Ηττημένο το σώμα,
αφουγκράζεται την άυλη ετούτη σκηνή
Διαμπερές το δωμάτιο
Κλείνω τα μάτια
Ζωγραφίζω τη θάλασσα
Σχεδόν ακούω το κύμα
Μυρίζω το ιώδιο
Φωνάζω
Μα η σιωπή κατακρημνίζει τη φωνή μου
Στο μυαλό μου αντηχεί η ηχώ των λέξεων μου
Σώσε με
Μα κανένας δεν αναγνωρίζει πια τα μάτια μου
Η πύλη ανοικτή προς την αθανασία
Είμαι αέρας
Ανοικτή ατέρμονη πληγή
_
γράφει η Σταυριάνα Γκούτα
Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Ανατριχιάζεις πάνω μου και άξαφνα η δύναμή σου χάνεται σ' ένα πρωτόγνωρο αίσθημα κτήσης. - Λαχταρώ την άστατη ανάσα σου, τον άρρυθμο παλμό του στέρνου σου την ύστατη στιγμή του πόθου. - Σ' εξουσιάζω στους τύπους: με διψασμένα χείλη αναζητώ κρυφές στάλες στο κορμί σου....
Δυο σταγόνες μέλι κόλλησαν στις άκρες των χειλιών, καθώς το αίμα, στις ροζιασμένες σακούλες, φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν τη δερμάτινη ζώνη που βαστά το στομάχι, μην τυχόν και παραπέσει στις άκρες των ποδιών. Για να μην πεινάσει ο χρόνος, όση ώρα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Δυο σταγόνες μέλι κόλλησαν στις άκρες των χειλιών, καθώς το αίμα, στις ροζιασμένες σακούλες, φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν τη δερμάτινη ζώνη που βαστά το στομάχι, μην τυχόν και παραπέσει στις άκρες των ποδιών. Για να μην πεινάσει ο χρόνος, όση ώρα...
1. Στο μικρό δωμάτιο, μέτρησε τέσσερις άσπρους τοίχους. Ψηλά ο ουρανός. «Ήρθε η Άνοιξη», σκέφτηκε. Τους έβαψε γαλάζιους και πνίγηκε στη θάλασσα. 2. Στο σκονισμένο κομοδίνο είχε ξεχάσει τα σκουλαρίκια της. Με χάλκινες ζωγραφιές. Σε κλουβί, μικρά...
Η ζωή μας Νεφέλωμα κινούμενο το παίρνει ο αέρας, πότε δω, πότε εκεί μια βγαίνει μπροστά μια κρύβει το φως μια θλιμμένο τρέχει μ’ αγωνία μια ξανθό ζεσταίνει την καρδιά Οι αλήτες κι οι ονειροπόλοι ξαπλώνουν καταγής και χαζεύουν σιωπηλοί χάνονται στην κίνηση Την...
0 Σχόλια