Κυανή πληγή

Ηττημένο το σώμα,
αφουγκράζεται την άυλη ετούτη σκηνή 
Διαμπερές το δωμάτιο 
Κλείνω τα μάτια 
Ζωγραφίζω τη θάλασσα
Σχεδόν ακούω το κύμα 
Μυρίζω το ιώδιο 
Φωνάζω
Μα η σιωπή κατακρημνίζει τη φωνή μου  
Στο μυαλό μου αντηχεί η ηχώ των λέξεων μου 
Σώσε με 
Μα κανένας δεν αναγνωρίζει πια τα μάτια μου
Η πύλη ανοικτή προς την αθανασία 
Είμαι αέρας 
Ανοικτή ατέρμονη πληγή

_

γράφει η Σταυριάνα Γκούτα

Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!