η κεντρομόλος δύναμη και η φυγόκεντρος, εξισορροπούνται, έτσι που ο κόσμος αυτός είναι πλήρως αρμονικός και συμφωνεί απόλυτα με τους μυθογράφους που μας λένε πως ο Κόσμος έχει γυναίκα του την Αρμονία» […]
ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ : Ομιλία κατά την απονομή του ‘’Βραβείου Καβάφη’’
Στο δίχως τέλος bras de fer της Μέρας με την Νύχτα, υπάρχουν δυο μοναδικές στιγμές που τα υψωμένα χέρια κόβουν το εικοσιτετράωρο στα δυο. Ξέρουμε πως δεν είναι δυο στιγμές αγωνιώδους ισοπαλίας, αλλά δυο στιγμές ανάπαυσης, όπου η εκτίμηση της μιας αντανακλάται στα μάτια της άλλης, καθώς μαζεύουν τις δυνάμεις τους για να συνεχίσουν την αέναη αναμέτρηση τους.
Ξέρουμε επίσης πως ο Ήλιος και η Σελήνη ισορροπούν ανάμεσα στα 4 σημεία: Δύση, Βορρά, Ανατολή και Νότο και πως τα τέσσερα στοιχεία: Αέρας, Γη, Φωτιά και Νερό, παρατάσσονται στην αφετηρία, όπου δεν υπάρχουν νικητές, αναμένοντας για ακόμα μια φορά το σύνθημα να ξεκινήσουν.
Στις δυο αυτές σύντομες στιγμές υπάρχει απόλυτη Αρμονία. Τίποτα δεν διεκδικεί να είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό που είναι. Ακόμα και τη Μουσική ισότιμα μοιράζουν, Σιωπή και Ήχος.
_
γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος
Σκηνοθέτης – Παραγωγός
Αυτή η αρμονία υπάρχει παντού και είναι όμορφο να την παρατηρεί κανείς. Όπως και το κακό με το καλό, το μίσος με την αγάπη …οι αντίθετες όψεις ενός ίδιου πράγματος συνθέτουν αρμονία και πληρότητα. Μια αρμονία αντιθέσεων και μια στιγμή απόλυτης εξισορρόπησης όπως δίνει η παύση σε μια μουσική που χωρίζει τη σιωπή από τον ήχο.
Κείμενο που γεννά κείμενα…