(Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος)
Φιλοξενούμενος στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι ο συγγραφέας Απόστολος Μακρίδης, τον οποίο και ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική του συνέντευξη!
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα το 1976 στην Αθήνα. Είμαι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχω μεταπτυχιακό στις θεατρικές σπουδές. Ζω μόνιμα στην Κύπρο, όπου και εργάζομαι ως Φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Διηγήματά μου έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς κι έχουν δημοσιευθεί σε έντυπες και ηλεκτρονικές ανθολογίες. Το 2017 το θεατρικό μου έργο, «Η σκουριασμένη αυτοκτονία», πήρε έπαινο στον 1ο Πανελλήνιο διαγωνισμό θεατρικού έργου, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.
Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς
Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα ήθελες να συναντήσεις;
Τον Καμύ, για να μου αναπτύξει την θεωρία του υπαρξισμού. Και τον Μπέκετ επίσης, ώστε να του έθετα τις αμέτρητες απορίες μου για το «Περιμένοντας τον Γκοντό».
Το είδος γραφής που υπηρετείς σε εκφράζει απόλυτα; Θα μπορούσες να πειραματιστείς γράφοντας κάτι διαφορετικό, κι αν ναι τι θα ήθελες να δοκιμάσεις;
Η αυτόματη γραφή είναι ο δικός μου τρόπος. Ό,τι γράψω ουσιαστικά είναι και η τελική μορφή ενός κειμένου, αφού σπανίως κάνω διορθώσεις. Το να πειραματίζεσαι συνειδητά ίσως να είναι κάπως ανέντιμο απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό, καθώς πεθαίνει η φυσικότητα. Θα ήθελα πάντως να ήμουν πιο ελλειπτικός στην γραφή. Σαν τον Γιον Φόσσε φερ’ ειπείν. Βέβαια αν αρχίσω να πειραματίζομαι και να προσπαθώ να γράψω στο δικό του στυλ, ελλοχεύει ο κίνδυνος να καταντήσω γραφικός. Όπως ας πούμε καταντά γραφικός κάποιος νεοέλληνας συγγραφέας που επιχειρεί να γράψει σαν τον Μπουκόβσκι, ή σαν τον Στίβεν Κινγκ. Παραδείγματα που βλέπουμε καθημερινά δηλαδή. Αν το σκεφτούμε λίγο βαθύτερα, είναι μια μορφή ψυχικής ασθένειας. Σαν να βάζεις κάποιον άλλον να γράψει το κείμενο αντί για σένα. Βέβαια αυτή η «ψυχική ασθένεια» παρατηρούμε πως συνεπάγεται διθυραμβικές κριτικές στις λογοτεχνικές στήλες και τρελές πωλήσεις…
Ποια θεωρείς την πιο ξεχωριστή στιγμή στη λογοτεχνική σου διαδρομή ως τώρα;
Η βράβευση του θεατρικού μου έργου στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό θεατρικού έργου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας. Κι επίσης το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό διηγήματος των εκδόσεων «Παράξενες μέρες».
Για ποια λογοτεχνική εμπειρία αγωνίζεσαι την οποία και προσδοκάς να ζήσεις στο μέλλον;
Το μόνο που θα ήθελα να ζήσω, είναι να δω μια μέρα το θεατρικό μου έργο να ανεβαίνει επί σκηνής. Τίποτα περισσότερο.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;
Είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στον λογοτεχνικό μικρόκοσμο. Αξιολογείσαι από ανθρώπους που δεν σε γνωρίζουν, δεν υπάρχουν ρουσφέτια και δεν παίζουν ρόλο οι γνωριμίες. Οπότε οποιαδήποτε διάκριση είναι μεγάλη τιμή. Ευτυχώς οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί πληθαίνουν κι αυτό μόνο παρήγορο είναι.
