Μεθυσμένο όνειρο

A28_b

The grass was greener

The light was brighter

The taste was sweeter

The nights of wonder

With friends surrounded

The dawn mist glowing

The water flowing

The endless river

Forever and ever

«High hopes», Pink Floyd

Μεσημέρι στην πόλη. Τέλος καλοκαιριού. Ένας σταθμός στο ραδιόφωνο παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι. Σούπερ κατάσταση. Γλυκιά κι αποτρόπαιη ταυτόχρονα. Δήλωσα ασθένεια στο γραφείο και δεν πήγα σήμερα για δουλειά. Τολμηρό, αν σκεφτείς πως πριν λίγες μέρες επέστρεψα απ’ τις διακοπές. Δεν το συνηθίζω. Δηλητηρίασα τον εαυτό μου και τον έτρεξα στις πρώτες βοήθειες. Γελάω τώρα. Θα μου πεις πώς μ’ έπιασε κατάθλιψη μετά το τέλος των διακοπών. Όχι αγάπη μου. Έχω την κατάθλιψη ενός πανάρχαιου τέλους. Εγώ το άρχισα. Παίζω τραγωδία, ναι. Ή παρωδία, όπως γουστάρεις. Βαριέμαι να σου εξηγώ όμως. Η ζέστη μ’ έχει παραλύσει. Προτιμώ να χαθώ μέσα στη νιρβάνα και στις αισθήσεις τού μεθυσιού μου. Ένα μπουκάλι παγωμένο κόκκινο κρασί μπορεί να σου δώσει όλες τις εξηγήσεις που θέλεις, αργότερα. Επιτέλους, χαλαρώνω. Ξέρω πως θα κρατήσει λίγο. Μα, δε με νοιάζει. Έχω το δικαίωμα αυτή τη στιγμή να μη νοιάζομαι για τίποτα, παρά μόνο για την πάρτη μου. Μεθυσμένη από μένανε. Εθισμένη σε μένανε.

«The endless river… forever and ever».

Χορεύω εκστατικά και παρασύρομαι. Σ’ ένα ποτάμι χωρίς γυρισμό που θα κυλάει για πάντα στο μυαλό μου. Ορμητικά. Θα ‘θελα να ήσουν εδώ για να σου πω. Να σου πω όλα αυτά που κρύβω και ισορροπούν με βαρίδια μέσα μου. Μα, ξέρω πως δεν έχει νόημα να ταράξω τόσο εύθραυστες ισορροπίες. Ένα τσιγάρο ρε γαμώτο. Το φως με πνίγει. Κλείνω όλα τα παράθυρα και ψάχνω στα συρτάρια της κουζίνας. Πάντα αφήνεις ένα πακέτο άφιλτρα για καβάντζα. Ανάβω ένα και φυσάω ηδονικά τον καπνό προς το ταβάνι. Γαλάζια δαχτυλίδια σε ομίχλη κατανυκτική. Τζάμι, φίλε μου. Το κρασί και τούτο το δηλητήριο, που σκεπάζει τα πνευμόνια μου, κάνουν καλά τη δουλειά τους. Λικνίζομαι και ερωτοτροπώ με το σκοτάδι μου. Λίγες μέρες μονάχα, σκέφτομαι. Λίγες μέρες μοναχικότητας, αυτό ζητάω. Χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς ερμηνείες. Χωρίς λόγια. Τα μάτια μου τα λένε όλα. Γι’ αυτό δε θέλω να με κοιτάζεις. Δε μπορώ να προσποιηθώ με τα μάτια, μάγκα μου. Κι αυτά τα κωλοδάκρυα να έρχονται όλο και πιο συχνά δίχως αφορμή. Ψέματα. Με αφορμή. Με αφορμές και αιτίες. Τόσες που δεν τις αντέχω πια. Άϊ σιχτίρ τα ρημαδιασμένα. Τα πνίγω και πνίγομαι μαζί τους.

«The endless river… forever and ever».

Το κρασί τέλειωσε. Και τα τσιγάρα σου. Όλο το σπίτι ένα ντουμάνι απελπισίας. Δεν ξέρω τι ώρα είναι. Μάλλον κοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα εκείνο τo ποτάμι που κυλάει ατέλειωτα. Κι εμάς, να περπατάμε δίπλα του. Ελεύθεροι.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Η μάνα της Φανής

Η μάνα της Φανής

Τα βήματά μου ακολούθησαν τον μεγαλόσωμο αστυνομικό. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον ακολουθήσω, αλλά έπρεπε να τη δω. Ήθελα να είμαι κοντά της. Πάντα, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, οι κόρες πάνε στις μητέρες τους για να μάθουν τι να κάνουν. Εγώ, σε τι διαφέρω; Δεν είχα...

Αδιαφυλαξία

Αδιαφυλαξία

Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Αδιαφυλαξία

Αδιαφυλαξία

Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...

Η κραυγή

Η κραυγή

Με εμπειρίες λιγοστές κι επαρχιώτικες ξεκίνησε τη φοιτητική ζωή στη μεγαλούπολη. Καλόβολος, με καρδιά αγνή, αθωότητα σχεδόν παιδική, προσπαθούσε από τους πρώτους κιόλας μήνες να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής και κυρίως να ανοίξει τους κοινωνικούς του...

Η αγάπη σου… για την αγάπη σου!

Η αγάπη σου… για την αγάπη σου!

Η αγάπη που έδωσες, σε σένα πάλι θα γυρίσει. Αγάπη πρόσφερες, αγάπη θα λάβεις. Αγάπη για την αγάπη! Το μεγαλείο μιας αέναης, ανεξάντλητης και συνάμα ανεξήγητης θετικής ενέργειας. Μιας θεϊκής δύναμης!  Έτσι! Έτσι είναι η αγάπη! Μία και μοναδική! Ούτε μικρή, ούτε...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. ΛΕΝΑ ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΜΟΥΛΙΟΥ

    Εγώ τώρα τι να σού πω ποιήτριά μου ;Ότι δεν κατέχεις και το πεζό το ίδιο ωραία;Το βλέπεις και μόνη σου.
    Μπράβο σου Άννα.
    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

    Απάντηση
    • 'Αννα Ρουμελιώτη

      Χρόνια πολλά Λένα μου! Σε ευχαριστώ πολύ για τα τιμητικά σου λόγια!

      Απάντηση
  2. Χριστίνα Σουλελέ

    Άννα μου χρόνια πολλά! Σου έχω πει πολλές φορές ότι Και τα πεζά σου κείμενα μου αρέσουν πολύ! Το μεθυσμένο σου όνειρο μου άρεσε πολύ και χάρηκα που είναι λίγο μεγαλύτερο από τα προηγούμενα κι έτσι η απόλαυση μεγαλύτερη!

    Απάντηση
  3. 'Αννα Ρουμελιώτη

    Χριστίνα μου Χρόνια Πολλά και καλά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου αρέσουν τα πεζά μου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου