Δευτέρα:
Ξυπνητήρι τις 7.
6 λεπτά δρόμος. Στάση, λεωφορείο.
13 λεπτά διαδρομή.
Ασανσέρ, 4ος όροφος.
Γραφείο, χαρτιά, υπογραφές.
Σχολάμε στις 2.
Ισόγειο. Στάση, λεωφορείο.
6 λεπτά δρόμος.
Φαγητό απ' έξω.
Τηλεόραση ύπνος.
Τρίτη:
Ξυπνητήρι τις 7.
6 λεπτά δρόμος. Στάση, λεωφορείο.
13 λεπτά διαδρομή.
Ασανσέρ, 4ος όροφος.
Γραφείο, χαρτιά, υπογραφές.
Σχολάμε στις 2.
Ισόγειο. Στάση, λεωφορείο.
6 λεπτά δρόμος.
Φαγητό απ' έξω.
Τηλεόραση ύπνος.
Τετάρτη.
Πέμπτη.
Παρασκευή .
Σάββατο.
Να που έφτασε η ανθρωπότητα.
Να βρίσκει ευτυχία
στην κάθε Κυριακή
που όλη μέρα δεν χρειάζεται να βγάλει τις πιτζάμες του.
Η εικόνα είναι της Δήμητρας Τζελαλίδου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πετυχημένη και πειστική η απόδοση του ποιήματος σχετικά με τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Η δομή του στησίματος του “σκηνικού” ανάλογη του θέματος….με “ρουτινιάρικη ” ροή που την αποδίδει η επανάληψη των ίδιων στίχων. Αρμονία μορφής και περιεχομένου! Θα σταθώ προσωπικά ιδιαίτερα στο νόημα του ποιήματος μέσα από μια άλλη οπτικήγωνία. Συχνά μας δυσαρεστεί η ρουτίνα έως και να μας κουράζει μέσα στη καθημεριν/ότητα μας – όπως εκφράζεται και με το ποίημα – όταν δεν υπάρχει το ενδιαφέρον και η χαρά του “αλλοιώτικου” και “διαφορετικού”! Μέχρι που να εισβάλλει στη ζωή το απροσδόκητο , το δασάρεστα απροσδόκητο και να νοσταλγήσης να εκτιμήσεις “αλλοιώτικα” την ευεργεσία της ρουτίνας της δουλειάς και μάλιστα της καλής δουλειάς …”Γραφείο, χαρτιά, υπογραφές” σχόλασμα στις 2 (!)…της υγείας – αφού μπορούσε ο ήρωας -ηρωίδα να πηγαίνει στη δουλειά του/της καθημερινά -, με σπίτι με ασανσερ , τηλεόραση κλπ. , αγαθά ανεκτίμητα αγαθά , όνειρο ζωής γι α πολλούς ανθρώπους , έτσι που να πεις ευλογημένη “ρουτίνα” ! Από κει και πέρα όταν υπάρχουν τα αναγκαία της ζωής καλούμαστε στα μικρά και καθημερινά μας να ψάξουμε να βρύμε τις χαρές που κρύβουν….Οπότε Δήμητρα το ποίημα σου , δίνει και την αφορμή για σκέψεις που δεν φαίνονται ίσως εξ αρχής ! Σε ευχαριστώ για το ποιήμα σου , που κέρδισε το ενδιαφέρον μου για τις σκέψεις που προηγήθηκαν! Καλή συνέχεια και νάσαι χαρούμενη με ότι κάνεις!
“Να βρίσκει ευτυχία στην κάθε Κυριακή
που όλη μέρα δεν χρειάζεται να βγάλει τις πιτζάμες του”.
Σκληρή πραγματικότητα για πάρα πολλούς από μας… ωστόσο κάπου μέσα σ΄αυτήν την άχαρη ρουτίνα οφείλουμε (στον εαυτό μας) να βρίσκουμε μικρές στιγμές χαράς… μικρές ευτυχίες…
Στο χαμόγελο των αγαπημένων μας… στον ήλιο που αντικρίσαμε το πρωί… στο πέταγμα του χελιδονιού… στο κόκκινο του τριαντάφυλλου… στο γαλάζιο του ουρανού…
Γιατί η ζωή μας είναι στιγμές… και μέσα στις δύσκολες, σίγουρα υπάρχουν και κάποιες όμορφες. Ας τις αδράξουμα κι ας τις χαρούμε … κι ας μην περιμένουμε την Κυριακή – γιατί οι καιροί ού μενετοί!