Λάθος διεύθυνση
Και να που ήρθες
Μόνο για να σιγουρευτείς
Πως το συρματόπλεγμα που μ΄ έντυσες
Το έχω σωστά φορεμένο
Πως δεν ξέφυγε ούτε μια του αιχμή
Πως δεν κρύφτηκε ούτε ένα του γδάρσιμο
Ήρθες …….για να δεις
Αν η πληγή μου έχει στεγνώσει
Κι έτοιμο είχες το μαχαίρι
Να την ξαναματώσει
Ήρθες…….. για τις διαπιστεύσεις
Να άλλαξε άραγε τούτο το παιδί;
Ή να αλλάξεις γραμμή πλεύσης;
Ήρθες …..μα απάντηση δεν πήρες
Άλλαξε τώρα η φρουρά μου
Και μόνο εγώ φυλάω πια το συρματόπλεγμά μου
Σκιαχτήκαν και λακίσανε οι φίλες σου οι μοίρες
Όλα είναι ήσυχα τώρα εδώ ……..
Και μη χτυπάς άλλο πια….δεν θα ανοίξουνε οι θύρες….
της Άννας Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο ποίημα αληθινά.
μου άφησε εντύπωση όμορφη και όπως βάδιζα το λεξιλόγιό του.
συγχαρητήρια!
Ευχαριστώ πολύ!!!
Πολύ ωραίο ποίημα , μπράβο!!!!!!!! Οι στίχοι άψογα προσαρμοσμένοι με την εικόνα!!!!!!!!
Σοφία μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ πάντα με καλά λόγια με υποδέχεσαι!!
Πράγματι ναι. Άψογα εναρμονισμένο με την εικόνα. Πανέμορφοι στίχοι που κρύβουν πολύ πόνο. Η Μεταδοτικότητα του ποιήματος μου μετέφερε αυτό το ψυχρό κλίμα του και με συγκίνησε βαθύτητα. Συγχαρητήρια! Υπέροχο ποίημα
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Διακρίνω έλλειψη αντίδρασης όχι από αδυναμία αλλά από επιλογή.Δύναμη πολλή που βγαίνει όλη πια στο τέλος.Όλα από εμάς για μας Άννα μου έτσι??? Εμείς πάντα αποφασίζουμε…”πότε θα αλλάξει η φρουρά μας” και τότε πια “θα είναι όλα ήσυχα” γιατί “μόνο εμείς θα φυλάμε το συρματόπλεγμά μας”……(διόρθωσε με αν κάνω λάθος).Για ‘μένα Τέλειο Άννα μου!!!!!!!!!!!!!
Εμείς Μίνα μου εμείς ναι……από επιλογή όπως είπες……και το φυλάμε πια το συρματόπλεγμά μας το φυλάμε με τη σιωπή! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!