Ο δρόμος έξω από το χωριό γεμάτος λεύκες. Όταν φυσά ο τόπος μοιάζει να χιονίζει. Λίγο να απλώσεις τα χέρια σου θα τυλιχτείς λευκά χνούδια στολίδια. Σε μια τέτοια απροσδιόριστη εποχή σε βρήκα να περνάς το στενό. Το μαύρο σου παλτό γεμάτο από άσπρες τέτοιες βούλες. Έμοιαζες με ήρωα κάποιου παραμυθιού. Όχι, δεν το είχα ακόμα διαβάσει μα ήσουν σίγουρα ήρωας ετούτης της ιστορίας.
Περπατούσες αργά και κλώτσαγες τις πέτρες. Θυμωμένος ή αποφασισμένος ακόμα δεν είχα καταλάβει μα ήξερα πως ο σκοπός σου ήταν να εξαφανίσεις το μαύρο από τη δική μου τη σκέψη έστω για λίγο. Ναι, έστω για λίγο. Ο ερχομός σου σε τούτον τον τόπο άπλωσε χρώματα τριγύρω που εσύ, έτσι όπως περπάταγες σκυφτός, αγνοούσες. Μα εγώ που σε έβλεπα από μακριά ήταν σα να έβλεπα ένα θίασο χρωμάτων να σε ακολουθεί. Ένα καραβάνι που μέρες... μήνες… χρόνια επιθυμούσα να φτάσει στο μικρό μου χωριό. Κι ας ήξερα πως εδώ ψηλά δε φτάνουνε εύκολα ήρωες, δράκοι, μάγισσες και νεράιδες. Και ας ήξερα πως δε θα μπορέσω εύκολα να βρω ένα ξόρκι να τα σχηματίσει όλα τούτα.
Φαντάζεσαι λοιπόν το αναπάντεχο της ευτυχίας μου. Να σε βλέπω να περπατάς ανάμεσα στα πελώρια δέντρα που έγερναν για να σε υποδεχτούν. Σε ένιωθα να πλησιάζεις και ας στεκόσουν συχνά ακίνητος σχεδόν χαμένος στον χώρο. Παραμόνευες για κάποιο εχθρό είμαι σίγουρη. Ήθελα να σου πω ότι ο μόνος εχθρός εδώ είμαι εγώ και ο μόνος που απειλείται από εκείνον είμαι πάλι εγώ, μα φοβόμουν ότι θα το βάλεις στα πόδια…
Έτσι απλά χιονισμένος και λευκός, πλησίασες δυο βήματα απέναντί μου. Τα χείλη μου τρέμανε. Η σκιά σου φίλαγε ήδη τη δική μου. Και εγώ είχα ήδη φτάσει εκεί. Στο παραμύθι που δεν είχα διαβάσει μα ήξερα πως θα γραφτεί από το δικό σου μελάνι…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Ήθελα να σου πω ότι ο μόνος εχθρός εδώ είμαι εγώ και ο μόνος που απειλείται από εκείνον είμαι πάλι εγώ..” Μεγάλη αλήθεια μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό και όμορφα γραμμένο κείμενο. Καλημέρα!
Χαίρομαι που την ψάρεψες… Καλή σου μέρα Χριστίνα μου
Τι όμορφο να εμφανίζεται κάποιος από το πουθενά, να εξαφανίζει το μαύρο και να γεμίζει χρώματα τη ζωή σου.
Έστω και παροδικά είναι ένα όμορφο πάντα συναίσθημα. Την καλησπέρα μου Βάσω
Όμορφος προορισμός τα παραμύθια κι αυτά που δεν έχουμε διαβάσει και ζήσει ίσως να είναι και ο ομορφότερος… αφού κουβαλάν μαζί τους και τη μαγεία του άγνωστου και της εξερεύνησης!!!!! Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες της μικρής σου ιστορίας Μάχη μου!!!! Να είσαι πάντα καλά και να έχεις-έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!!!!!!
όμορφος προορισμός τα παραμύθια αυτά…με τη μαγεία της προσμονής του καινούριου…της αγάπης που αλλάζει τα σκηνικά…ξεχειμωνιάζει για λίγο… Τα φιλιά μου
Είπαμε, αλληγορικός ερχομός της ΑΓΑΠΗΣ στην αρσενική της version λουσμένη στο φως και στα χρώματα
της ζωής, όπως ακριβώς της πρέπει…Το εμπέδωσα σωστά;;;
Μια χαρά Λένα…αρκεί πάντα να μεταφράζει η δική σου καρδιά ό,τι διαβάζει. Καλή σου μέρα
Ο καθε ερχομος….μιας αγαπης…ειναι κ ενα παραμυθι…!!!
Υπεροχη η ιστορια σου!!!!
Καλη συνεχεια!!
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα
Αχ Μαχούλα μου, τι όμορφα τοποθετημένες οι λέξεις, οι εικόνες, τα χρώματα, ακόμα-ακόμα κι οι μυρωδιές!!!!!!
Ένα πανέμορφο παραμύθι, χωρίς δράκους, γεμάτο καρτερικότητα και αγάπη!!!!!!!
Να είσαι καλά και να μας φτιάχνεις τέτοια παραμύθια, να μπορούμε να ταξιδεύουμε κι εμείς!!!!!!!!!!!
Να περνάτε όμορφα και φιλιά, ξέρεις πού!!!!!!!!!!!
Σε ευχαριστώ Αθηνά μου για το γλυκό σου σχόλιο αλλά κυρίως για τα φιλιά-ξέρω-πού 😉
Εξαιρετικό Μάχη μου!
Σε ευχαριστώ ‘Ελενά μου! Καλά να περνάς!
Πάρα πολύ ωραίο, έχει λυρικότητα και ρομαντισμό! Καλή συνέχεια, Μάχη μου.
Σε ευχαριστώ πολύ Μάρθα! Καλή Κυριακή!