Δείτε το πρώτο μέρος του άρθρου εδώ.
ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΣΧΟΛΉ( 1821-1864)
Στη σχολή αυτή ανήκουν ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Μαρκοράς, ο Μαβίλης, ο Λασκαράτος, ο Βαλαωρίτης και άλλοι. Τα χαρακτηριστικά της Σχολής αυτής είναι ότι
α) γράφουν περισσότερα ποιήματα παρά πεζά
β) ότι οι ποιητές έχουν Ιταλική μόρφωση και δέχονται την Ιταλικήν επίδραση και
γ) το κυριότερο, χρησιμοποιούν την δημοτική γλώσσα.
Οι σπουδαιότεροι είναι ο Σολωμός που θεωρείται και αρχηγός της σχολής και επηρεάζει και τους άλλους... Γεννήθηκε το 1798 στη Ζάκυνθο. Πατέρας του ήταν ο Νικόλαος Σολωμός, κόμης και πλούσιος και μητέρα του η Αγγελική Νίκλη. Οι πρόγονοί του είχαν έρθει από την Κρήτη και συναριθμήθηκαν με τις σημαντικότερες οικογένειες του τόπου. Εννέα χρονών χάνει τον πατέρα του και μένει με τον αδερφό του Δημήτριο κληρονόμος μιας πλούσιας περιουσίας. Όπως ήταν συνήθεια την εποχή εκείνη, στέλνεται από τον επίτροπό του κόμητα Μεσαλά στην Ιταλία, που ήταν κέντρο φωτισμού, για να σπουδάσει Ιταλική και Λατινική Φιλολογία. Στη Ζάκυνθο επιστρέφει το 1818 και γράφει τα πρώτα ποιήματά του στην Ιταλική γλώσσα και έπειτα κατόπιν παρακινήσεως του Τρικούπη, στην Ελληνική. Το ποίημα που τον επέβαλε είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν", που έγινε και ο Εθνικός ύμνος των Ελλήνων... Επηρεασμένος από τις θηριωδίες των Τούρκων και από τη διχόνοια που κατατρώγει τους Έλληνες, στη χειρότερη περίοδο της ιστορικής τους πορείας, αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να ξεχειλίσει όλη την οργή για τους αλλόθρησκους, αλλά και για τις μεγάλες δυνάμεις που δεν προσέφεραν αυτά που όφειλαν στους σκλαβωμένους Έλληνες και θυμώνει και πιο πολύ με τους συμπατριώτες του που σκοπό τους έχουν το πώς να αρπάξουν την εξουσία και το σκήπτρο το δολερό. Γεμάτος νοήματα ο ύμνος, γεμάτος πόνο από τον ποιητή που θέλει να πολεμήσει και δεν μπορεί για λόγους υγείας. Ο ύμνος αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές με πλεκτή ομοιοκαταληξία και λέξεις και φράσεις δυναμικές, παρμένες και από την εκκλησιαστική μας υμνολογία. "Αγαλλιάσθω η έρημος και ανθείτω ως κρίνον" και εις τον ύμνον.." πήγες εις το Μεσολόγγι την ημέρα του Χριστού, μέρα που άνθισαν οι λόγγοι για το τέκνο του Θεού". Είναι αληθινό ότι οι Τούρκοι όρμησαν εναντίον του Μεσολογγίου τα ξημερώματα αυτής της Άγιας ημέρας. Και η πίκρα της άρνησης… "Δεν είν' εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία ταις κουρταλεί... Άλλοι, ωιμέ! ς'τη συμφορά σου όπου εχαίροντο πολύ... Σύρε νάβρης τα παιδιά σου, σύρε, έλεγαν οι σκληροί" και συνεχίζει με τον πόνο για τη φιλονικία που δέρνει τους Έλληνες "Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά. Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.. Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά, εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά!" Είναι ανεκτίμητος σε ιδέες και αξίες ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν. Είναι πάντοτε επίκαιρος και δυστυχώς για μας και τώρα που η διχόνοια χτυπά την πόρτα όλων μας και η πρόοδος της Πατρίδας μας γίνεται περίγελως των ξένων, αυτών που πρώτοι εμείς τους διδάξαμε, που τους ποδηγετήσαμε σε αρχές και αξίες, αξίες ανυπέρβλητες, σε πολιτισμό και κυρίως στη δημοκρατική αντίληψη που αποτελεί και την κορωνίδα για την ομαλή εξέλιξη του ανθρώπου και του πολιτισμού γενικώς. Ο Σολωμός έμεινε στη Ζάκυνθο ως το 1828 και ύστερα ταραγμένος από μια οικογενειακή υπόθεση, εγκαθίσταται στην Κέρκυρα, όπου και γράφει και τα καλύτερα ποιήματά του. Το καλύτερο είναι "Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι" επικολυρικό ποίημα που το δούλεψε για δέκα ολόκληρα χρόνια και δυστυχώς έμεινεν ατελείωτο. Το εμπνεύστηκε από τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Άλλα σπουδαία έργα του είναι ο Κρητικός, ο Πόρφυρας, ο Λάμπρος, η Φαρμακωμένη και άλλα, πολλά από τα οποία έμειναν ατελείωτα, γιατί πέθανε πριν τα τελειώσει. Έγραψε και πεζά με σπουδαιότερο το "Διάλογος" στον οποίο υποστηρίζει τη Δημοτική γλώσσα.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
0 Σχόλια