Λάθος μου να πιστέψω πως θα σε λησμονήσω,
πως τη μορφή σου θα μπορέσω στο παρελθόν να αφήσω.
Η λήθη δεν είναι νερό που τρέχει σαν καταρράκτης,
είναι βροχή στην έρημο, κρύο το καλοκαίρι.
Να σε ξεχάσω νόμιζα πως ήταν εφικτό,
πως θα μπορούσα εύκολα να σε αντικαταστήσω,
να πλανέψω το μυαλό και την καρδιά με άλλη παρουσία,
μα αυτά δεν ξεπερνούν τη δική σου απουσία.
Στης λήθης το βυθό μέσα του να χαθώ,
να σβήσω από τη μνήμη ό,τι σε θυμίζει,
να αρνηθώ πως το κορμί μόνο εσένα γυρεύει.
Γύρω από εσένα ο κόσμος πια να μη γυρίζει,
να μην είσαι εσύ αιτία που η ψυχή θεριεύει.
Λάθος μου να πιστέψω πως θα σε λησμονήσω
και πως για δεύτερη φορά θα ξαναγαπήσω!
–
γράφει η Ακριβή Σάχνικα
0 Σχόλια