Κάποτε που η καλοσύνη ήταν γυναίκα
Είχε πέσει μεγάλη πείνα
Κάθονταν οι άνθρωποι κουλουριασμένοι
Πάνω στα κράσπεδα των πεζοδρομίων.
Η καλοσύνη τότε
Πούλησε τα κοσμήματά της
Και τα ακριβά φορέματα
Και άρχισε να τριγυρνά ανάμεσά τους
Μοιράζοντας καρύδια, αμύγδαλα και μέλι.
Μετά από αιώνες ήρθε η κακία
Κι αυτή γυναίκα
Έπεσε πάλι πείνα, μα εκείνη δεν πούλησε τίποτα.
Τριγυρνούσε περιπαιχτικά και έδινε μόνο για μεγάλο κέρδος.
Κύλησαν αιώνες
Κράτη κοινωνικοποιήθηκαν
Περιουσίες κρατικοποιήθηκαν
Τα παιδιά διασκεδάζουν με καρτούν
Η κακία απέκτησε κέρατα
Η καλοσύνη φτερά.
_
γράφει η Μάρθα Δήμου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Συγκλονιστικό!!!!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!
Ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που σας άρεσε. Είναι η πρώτη μου ηλεκτρονική δημοσίευση και χρειάζομαι ενθάρυνση.
Δυστυχώς…αυτά τα κέρατα…μας έχουνε πληγώσει αρκετά… Λίγα λόγια απλά περιγράφουν τη φθορά μας.
Καλώς ήρθατε! Να μας έρχεστε συχνά!
Ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα. Αισθάνομαι οικεία “κοντά σας” αν και δεν σας έχω γνωρίσει προσωπικά. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή. Τα φτερά της καλοσύνης ας μας βοηθούν να πετάμε πάνω από τις κακίες ώστε αυτές να μη μας αγγίζουν. Αυτό είναι το αισιόδοξο μήνυμα.
Μάρθα γεια σου κι’ από δω. Να σε βλέπουμε συχνά. Όμορφο το πεζό σου ποίημα – παραμύθι – Καλογραμμένο και με φαντασία . Καλή αρχή στη ”φιλία” μας.
Γειά σας και από μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα εύστοχα και καλά σας λόγια. Χαίρομαι πολύ για τη νέα φιλία και πιστεύω ότι θα είναι πραγματική. Παρακολουθώ πολύ καιρό την συντροφιά σας και, όπως ανέφερα και παραπάνω, αισθάνομαι οικεία και ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σας τα δημιουργήματά μου(πεζά ή έμμετρα). Θα συνεχίσω οπωσδήποτε να “έρχομαι” κοντά σας.