Θα κρατήσω κάτι από το ιδιόρρυθμο περπάτημα σου
στο δικό μου βηματισμό
-να μην αφήσεις ποτέ τους δρόμους, τις εκκλησίες, τους ανθρώπους-
Θα αγαπήσω αυτήν την πόλη
Θα την φορέσω στα πνευμόνια μου
-να με αφήσεις έφηβη-
Όταν σου το ζήτησε
Με καρφωμένο το βλέμμα στα τσιμέντα της
-να αφεθείς απόκοτος –
Κρατούσες για αυτήν,
Κάτι που ποτέ δεν έδωσες στις ερωμένες.
Σε ξέβρασε Φλεβάρη μήνα στο πλατύσκαλο
Δεν πρόλαβα να σου πω
Δεν κάνει για ταφόπλακα
_
γράφει η Ηλέκτρα Ευσταθουλίδου
0 Σχόλια