-Καπνίζετε;
-Όχι
-Μου δίνετε ένα τσιγάρο;
-Ναι
-Είστε καιρό εδώ;
-Όχι
-Α, είμαστε γείτονες
-Ναι
-Είστε παντρεμένος;
-Όχι
-Κι εγώ
-Μένετε χρόνια σε αυτή τη γειτονιά;
-Όχι
-Θυμάμαι πώς μύριζε το γιασεμί εδώ ακριβώς σε αυτήν την πολυκατοικία, ήταν μια μονοκατοικία με μια ξύλινη πόρτα…
-…μπλε
-Ωραίες εποχές δεν ήταν;
-Όχι
-Ναι και εμένα μου άρεσαν. Είχανε μια αθωότητα. Ή έστω μια άγνοια. Μα και πάλι μύριζαν…
-…σάρκα
-Σάρκα ε; Ναι σάρκα. Όπως τη σάρκα που έχουν τα σύκα. Κόκκινη γλυκιά με αυτή την τραχιά εμφάνιση των σπόρων. Σαν τη ζωή. Δύσκολη η άτιμη που είναι…
-Όχι
-Καμιά φορά δυσκολεύομαι ακόμα και να…
-…αναπνεύσω
-Πράγματι. Η αναπνοή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Σα να μου έχει βάλει κάποιος την παλάμη στο στόμα. Μοιάζει με απαγωγή δε βρίσκετε;
-Όχι
-Σα να μας πήραν από το σημείο που αγαπούσαμε…
-…και μας πήγαν στο σημείο που μισούμε.
-Ναι
-Όχι…