γράφει ο Πάνος Τουρλής

Η Λούσι είναι η καινούργια μαθήτρια στην τάξη και η δασκάλα ζητά από τα λαγουδάκια της να της φερθούν καλά και να παίζουν όλοι μαζί. Αμέσως εκείνα αρχίζουν να ψάχνουν τρόπους για να προσεγγίσουν τη Λούσι και συζητάνε για τα χόμπι και την καθημερινότητά τους, για την οικογένειά τους, για τα αγαπημένα τους φαγητά, ώστε μέσα από τις διαφορετικές αυτές απόψεις τους να βρουν κοινά στοιχεία με τη νεοφερμένη και να την καλωσορίσουν στην τάξη χωρίς να τη φέρουν σε δύσκολη θέση. Ο Pato Mena έγραψε μια έξυπνη ιστορία για παιδιά από 4 ετών και πάνω που τονίζει πως ουσιαστικά κανείς δε διαφέρει από τον άλλον και μάλιστα ίσως υπάρχουν και περισσότερα κοινά στοιχεία απ’ ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Βρήκα ευρηματικό το γεγονός πως τα λαγουδάκια «κάνουν πηγαδάκι» χωρίς να έχουμε δει τη Λούσι και μαθαίνουμε τι τρώνε, πώς έρχονται στο σχολείο, ποια είναι τα χόμπι τους, πόσα άτομα έχει η οικογένειά τους (λαγουδάκια γαρ), μόνο και μόνο για να φτάσουμε στην τελευταία σελίδα και να δούμε μια Λούσι ολόιδια με τους συμμαθητές της και να διαβάσουμε έναν απλό χαιρετισμό! Η εικονογράφηση του ιδίου είναι εξίσου απλή με βασικές γραμμές και μεγάλα σχήματα για να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τους μικρούς αναγνώστες να αποτυπώσουν την ιστορία που ακούνε ή προσπαθούν να διαβάσουν οι ίδιοι. Η «Λούσι: ένα διαφορετικό καλωσόρισμα» είναι μια γλυκιά και πρωτότυπη ιστορία για τη διαφορετικότητα.