Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος
Φιλοξενούμενη στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Μαρία Δαμιανάκου!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μαρία Δαμιανάκου γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής κι έχει σπουδάσει Πληροφορική.
Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος ενώ παράλληλα είναι αρθρογράφος σε λογοτεχνική ιστοσελίδα και στην έντυπη τοπική εφημερίδα Δυτικής Αττικής Life West (Περιστέρι).
Δημοσιεύει, τακτικά, άρθρα και στην προσωπική της ιστοσελίδα novelbooksblog.wordpress.com, καθώς επίσης και στο διαδικτυακό περιοδικό φιλοζωικού περιεχομένου «Τα ΣκυλοΝέα Της Μάρσας», το οποίο το έχει δημιουργήσει η ίδια και το διαχειρίζεται.
Έχει λάβει συμμετοχή σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπου κάποια διηγήματά της έχουν πάρει διακρίσεις.
Κυκλοφορούν επίσης και τα μυθιστορήματά της : «Το πράσινο χαρτάκι» (2016), «Κράτος Δικαίου… η αποκάλυψη» (2018) και «Μου ανήκεις» (2020) από εκδόσεις Bookstars, «Ίσκιος στον καθρέφτη, σκοτεινές μνήμες» (2021) και «Μην είσαι περίεργος!» (2022) από εκδόσεις Υδροπλάνο. Τον Μάιο του 2024 εκδόθηκε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ηθικός αυτουργός…εγώ» από εκδόσεις Bookstars.
Μπορείτε να δείτε ένα μέρος της δουλειάς της ή να επικοινωνήσετε μαζί της αν θέλετε μέσω των social media ή το email της.
Μαρία Δαμιανάκου – Συγγραφέας | Προσωπικό ιστολόγιο (wordpress.com)
Μαρία Δαμιανάκου μυθιστορήματα – Maria Damianakos novels | Facebook
Maria (@maria_damianakou) • Φωτογραφίες και βίντεο στο Instagram
Μαρία Δαμιανάκου (@mariadam77) | TikTok
Email: [email protected]
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
- Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα θέλατε να συναντήσετε;
Αν ζούσα στον 19ο αιώνα, θα ήθελα να συναντούσα τον Φρίντριχ Νίτσε για να του έκανα την εξής ερώτηση: Τελικά, σε κοίταξε κατάματα η άβυσσος όπως την κοιτούσες εσύ;
Όμως δεν έχω αυτήν τη δυνατότητα καθότι ο χρόνος είναι καθοριστικός και οι δρόμοι μας δεν έτυχε να συναντηθούν αφού μας χωρίζουν σχεδόν δύο αιώνες. Έτσι, λοιπόν, σε αυτήν την περίπτωση, θα ήθελα να μου δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον αγαπημένο μου, εν ζωή, συγγραφέα – ψυχοθεραπευτή, Ίρβιν Γιάλομ. Διότι εκείνος με έκανε να κλάψω παρέα με τον Νίτσε στο βιβλίο του «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Θεωρώ ότι η δεξιοτεχνική του πένα έχει την ικανότητα μέσα από τη μυθιστοριογραφία να κάνει ψυχανάλυση στον αναγνώστη. Κι αυτό είναι μεγάλο προσόν για έναν συγγραφέα.
- Ποια θεωρείτε την πιο ξεχωριστή στιγμή στη λογοτεχνική σας διαδρομή ως τώρα;
Την πιο ξεχωριστή… Δεν θα μπορούσα να αναφερθώ μονάχα σε μία, διότι υπήρξαν πολλές ξεχωριστές στιγμές όπου η κάθε μία έχει τον δικό της έντονο χαρακτήρα και θα αδικούσα όλες τις άλλες αν ξεχώριζα μία απ’ αυτές. Σίγουρα μέσα σ’ αυτές είναι οι διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αλλά εκείνες που άφησαν το μεγαλύτερο αποτύπωμά τους μέσα μου είναι οι στιγμές που εκδόθηκαν τα βιβλία μου. Δεν είναι λίγο οι ιστορίες σου να αποκτούν ψυχή και σώμα με τη μορφή ενός βιβλίου και να μπορείς να τις αγγίξεις με τα δάχτυλά σου όσο χαϊδεύεις τις σελίδες του! Η αφή είναι η πιο μαγική αίσθηση. Γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να αγγίξεις τα όνειρά σου.
- Υπήρξε ποτέ στιγμή που θελήσατε να παρατήσετε την ενασχόλησή σας με την συγγραφή; Αν ναι, γιατί;
Δεν σας το κρύβω πως ναι, υπήρξε. Και πρόσφατα μάλιστα. Γιατί στην αρχή όλα φαίνονται καλά κι αθώα κι απολαμβάνεις αυτόν τον υπέροχο κόσμο του βιβλίου που ανοίγεται μπροστά σου. Όσο όμως προχωράς και βλέπεις ότι τα εμπόδια είναι περισσότερα από τον ομαλό δρόμο κι ότι η αλήθεια σου φαντάζει τόσο μικρή μπροστά στη γιγαντόσωμη δύναμη των δημόσιων σχέσεων, τότε συνειδητοποιείς ότι ο δονκιχωτισμός που έχεις μέσα σου δεν πρόκειται να σε σώσει. Ούτε εσένα τον ίδιο αλλά ούτε και τον χώρο του βιβλίου γενικότερα. Είναι δύσκολο να βλέπεις τα ιδανικά σου να καταρρίπτονται. Κι ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτό συμβαίνει από την ανειλικρίνεια, την έλλειψη αξιοκρατίας και την κερδοσκοπία, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
- Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα θέλατε να εκδίδεται το βιβλίο σας και γιατί;
Σε εκείνον που σέβεται πραγματικά τους δημιουργούς και τα έργα τους. Αλλά και το αναγνωστικό κοινό. Δεν με ενδιαφέρουν λογότυπα κι επωνυμίες. Μ’ ενδιαφέρει η ανθρώπινη πλευρά των πραγμάτων. Και σ’ αυτήν τη πλευρά δεν υπάρχει χώρος για τον όρο «εκμετάλλευση».
