Έτρεχε η νύχτα σε τροχιές σβησμένες
Και οι ζωές πάγωσαν, στιγμές χαμένες.
Σιδερένιες ράγες, σκληρές ψυχές
Που έγιναν τάφοι ψυχών νεαρές.
Ένα φως που έσβησε πριν την αυγή
Φωνές που χάθηκαν μέσα στην γη.
Κάποιοι περίμεναν μα δεν θα ΄ρθουν
τα όνειρα τα άφταστα που δεν θα βγουν.
Μα η αλήθεια δεν θάβεται, δεν σιωπά
Φωνάζει στο χώμα ζητά, φτερά.
Δικαιοσύνη μη γίνεις σκιά
Μην αφήσεις την αλήθεια να γίνει φωτιά
Και αν η μνήμη πονά και ο χρόνος περνά
Η κραυγή τους ακόμα την νύχτα ξυπνά
Όχι άλλα δάκρυα σε ράγες κρυφές
Όχι άλλα λάθη σε αθώες ζωές
Όλες οι ζωές που χάθηκαν σε μία στιγμή
Δεν θα ξανά ζήσουν ποτέ μαζί
Πρέπει λοιπόν δικαιοσύνη να αποδοθεί
_
γράφει η Μιχαέλα Πάτση
0 Σχόλια