–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Σε μια πόλη που ο μοναδικός δρόμος ο οποίος την ένωνε με τον έξω κόσμο έχει μπει σε αχρηστία, οι κάτοικοι ανακάλυψαν έναν πρωτότυπο τρόπο για να αποβάλλουν από τη σκέψη τους, την παρακμή. Η μεγάλη ποσότητα ζάχαρης, η οποία παρέχεται μέσω του γλυκίσματος μακιούμ διώχνει τη θλίψη, προσφέρει εφορία στον κόσμο και η παροχή του γλυκού γίνεται από πολλά σημεία της πόλης και κάποιες φορές εντελώς δωρεάν.

Σε αυτήν την πόλη ζει ο 20χρονος Χρήστος, μοναχοπαίδι, ο οποίος διακαώς επιθυμεί να απεγκλωβιστεί από τα στενά όρια του τόπου, να ανοίξει τα φτερά του και να βρεθεί στο φως. Δεν είναι λάτρης της ζάχαρης, με αποτέλεσμα να μην δέχεται την παροχή του γλυκού. Παρακολουθεί υποχρεωτικά μαθήματα στο ωδείο, έχοντας δάσκαλο έναν αδιάφορο και κουτσομπόλη σολίστ, με σκοπό μετά τα τρία χρόνια παρακολούθησης και επιτυχία στις εξετάσεις, να πάρει στα χέρια του το πολυπόθητο εισιτήριο εξαγωγής από την πόλη της θλίψης, της ανίας και της τελμάτωσης.

Η ομάδα στο ωδείο αποτελείται από τη Λάρα, τον Μιχαήλ, τον Σίμο και τον Φάνη, ένας εκ των οποίων, φέρει τατουάζ στο πόδι, το λεγόμενο σημάδι προδοσίας,  που τον προδίδει για την αποτυχημένη απόπειρά του από την πόλη, το οποίο προσπαθεί να κρύψει.

Ο Χρήστος έχει σχέση με την Ελίνα, ένα πρόσχαρο και γελαστό κορίτσι η οποία του προσδίδει λίγη από την αισιοδοξία της και τον παρασέρνει σε εξόδους και πάρτι. Σε ένα τέτοιο πάρτι, θα γνωρίσει τον Ρένο, έναν ακόμη «αποτυχημένο» που περιμένει να δώσει εκ νέου εξετάσεις και να φύγει, έναν άνθρωπο με τον οποίο θα έρθει κοντά και η σιωπή ανάμεσά τους θα πει πολλά περισσότερα από ότι τα μεταξύ τους λόγια.

Μια ιστορία που συμβαίνει σε δύο χρόνους, γεγονότα που εναλλάσσονται και περιπλέκουν τον αναγνώστη και υπόνοιες για περαιτέρω σκέψη, κρύβονται επιμελώς στις σελίδες του βιβλίου και αναζητούν διέξοδο με το όποιο ψυχικό και συναισθηματικό κόστος.

Η ιστορία ανατρέπεται, όταν στο κυλικείο του ωδείου, ο Χρήστος μαζί με τον καφέ του, θα αποφασίσει να απαντήσει θετικά στις προκλήσεις ενός μάφιν, για πρώτη φορά.

Θα καταφέρει η ζάχαρη να τον αποτρέψει από τα μελλοντικά του σχέδια;         

Για ποιο λόγο ακολουθεί μυστικά ιατρική αγωγή και αγωνιά για τις παρενέργειές της;

Είναι σε θέση οι συντοπίτες του να τον αφυπνίσουν ή παραμένουν όλοι αποχαυνωμένοι, υποχείρια του συστήματος και της ζάχαρης;

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Βασιλείας Παπακώστα, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας υπάρχει στο τέλος της παρουσίασης, επέλεξα την παρακάτω:

…το κυνήγι της τύχης, είναι το δυσκολότερο παιχνίδι της ζωής …

Ένα βιβλίο που θα αφήσει ερωτηματικά στον αναγνώστη, θα τον τροφοδοτήσει εναύσματα για σκέψεις και θα προσπαθήσει να τον αφυπνίσει παραλληλίζοντας τη ζωή του με εκείνη του Χρήστου και των υπολοίπων.

Αλήθεια είμαστε σε θέση να αποτρέψουμε τη δική μας «χειμέρια νάρκη» ή καλύτερα να αλλάξουμε προς το καλύτερο τον κόσμο γύρω μας; Θέλουμε; Έχουμε τη δύναμη; Μπορούμε; Τολμούμε; Σκεφτείτε το…

Η Βασιλεία Παπακώστα γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1999 στα Ιωάννινα. Ασχολείται με τη δημιουργική γραφή από μικρή ηλικία. Το 2019, το διήγημά της «Αρχικοί χρόνοι», με το οποίο συμμετείχε στον διαγωνισμό που οργάνωσε το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο επ’ευκαιρία του εορτασμού των 200ετών από την Ελληνική Επανάσταση, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο.

Το συγκεκριμένο διήγημα περιλαμβάνεται στον τόμο Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, 2019.

 Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.