Λόγια, λόγια, λόγια…
σκόρπια λόγια
κενά
χωρίς ουσία
ορφανά από συναίσθημα…
Λόγια για σένα,
λόγια για τα κοινά,
λόγια για το αύριο,
όχι το δικό σου,
λόγια για το αύριο άλλων,
λόγια που δεν αφορούν εσένα…
Στόματα ανοιγοκλείνουν
ήχοι ξεπροβάλλουν
ήχοι σκληροί
καλυμμένοι με μαεστρία
πίσω από μια μάσκα καλοσύνης.
Κι εσύ,
δόλιε άνθρωπε
τα ακούς και τα πιστεύεις.
Κι έρχεται ο λογαριασμός
σε σένα,
όχι σε κείνους
και τρως το χαστούκι…
Άλλη μια προδοσία.
Και τι έγινε;
Κουτσάθηκε ο γάιδαρος από τ’ αφτί
που λέει κι ο λαός;
Μείνε στη γωνιά σου,
ονειρέψου,
φτιάξε έναν δικό σου
όμορφο κόσμο
και άσε αυτούς
να πιστεύουν
πως σε ξεγέλασαν.
Κρατήσου, Ανθρωπάκο μου,
κρατήσου από σένα
γιατί χωρίς εσένα
Ναι,
χωρίς εσένα
κανείς τους δεν υπάρχει.
-
γράφει η Αθηνά Μαραβέγια
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Κρατήσου Ανθρωπάκο μου”… και άφησέ τους να λένε λόγια απερισκεπα, που πονάνε, πληγώνουν…και τι έχουν να πουν; και λόγια σκορπια. Πολύ ωραίο!
Βάσω μου, σ’ ευχαριστώ πολύ!!!
Πόσα σκόρπια και κούφια λόγια ακούμε, αλήθεια…
it needs all kind of people to make up the world Αθηνά μου. Έτσι είναι όπως τα λες .
Λένα μου, την καλημέρα μου!!!!!!!!! Και ναι, όλοι χρειάζονται για να κρατηθεί τούτη η ανθρωπότητα!!!
Ευχαριστώ σε!!!!!!!!!!!!
Πόσο ωραία απέδωσες την πίκρα και την απογοήτευση από τα τόσα κούφια λόγια, “κύμβαλα αλαλαλάζοντα”, που ηχούν, Αθηνά! Μπράβο και καλή συνέχεια. Την καλημέρα μου.
Καλημέρα και σε σενα, Μάρθα μου!!!! Και ναι, όπως το λες: “κύμβαλα αλαλάζοντα”!!!
Σ’ ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!
[…] Κρατήσου, Ανθρωπάκο μου,
κρατήσου από σένα
γιατί χωρίς εσένα
Ναι,
χωρίς εσένα
κανείς τους δεν υπάρχει […]
Αυτό ακριβώς Αθηνά μου….. να είσαι καλά!!!Την καλημέρα μου!
Καλημέρα και σε σένα, Άννα μου και σ’ ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!
Κρατήσου, Ανθρωπάκο μου,
κρατήσου από σένα
γιατί χωρίς εσένα
Ναι,
χωρίς εσένα
κανείς τους δεν υπάρχει.
Τον φοβάμαι, Αθηνά μου τον Ανθρωπάκο σου. Τρέμω, μη και αλλάξει, μη και δεν κρατηθεί… ή μην τον κατασπαράξουν…τρέμω επειδή στα χέρια του είναι το μέλλον της ανθρωπότητας!!! Δυνατή και πάλι η μοιρασιά που έκανες… Σ’ ευχαριστώ πολύ!!!! Την αγάπη μου και την καλημέρα μου!!!!
Καλημέρα, Σοφία μου!!!!!!
Μήπως, όλοι δεν κρύβουμε αυτόν το “Ανθρωπάκο” μέσα μας και τον φροντίζουμε; Κι όσο ζει Αυτός, τίποτα δε μας φοβίζει. Αρκεί να ξυπνήσουν όλοι μαζί, για να νοιώσουν οι άλλοι τι σημαίνει Δύναμη.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για πολλά, ξέρεις εσύ!!!!!!!!!!
Πόσο θα αντέξει…πόσο θα κρατηθεί αυτός ο έρμος Ανθρωπάκος?
Από παντού ακούει λόγια….μα έργα προς το καλόν του δεν βλέπει!
ΜΠΡΑΒΟ!
Ευχαριστώ πολύ, Χρυσούλα!!!
Δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται και δεν επιτρέπει ούτε ο ίδιος να μην κρατηθεί. Το οφείλει στον ίδιο, αλλά και στη νεολαία του!!!!!!!!!!
Καλό βράδυ και πάλι ευχαριστώ!!!!!!!!!!!