Όμορφοι οι αστερισμοί απόψε θυμίζουν τη γιαγιά μου τη Τζαμπί[1] όπως τη φώναζε ο παππούς μου. Έδειχνε τα νεφελώματα στον ουρανό κι έλεγε πως είναι ο ποταμός Ιορδάνης. Νοσταλγική μυρωδιά από βασιλικό στο γλαστράκι μιας αγαπημένης αυλής. Θυμήθηκα το ματωμένο δάχτυλο του ποδιού μου που χτύπαγα σαν έτρεχα με φόρα με τις βρεγμένες μου σαγιονάρες τα μεσημέρια, στην κάτω ρούγα του χωριού. Νερά ξέπλεναν το αλάτι, από την Αγία Δύναμη[2] κι ερχόντουσαν στις τυχερές μας βρύσες. Άγιο το νερό…
Χωριό. Μεσημεριάτικες βόλτες στα ασβεστωμένα στενά για ανακαλύψεις ή για συνάντηση με την υπόλοιπη μαυρισμένη παρέα για να φάμε παγωτό προσπαθώντας να μάθουμε τάβλι. Χαχανητά στην ησυχία των σπιτιών και ο ήχος των τζιτζικιών έβγαζε εκείνο το καλοκαιρινό ηχόχρωμα με τη μελωδία της ψυχής να παίζει σε όλες τις νότες.
Λίγο γκάζι να πάταγες και θα το προσπέρναγες τούτο το χωριό χωρίς να το καταλάβεις για να βρεις τη θάλασσα. Μα θα έχανες εκείνα τα βράδια που μαζευόντουσαν όλοι στο ταρατσάκι του κεντρικού καφενείου, φιλοσοφούσαν, μα κυρίως λύνανε όλα τα πολιτικά θέματα της χώρας με τσικουδιά, λαδοκούλουρα και γραβιέρα. Από κάτω στην κληματαριά οι υπόλοιποι βεγγέριζαν[3] και ζήλευε το φεγγάρι και τρύπωνε από τα ανοίγματα. Γυάλιζε το καρπούζι και οι ήχοι από τα πιρούνια έπαιζαν παλαμάκια στα αστεία που λέγαμε.
Χωριό. Η τρυφερή ένωση της ρίζας του πατέρα μου με τη δική μου. Το πέρασμα της αγάπης σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Σαν άμμος σε κλεψύδρα που πότε τελειώνει και πότε γεμίζει το χρόνο της απόλαυσής του. Χωριό. Το πάντρεμα του σώματός μου με τη θάλασσα και το αμήν της ελευθερίας μου. Χωριό. Που λαχταρά το ξυπόλητο ποδάρι μου και η ψυχή που παρακαλά για αλμύρα. Εσωτερικές ομορφιές που γεννιούνται με το που δένει το πλοίο στο λιμάνι της Σούδας. Να μυρίζει φουγαρίλα και λάδια το λιμάνι και εγώ να παίρνω τζούρες από το χανιώτικο αέρα και να λέω «Έφτασα νησί μου, ήρθα!» χαμογελώντας. Να μη με νοιάζει το στριμωξίδι στο κατέβασμα, το άυπνο κορμί από το ροχαλητό του κυρίου δίπλα ή από την παρέα που είχε τέρμα τη μουσική.
Χωριό. Στο μέρος που άνθρωποι δικοί μου από το ίδιο δεντρί περιμένουν με μια αγκαλιά να απλώσουμε τις ζωές μα και τις αγάπες μας σε ένα μεγάλο τραπέζι με κρασί και κεράσματα. Χωριό, που περπατάς στο βράχινο διάδρομο να ανάψεις το κερί στον Αη Νικόλα[4] μούσκεμα από τη διαδρομή και χαχανίζει ο Άγιος.
Χωριό του Έρωτα. Το απόλυτο ταίριασμα. Να σεργιανάς ερωτευμένος στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου, να φωνάζεις «Σε αγαπώ!» στο Κουρταλιώτικο φαράγγι[5] και να σου απαντά η ηχώ σου για επιβεβαίωση.
Αυτό θα πει καλοκαίρι στην Κρήτη…
_
γράφει η Μάχη Τζουγανάκη
[1] Ζαμπία: συνηθισμένο κρητικό γυναικείο όνομα
[2] Αγία Δύναμη Αργυρούπολης Ρεθύμνου. Ένας τόπος ευλογημένος με νερά να τρέχουν από παντού με το μικρό πέτρινο ναό της Αγίας Δύναμης μέσα στα βράχια να ενισχύει την ομορφιά του τοπίου
[3] Βεγγέρες: οι βραδινές συγκεντρώσεις σε σπίτια, κυρίως οικογενειακές
[4] Άγιος Νικόλας Γεωργιούπολης: Κατάλευκο εκκλησάκι χτισμένο καταμεσής της θάλασσας πάνω σε μια βράχινη διαδρομή.
