Τέρψη Κολοζώφ
Κέδρος
ISBN: 978-960-04-4629-6
Έχουμε σημειώσει και παλαιότερα ότι η ποίηση της αγανάκτησης, μέσα στην κρίση και δεδομένου του υψηλού μορφωτικού επιπέδου, ώθησε δημιουργούς στην ποιητική έκφραση• δημιουργός που πρωτοεμφανίζονται πολύ μετά τη βιολογική τους γενιά εκφράζοντας ακριβώς ζητήματα της εποχής που γράφουν ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
Σε τούτη ακριβώς την ομάδα εντάσσεται και την Τέρψη Κολοζώφ με την πρώτη της ποιητική συλλογή, «για να επιζήσω» (Κέδρος, 2015), σε ώριμη πια ηλικία.
Η έκφραση της κινείται μεταξύ προφορικότητας και ποιητικού στοχασμού. Η δημιουργός αξιοποιεί την επανάληψη, τις ερωτήσεις και ένα ψευδοδιαλογικό ύφος με επίκεντρο το β’ ενικό γραμματικό πρόσωπο. Συχνά ένα υπερτροφικό α’ πληθυντικό δίνει μία συλλογική διάσταση στο υποκείμενο εντάσσοντας το ποιητικό εγώ στην κοινότητα.
Πυκνά ονοματικά σύνολα, συχνά σε ελλειπτικές προτάσεις, διαμορφώνουν το στιχουργικό αριθμό αυξομειώνοντας -μάλλον ελεύθερα- τη συναισθηματική ένταση των συνθέσεων. Ωστόσο, ο πειραματισμός δεν προχωρά σε μία νέα αναζήτηση. Έτσι το συναίσθημα εγκλωβίζεται στα θρυμματισμένα λεκτικά σύνολα οιονεί αποσπασματικών πλάνων που δεν συναρμολογούν μία εικόνα, διαμορφώνοντας μία ποιητική ρητορεία αδυνατεί να προκαλέσει τις αισθήσεις και να επιτρέψει το συναίσθημα να αναδυθεί.
Η ποίηση της Κολοζώφ έχει σαφή στροφή στην κοινωνική αναζήτηση. Με το βλέμμα στραμμένο στο όραμα και τον αγώνα η κινηματογραφίστρια μιλά για τα κανάλια και τη δημοσιογραφία τις απάνθρωπες πολιτικές και την ατομική αδιαφορία. Ο αγώνας άλλωστε για αλλαγή έχει μία διαρκή παρουσία στη συλλογή.
Νικόλαος Σουβατζής
Bookstars
ISBN: 978-960-571-177-1
Η ελιτίστικη αναζήτηση γνώσης με αντικοινωνική αδιαφορία από τους διανοούμενους και η ταυτόχρονη ύπαρξη της υποκουλτούρας εντοπίζεται στο πολιτικό κέντρο της κριτικής της. Φωτιές και μία συγκρουσιακή πορεία με όπλο την αλήθεια είναι η δύσκολη οδός προς την ουτοπία. Άλλωστε, το αγωνιστικό αριστερό παρελθόν είναι ο οδηγός του οράματος.
Ανάλογη είναι και η κατεύθυνση του πρωτοεμφανιζόμενου στην ποίηση Νίκου Σουβατζή με τη συλλογή «χειμερινή ισημερία» (bookstars, 2016).
Η ποιητική του εντάσσεται στην κοινωνική αναζήτηση της ποίησης της αγανάκτησης. Η αναζήτηση της ουτοπίας με οδόφρακτες λέξεις σε πυρπολημένους στίχους αποτελούν τον κεντρικό κορμό της ποιητικής του. Ο δημιουργός εκφράζει την οργή του για την πολιτική και τα μέσα επικοινωνίας, για την απάθεια των πολιτών και την επιλεκτική αναζήτησή τους.
Κάθε στίχος ακτινοβολεί την αυστηρή κριτική διάθεση των οργισμένων πολιτών. Ο Σουβατζής εκφράζει το γενικότερο κοινωνικό συναίσθημα των πολιτών απέναντι στην ίδια την πολιτική με σαφή ιδεολογική κατεύθυνση. Γιατί ο καλλιτέχνης δεν είναι ένας άνθρωπος κλεισμένος σε μία σφαίρα, αλλά μέλος μιας ταραγμένης κοινότητας σε αποσύνθεση. Και τούτη την πολιτική και κοινωνική παρακμή εκφράζει και ο Σουβατζής με την αυτοαναφορική παρατήρηση και στο χέρι μία πυξίδα προς το όραμα.
Οι πολλές επαναλήψεις, παρά τη μονοτονία που δημιουργούν προσφέρουν μία εκφραστική διαφυγή. Ο δημιουργός τις αξιοποιεί προκειμένου να δώσει έμφαση στην οργή/αγανάκτηση ή το συναίσθημα και για να ελέγξει το ρυθμό του στίχου και τη συναισθηματική ένταση των συνθέσεων. Ωστόσο, αποκαλύπτουν και μία εκφραστική αδυναμία αναζητήσεις νέων εκφραστικών οδών οδηγεί σε μία παγιωμένη χρήση σχημάτων. Ωστόσο, συχνά εκφραστική του δυναμική υποτάσσει την αναζήτηση διεξόδου από την μονοτονία των επαναλήψεων και εγκλωβίζει μία νέα αναζήτηση ή πειραματισμό.
Αξίζει, όμως, να υπογραμμίσουμε τις καινοτόμες μεταφορές που αποδίδονται με χαρακτηριστική αμεσότητα μακριά από περίπλοκα λογοτεχνικά σχήματα. Οι πρωτότυπες σε σύλληψη ποιητικές ιδέες και αλληγορικές διακυμάνσεις θεμελιώνονται πάνω στη συνειρμική στιχουργική κίνηση. Διαμάντια εκφραστικής πρωτοτυπίας ελλοχεύουν σε κάθε σχεδόν ποίημα που εκπλήσσουν το κοινό και διαμορφώνουν το συναίσθημα μέσα από μία αντιποιητική -φαινομενικά- γλώσσα.
0 Σχόλια