Κύκλος, της Ελένης Ιωαννάτου
Γεννήθηκα μες στων ματιών σου τη σκιά.
Βύζαξα των σφυγμών το πρώτο γάλα.
Οι καμπάνες φύλαξαν το ρυθμό της πνοής μου μυστικά,
για να χτυπάνε τη ζωή γοργά.
Αχ! τα κόκαλά σου στο αίμα μου γλυκά κυλούν.
Εσύ μου έδωσες της αγάπης το βασιλικό πολτό.
Μανδύα ζωής στο αύριο.
Ψαλμό αυγής,
νανούρισμα στα πρώτα βήματα μου.
Μου έφερες τη Γη στην αγκαλιά.
Να χαράξω την δική μου τροχιά στο κόσμο.
Μου έμαθες την γλώσσα των σιωπών.
Έτσι, μπορούσα να ερμηνεύω τα πουλιά.
Μου έδειξες,
πως να βλέπω όνειρα τη μέρα.
Πως να τα ζωγραφίζω.
Για να μοιάζει η πραγματικότητα με πολύχρωμο καμβά.
Πως να αντλώ απ' τα άστρα τη μορφή τους.
Ύστερα να τα φυλάω κάτω απ' το μαξιλάρι
για να μου δίνουν φως.
Το σκοτάδι φοβόμουν.
Μου έλεγες παραμύθια.
Στην αγκαλιά σου με έσφιγγες.
Ψιθύριζες “Εγώ είμαι εδώ!”
Τότε, ηρεμούσε η θάλασσα.
Σιωπούσαν οι άνεμοι...
Θυμάσαι άραγε,
την ταράτσα του παππού;
Καθόμασταν στην κουνιστή καρέκλα.
Μου κράταγες το χέρι.
Κοιτούσαμε τα φώτα της πόλης.
Τα τετράγωνα φωτεινά στολίδια.
Έτσι, μου έλεγες.
Πλήθυναν τώρα ξέρεις.
Έφτασαν τον αριθμό των χαμένων ψυχών.
Από ποσοτικής άποψης.
Ένα απ' όλα ανάβει για 'σένα.
Ασπροντυμένη Παναγιά.
Άκου!
Το γλυκό αεράκι της νύχτας.
Ο θάνατος σίγουρα έχει χρώμα λευκό.
Μην ακούς τι λένε.
Κύκλος είναι.
Σε ποια στιγμούλα του,
άραγε, να βρίσκεσαι;
Εις το επανιδείν...
_
γράφει η Ελένη Ιωαννάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
![Φιλοσοφικές παρεμβάσεις, του Ανδρέα Αντωνίου [23]](https://tovivlio.net/wp-content/uploads/2015/05/philosophy_antoniou_b-440x264.jpg)
Κι’ εσένα Ελένη σε φαντάζομαι κάπου λίγο μετά την αρχή του ‘Κύκλου” λουσμένη με το άρωμα από το αγιόκλιμα και το γιασεμί της αυλής του σπιτιού της γιαγιάς και ντυμένη με τα ζωηρά χρώματα της ποικιλίας των τριαντάφυλλων που καλλιεργόυσε ο παππούς!!!!!
Έτσι εξηγείται και η ομορφιά της ψυχής όλων εσάς των ποιητών που δεν παύω να λέω ότι δεν είστε του κόσμου τούτου…
Υπέροχο και αυτό σου το ποίημα…
Λένα μου όλοι “παιδιά” του άπαντος είμαστε. Σε ένα όλον συνδεδεμένοι, απόλυτα μεταξύ μας συνταιριασμένοι!
Σ’ ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!!
Υπέροχο το ποίημα σου Ελένη… τα λόγια σου, λόγια ψυχής γεννημένα για να αγγίζουν καρδούλες όμοιες με τη δική σου. Κύκλος είναι η ζωή, έχεις δίκιο!… Για αυτό Εις το Επανιδείν!!!!!
Σοφία μου σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!!
Ναι, Κύκλος. Εις το επανιδείν λοιπόν…
Eλένη μου θαυμάσιο το ποίημά σου..γλυκό, τρυφερό γεμάτο έντονα συναισθήματα με εικόνες τόσο ζωντανές!!!!Μπράβο σου!!!
Άννα μου σ’ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για τα όμορφα λόγια σου!!!!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!!!
Μπράβο Ελένη! Πάντα γεμάτα ευαισθησία τα ποιήματά σου. 🙂
Έλενα σ’ ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!!
Μια ανθοδέσμη από χαμόγελα σου προσφέρω!!!
Πόσο όμορφα γραμμένο το ποίημα σου αυτό Ελένη. Ξεχειλίζει από αγάπη αληθινή…κάθε φράση ακούμπησε τρυφερά στην καρδιά μου και την συνέδεσα με δικές μου όμορφες σκέψεις για κάποια φωτεινά μου αστέρια… Σε ευχαριστώ για το ταξίδι…
Συγκινούμαι αν βοήθησα έστω και λίγο Μάχη μου, να βρεθείς δίπλα στα δικά σου φωτεινά αστέρια…
Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να ακούσω!!!
Εγώ σ’ ευχαριστώ καλή μου Μάχη!!!!
Να έχουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!!
Εσύ μου έδωσες της αγάπης το βασιλικό πολτό.
Μανδύα ζωής στο αύριο.
Ψαλμό αυγής,
νανούρισμα στα πρώτα βήματα μου.
Μου έφερες τη Γη στην αγκαλιά.
Να χαράξω την δική μου τροχιά στο κόσμο.
Ελένη,
οι στίχοι σου μ᾽ ανέπαυσαν και μού
χάρισαν τη μνήμη των στίχων τού Ελύτη :
Για σένα ο Θεός δέχτηκε να μου οδηγεί το χέρι …
Θερμά συγχαρητήρια!
Καλό ΣΚ!
Τρυφερότητα, ευαισθησία, λυρισμός αλλά και έντονη φιλοσοφική διάθεση διακρίνονται στο ποίημά σου Ελένη μου! Για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ!!!!