[5] Φαράγγι απίστευτης ομορφιάς που ανήκει στο νομό Ρεθύμνου και καταλήγει στην εξωτική λίμνη και παραλία της Πρέβελης
Με μια αγκαλια να απλωσουμε τις ζωες μας μα και τις αγαπες μας σε ενα τραπεζι με κρασι και κερασματα…..τι αλλο να ζητησει κανεις Μαχη μου…. εκει στο Κουρταλιωτικο φαραγγι κοντεψε καποτε να με παρει ο αερας κριμα θα με εριχνε στην Κρητικη γη και θα ριζωνα εκει…… Τωρα με πηγες εσυ παλι εκει και σε ευχαριστω 🙂
Πάντα ζήλευα όσους είχαν ενα χωριό να επισκέπτονται ή να καταφεύγουν, έστω και με την σκέψη! Η περιγραφή του δικού σας, σε μια Κρήτη που λατρεύω, και της ζήσης σας εκεί ξαναφούντωσαν το αίσθημα της ζήλειας. Σας παρακαλώ Μάχη, όχι τόσο ομορφοκάμωτες, ζωντανές περιγραφές…πονάνε!
Υπήρξα πολύ τυχερή…να κατάγομαι από ένα πανέμορφο νησί και να έχω ένα πολύ ζεστό σόι …Πραγματικά και εγώ θα ζήλευα μια τέτοια ιστορία αν δεν είχα κάτι τέτοιο. Έχετε δίκιο… Την καλησπέρα μου..
Τα πιο όμορφα καλοκαίρια τα έχω περάσει στον Αγιο Μύρωνα. Κάποιο καλοκαίρι με φιλοξένησαν και στις Βρύσες. Νοσταλγώ εκείνες τις στιγμές. Πολύ ζωντανό το κείμενο σας και πραγματικά μέσα από την ολοζώντανη περιγραφή σας λες και ξανάζησα εκείνες τις στιγμές. Πολύ δυνατή η γραφή σας αγαπητή Μάχη.
Πω πω όμορφα μέρη…που έχετε πάει. Αν και είναι δύσκολο να διαλέξω. Οι Βρυσες είναι όμορφο χωριό και πολύ κοντά σε αγαπημένα μέρη δικά μου!!! Το πιο όμορφο κομμάτι του νησιού λένε πως είναι η ομορφιά του…εγώ επιμένω πως είναι οι άνθρωποί του. Η φιλοξενία τους δεν είναι ψεύτικη ούτε και η αγάπη τους που έχω ρουφήξει…. Σας ευχαριστώ πολύ…
Καποτε στο Κρουταλιωτικο φαραγγι παραλιγο να με παρει ο αερας και να με ριξει κατω στην Κρητικη γη οπου θα ηθελα να ριζωσω…..σημερα με πηγες εσυ εκει Μαχη κι απλωσαμε τις ζωες και τις αγαπες μας σε μια φιλοξενη αγκαλια και γι αυτο σε ευχαριστω!!
Άννα μου οι ιστορίες που έχω από το φαράγγι αυτό είναι ατελείωτες. Ξαδέρφια και ξαδέρφια κατασκηνώναμε εκεί από το πρωί, καρπούζια και μπύρες παγώναν στο ποτάμι και κάναμε ακόμα και βουτιές στα κρύα νερά. Η ηχώ από τα γέλια, τις ιστορίες και την παρέα μας..ακούγεται ακόμα στο δικό μου φαράγγι της καρδιάς… Πολύτιμες στιγμές…από αυτές που μας γεμίζουν αγάπη για να τη δίνουμε μετά κι εμείς απλόχερα…
Πολύ όμορφες… πολύ νοσταλγικές οι εικόνες σας Μάχη από την υπέροχη Κρήτη!!!
Μοιάζουν τόσο πολύ με τις δικές μου κι ας είμαι από την άλλη άκρη της πατρίδας μας!!!
Ευχαριστώ πολύ που με πήγατε πίσω. Μου δείξατε ότι όσα κι αν χάσουμε τώρα… κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μας κλέψει την ευτυχία από τα απλά… την ψυχή… την αλμύρα… και τον ήλιο αυτής της υπέροχης πατρίδας!!!
Ευχαριστώ…
Νομίζω οτι δεν έχει να κάνει τόσο το μέρος -αν και ομολογώ οτι είμαι στα όρια του ορισμού της τοπικίστριας – αλλά με τις αναμνήσεις που χτίζονται. Και ήμασταν τυχεροί όσοι γεμίσαμε από παιδικές καλοκαιρινές και μη αναμνήσεις σε κάποιο χωριό. Που γευτήκαμε την απλότητα του τοπου και των ανθρώπων και την ομορφιά της φύσης. Γνήσιες εικόνες. Κανείς πράγματι δε θα μπορέσει να μας κλέψει την ευτυχία. Και θα ναι το σακίδιο με τα είδη έκτακτης ανάγκης που θα κουβαλάμε για να τρέφουμε την ψυχή μας… Σας ευχαριστώ πολύ…
Μάχη μου ο τόπος περιγραφής σου πάντα με συγκινεί!!