Γιατί γράφεις;
Θα απαντήσω αναφέροντας τους λόγους για τους οποίους έγραψα την «Σκουριασμένη αυτοκτονία». Ήθελα να διηγηθώ την ιστορία ενός ανώνυμου στρατιώτη, ο οποίος πριν κάποια χρόνια αυτοκτόνησε στον Έβρο, μη αντέχοντας προφανώς τον παραλογισμό της στρατιωτικής θητείας. Μου αρέσει να διηγούμαι ιστορίες που συνέβησαν, το ίδιο κάνω και στα διηγήματά μου. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να ξορκίζεις τους δαίμονές σου. Ό,τι σε ενόχλησε ή σε σημάδεψε, όταν μετατραπεί σε λέξεις, τότε αυτομάτως χάνει την δυναμική που έχει.
Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;
Καταρχάς πιστεύω πως συγγραφέας δεν γίνεσαι. Όπως δεν μπορείς να γίνεις ζωγράφος ή γλύπτης. Νομίζω πως όσον αφορά στην τέχνη, όλα είναι ζήτημα γενετικής προδιάθεσης. Οπότε, δεν μπορείς να αποφασίσεις μια μέρα πως θέλεις να γίνεις συγγραφέας. Γράφουμε (όταν γράφουμε και όσο γράφουμε) επειδή μας ευχαριστεί. Δεν υπάρχει απάντηση, ούτε και μυστικές φόρμουλες, πόσο μάλλον συμβουλές. Ζούμε σε μια εποχή που το να είσαι συγγραφέας, συνεπάγεται μια άλφα «γκλαμουριά», προβολή και καταξίωση. Επίσης παρατηρούμε συγγραφείς που δεν έχουν να πουν κάτι, να καταξιώνονται και τα βιβλία τους να είναι ανάμεσα στα ευπώλητα. Οι συγγραφείς αυτοί έχουν πέσει θύμα ακριβώς αυτής της κατάστασης κι έχουν πλάσει μέσα στο ίδιο τους το μυαλό έναν μύθο: πως είναι μεγάλοι και τρανοί. Στο τέλος της ημέρας όμως, η μεγαλύτερη ευθύνη δεν είναι δική τους, αλλά του αναγνωστικού κοινού.
Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;
Στον εκδοτικό οίκο που αγαπά το βιβλίο και δεν σκέφτεται 100% εμπορικά. Καταλαβαίνω πως ένας εκδοτικός οίκος θα πρέπει να είναι βιώσιμος (γι’ αυτό και τα καλά βιβλία θα πρέπει να τα αγοράζεις κι όχι να τα δανείζεσαι, καθώς έτσι επιβραβεύεις και τον εκδότη αλλά και τον συγγραφέα). Όμως το να είσαι εκδότης και να δηλώνεις στην ιστοσελίδα σου πως δεν εκδίδεις τα μισά και πλέον λογοτεχνικά είδη (ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε) τότε δεν αγαπάς το βιβλίο. Αγαπάς αποκλειστικά και μόνο το κέρδος.
Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Θα ήθελα να είναι άνθρωποι που απλώς αγαπούν να διαβάζουν βιβλία. Το να κρίνουν δυσμενώς τα γραφόμενά μου, αφορά αποκλειστικά τους ίδιους κι όχι εμένα. Όπως και το αντίθετο. Επίσης δεν πιστεύω καθόλου στους συμβουλάτορες. Ό,τι γράφω δεν το δείχνω ούτε στη σύζυγό μου. Το να σε συμβουλεύσει κάποιος για τον τρόπο γραφής σου, είναι κάτι που πάλι δεν αφορά εσένα παρά μόνο εκείνον που συμβουλεύει, αφού βλέπει το κείμενο σου μέσα απ’ το δικό του καλειδοσκόπιο. Δύο είναι οι ρόλοι σ’ αυτό το παιχνίδι. Εκείνος που γράφει κι εκείνος που αναγιγνώσκει, τίποτα περισσότερο.
Αν είσαι συγγραφέας ή αναγνώστης , τότε σε καλούμε σε μια λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!
Για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας» ή «Αναγνώστης», ανάλογα με την ιδιότητά σας.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Με όλη τη θετική μου ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Σημαντική σημείωση: Οι απαντήσεις στις συνεντεύξεις των συγγραφέων και των αναγνωστών δίνονται με το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά τις προσωπικές σκέψεις του εκάστοτε συμμετέχοντα. Ο υπεύθυνος της στήλης και η ιστοσελίδα tovivlio.net δε φέρουν καμία νομική ευθύνη.
0 Σχόλια