- Τι είναι για εσάς οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
Τίποτα από τα τρία. Συνταξιδιώτες, θα έλεγα καλύτερα, σε ένα ταξίδι που κάνουμε μαζί μέσα από τα βιβλία μου.
- Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείτε να σας κάνουν και γιατί;
Δεν υπάρχει λογοτεχνική ερώτηση που μισώ. Απλά, με κουράζουν οι κοινότυπες ερωτήσεις. Με κουράζει η επανάληψη. Το να με ρωτήσουν κάτι που το έχω απαντήσει αμέτρητες φορές. Μου αρέσουν οι πρωτότυπες ερωτήσεις. Εκείνες που θα με βάλουν να σκεφτώ, να ψαχτώ μέσα μου και να βγάλω πράγματα που ίσως να ήταν καλά κρυμμένα μέσα μου και να μην τα είχα ανακαλύψει έως τότε. Μ’ αρέσει μέσα από τις ερωτήσεις να ανακαλύπτω κι εγώ η ίδια ανεξερεύνητα κομμάτια του εαυτού μου.
- Πιστεύετε πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σας γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;
Η συγγραφή είναι εσωτερική ανάγκη για όλους. Τουλάχιστον, έτσι ξεκινά. Το πώς θα συνεχίσει και ποια πορεία θα ακολουθήσει, αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από την προσωπικότητα του εκάστοτε συγγραφέα. Πιστεύω πως, ναι, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η εσωτερική ανάγκη ορισμένων ομότεχνων χάθηκε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής διαδρομής που διένυσαν. Κι από ένα σημείο και μετά, φαίνεται ξεκάθαρα, πως ο σκοπός τους είναι το χρήμα και η δόξα κι όχι τόσο να ακουστεί η φωνή της ψυχής τους. Κυρίως η δόξα. Διότι υπάρχει πολύς εγωκεντρισμός σε αυτόν τον χώρο. Εξού και η υπερίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
- Έχετε μόνο συμπάθειες ή και αντιπάθειες στους λογοτεχνικούς κύκλους; Ποια η αιτία αυτών;
Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να έχει μόνο συμπάθειες ή μόνο αντιπάθειες, σε όποιον χώρο και να βρίσκεται. Έτσι είναι η ζωή. Δεν ταιριάζουν όλοι απόλυτα με όλους γιατί οι προσωπικότητες διαφέρουν. Έτσι, λοιπόν, αν θέλω να μιλήσω προσωπικά, ταιριάζω περισσότερο με κάποιους, με κάποιους άλλους λιγότερο και με άλλους καθόλου. Το θέμα είναι να υπάρχουν ισορροπίες στη ζωή. Το να τα πάει καλά κάποιος με όλους είναι μια εικόνα αντιστρόφως ανάλογη με την πραγματικότητα. Τότε, αγγίζουμε τα όρια της υποκρισίας. Το ίδιο ισχύει κι αν βλέπουμε αρνητικό πρόσημο στις σχέσεις, δηλαδή να υπάρχουν μόνο αντιπάθειες στη ζωή κάποιου. Το θεωρώ εξωπραγματικό. Σίγουρα όχι αληθινό.
- Πείτε τρεις χαρακτηρισμούς για τον εαυτό σας για τους οποίους είστε υπερήφανη και άλλους τρεις για τους οποίους όχι.
Τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό, είτε θετικά είτε αρνητικά χαρακτηριστικά που έχω, είναι τα εξής: Δίκαιη, ευγενική και υπεύθυνη, τα οποία τα θεωρώ θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Και στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται η ευαισθησία, η ευπιστία και η παρορμητικότητα, τα οποία είναι σίγουρα αρνητικά χαρακτηριστικά γιατί πολλές φορές με φέρνουν σε ευάλωτη θέση κι όταν βρίσκομαι σε αυτήν τη θέση χάνω τον έλεγχο.
- Ο χειρότερος εφιάλτης που φοβάστε για την καριέρα σας και το ομορφότερο όνειρό σας που έχει πραγματοποιηθεί ή προσδοκάτε να συμβεί στο μέλλον;
Ο χειρότερος εφιάλτης, πιστεύω για όλους τους συγγραφείς όχι μόνο για μένα, είναι το να σου αφαιρεθεί η ικανότητα συγγραφής, κυρίως εξαιτίας κάποιου προβλήματος υγείας. Είτε σωματικού, είτε ψυχολογικού, είτε πνευματικού. Τώρα, όσον αφορά το ομορφότερο όνειρο που έχει πραγματοποιηθεί, σίγουρα είναι ότι κατάφερα να εκδώσω κάποια βιβλία μου.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Σημαντική σημείωση: Οι απαντήσεις στις συνεντεύξεις των συγγραφέων και των αναγνωστών δίνονται με το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά τις προσωπικές σκέψεις του εκάστοτε συμμετέχοντα. Ο υπεύθυνος της στήλης, Θεόφιλος Γιαννόπουλος και η ιστοσελίδα tovivlio.net δε φέρουν καμία νομική ευθύνη.
Με όλη τη θετική μου ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
0 Σχόλια