Ίσως επειδή τα κείμενα σου αποπνέουν της ψυχής σου τον ρυθμό…
Ίσως επειδή τα περισσότερα είναι επενδυμένα με βιωματική χροιά.
Ολοζώντανες εικόνες!!!
Στιγμές μοναδικές!! Τόσο απλές, μα τόσο ιδιαίτερες!!!
Σε μια στιγμή είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν στο καφενείο,
στο Κρουταλιώτικο φαράγγι, στον Άγιο Νικόλα.
Είσαι όντως τυχερή που κατάγεσαι από ένα τόσο ξεχωριστό μέρος!!
Η μεγάλη αγάπη σου για το “Χωρίο” και τις καθημερινές συνήθειες του,
διαπερνά όλο το κείμενό.
Υπέροχη η ξενάγησή σου καλή μου Μάχη!!!
Ευχαριστούμε που ήθελες να μοιραστείς μαζί μας
τις ιδιαίτερες στιγμές σου από ένα καλοκαίρι κρητικό!!!
Να είσαι πολύ καλα!!
Καλή σου εβδομάδα!!
Ελένη μου, σε ευχαριστώ πολύ. Είμαι πολύ περήφανη για τις καταγωγές μου. ο πατέρας μου με πότισε από μικρή με μια αγάπη που με θρέφει… Σε ευχαριστώ πολύ που το έζησες τόσο έντονα…και σου εύχομαι να βρεθεί η εποχή που θα το γνωρίσεις…και με χαρά μου να κάνω την ξεναγό!!
Κρητικό καλοκαίρι στα Χανιά πριν λίγα χρόνια…Αξέχαστο για τα χρώματα,τις γεύσεις,τη φιλοξενία,τις μαντινάδες που μας έλεγαν άγνωστοι άνθρωποι όταν καθόμαστε να πιούμε την πρώτη ρακή του καλωσορίσματος!!! Πολύ όμορφα και ζωντανά μου τα θύμισες Μάχη! Ναι σε όλα!!!!!!!!
Όμορφες αυτές οι αναμνήσεις Μαριάνθη μου. Τώρα που βρέχει μοιάζει μακρινό το καλοκαίρι μας αλλά πού θα πάει….
Ax! Αυτές οι μυρωδιές από τα καλοκαίρια στο χωριό.Κι αυτό το Κουρταλιώτικο φαράγγι , μου έγινε απωθημένο. Όλο λέω πως θα πάω κι όλο κάτι μου τυχαίνει.
Καλά με τις διαδρομές που έχεις κάνει εσύ και τα φαράγγια που έχεις περάσει…το Κουρταλιώτικο θα ναι μονοπάτι!!! Θα το χαρείς όμως να αράξεις εκεί μέσα…Ομορφιές Χριστίνα..χαρίσματα της φύσης αρκεί να τα επισκεπτόμαστε. Εχει η Ελλάδα παντού!! Σου εύχομαι να μας έρθεις σύντομα!! Σφύρα σε όποιο καλοκαίρι σε φέρει εκεί και κερνάμε τσικουδιά, τσιγαριστό και χοχλιούς! Καλό βράδυ…
Νοστάλγησα το Ηράκλειο και τη σκόνη του.Ακόμα κι αυτή η πλευρά της Κρήτης η πολύβουη,η καβουρντισμένη από τον ήλιο,η καματερή,έχει να μου δώσει άρωμα γαλήνης.Πόσω μάλλον η επίγεια παράδεισος που περιγράφεις που αν και δεν την έζησα είμαι σε θέση να την ονειρεύομαι!Τη νιώθω σα γλυκό τραυματισμό!Εύγε!
Σε ευχαριστώ Δημήτρη… Ολες της οι πλευρές είναι όμορφες. Ενα νησί που σε γεμίζει εμπειρίες και σε φουσκώνει από αγάπη. Περήφανο νησί επίσης…σου δίνει το χέρι με την υπόσχεση της στήριξης.. Και δε με έχει προδώσει ποτέ αυτή η σχέση…
Ξύπνησα πριν από λίγο από όνειρα, κατατρομαγμένος να με καταδιώκουν οι δαίμονες της νοσταλγίας…Κρήτη, χωριό, άνθρωποι, εγώ…Μπήκα αμέσως στο facebook αναζητώντας Κρήτη και έπεσα πάνω σε σένα…διάβαζα και δάκρυσα…Γεια σου Μάχη!
Καλησπέρα,
σας ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα! Αυτά που μας δένουν με το όμορφο νησί μας είναι τα μαργαριτάρια που κουβαλάμε στην τσέπη μας. Δεν μπαίνουν σε θυρίδες…δεν κινδυνεύουν από κουρέματα. Δε φοβούνται το πέρασμα του χρόνου. Οι ρίζες στο δέντρο που μας ενώνει…μεγαλώνουν συνεχώς κάνόντά το ακόμα πιο γερό. Και το χωριό μας μια σταλιά στο χάρτη…γεμάτη αγάπη και μικρά θαύματα ψυχής…
την αγάπη μου!