Μέσα από εσένα
γνώρισα εμένα,
τα βαριά πανωφόρια της μιζέριας
πέταξα από πάνω μου
και φόρεσα ρούχα αέρινα,
μόνο για σένα.
Τα μάτια έκλεινα στο σκοτάδι,
τώρα το κοιτώ κατάματα
δε με τρομάζει.
Το πένθος της βαρυχειμωνιάς
το ‘θαψα βαθιά, για να ξεχαστεί
δε γύρισα ποτέ πίσω
υπάρχουν και άλλες εποχές που φέρνουν τη ζωή.
Λουλούδια γέμισα τον κήπο,
το σπίτι, την ψυχή μου
η ευωδιά τους μεθυστική, και εσύ εκεί
για να μου υπενθυμίσεις, να τα ποτίζω
γιατί αλλιώς θα μαραθούν
και η ατμόσφαιρα θα γίνει αποπνικτική.
Την κάθε κίνησή μου, παρατηρείς με προσοχή
όχι για να με ελέγξεις,
αλλά για να με προστατέψεις,
από του κόσμου τη σκληρή κριτική.
Με λίγα λόγια και στην πράξη
με δίδαξες, τι πάει να πει “αγάπη”.
Αχ! και να ‘ξερες πόσο
το είχα ανάγκη.
_
γράφει η Βάσω Καρλή
“Μέσα από εσένα
γνώρισα εμένα,
τα βαριά πανωφόρια της μιζέριας
πέταξα από πάνω μου¨”
Μα αν δεν είναι αυτό αγάπη, τότε τι… Αισιόδοξα όμορφο το ποίημά σου.
“Τα πάντα για την αγάπη”. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Χριστίνα.
Λουλούδια γέμισα τον κήπο,
το σπίτι, την ψυχή μου
η ευωδιά τους μεθυστική, και εσύ εκεί
για να μου υπενθυμίσεις, να τα ποτίζω
Αν δεν είναι αγάπη αυτό τι είναι;;;;;; Να πως ανταμώνουν και αναγνωρίζουν η μία την άλλη οι ”μεγάλες καρδιές ” με την αγάπη!!!!!!!!! Συγνώμη για το αργοπορημένο σχόλιο αλλά για κάποιο τεχνικό λόγο δεν έχω ενημερώσεις από τη σελίδα. Την καλημέρα μου!!!!!!!!!
Να είσαι καλά Σοφία μου και να περνάς καλά!!!