–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Ο Κώστας Αλεξόπουλος, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, έπλασε δεξιοτεχνικά έναν ήρωα, τον Αλέξανδρο, ο οποίος ξεδιπλώνοντας το βιβλίο των αναμνήσεών του, θα μας παρασύρει στο ταξίδι της δικής του ιστορίας και θα μας γνωρίσει ότι πιο πολύτιμο φυλάει στις αποσκευές του.
Από μικρός, παλεύει με Ερινύες και με δαίμονες. Παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο Σκριπ, τον δικό του δια-δραστικό αλχημιστή, εξερευνά τον τόπο του και με συνοδοιπόρο του τον καλόκαρδο Οδυσσέα, αδερφικό του φίλο που παρά τα κινητικά του προβλήματα και μια κρυφή του ιδιότητα τον δίδαξε να βλέπει αισιόδοξα τη ζωή, κάνει όνειρα για το μέλλον.
Ένας φιλήσυχος παππούς, που ζει σε ξύλινη καλύβα και ζωγραφίζει τις σκέψεις του, ο καπετάν – Στέλιος που μοιράζεται μαζί του κομμάτια από τα ταξίδια του και η Ρενέ ο μεγάλος έρωτας της ζωής του που δεν άντεχε τα προβλήματα, θα συνδράμουν στο να εμπλουτίσει τις αναμνήσεις του, που αναμοχλεύει σε μια του επίσκεψη τον Αύγουστο, μακριά από την Αθήνα.
Οι θύμησες από τα πρώτα του χρόνια στο χωριό, το πατρικό του σπίτι, τα προξενιά, η γιαγιά γειτόνισσα, η δυνατή αγάπη των γονιών του, το ζύμωμα και το φούρνισμα του γλυκού ψωμιού της μάνας, ο τρύγος, το πανηγύρι των Ταξιαρχών, το άδικο θανατικό ανθρώπων που αγαπά, η ασφάλτωση του κεντρικού δρόμου του χωριού, τα ατέλειωτα παιχνίδια στην αλάνα, η φοράδα του θείου και ένας οδυνηρός αποχωρισμός, ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου τολμώντας ο ίδιος μια νοσταλγική βουτιά στα παιδικά του χρόνια.
Η μετακόμιση στην πόλη, η νέα ζωή στην Αθήνα, η ιδιαίτερη σχέση του με τον κυρ – Στέλιο, η κοινή ζωή με τη Ρενέ και η αδυναμία που της έχει και η επιστροφή στα παλιά τετράδια, συνθέτουν ένα ακόμη πλάνο των χρόνων που έζησε.
Το μικροκαμωμένο πειραχτήρι που έκανε ζαβολιές και ζημιές, που προσπαθούσε να διασκεδάσει με τα δικά του μέσα, ο εφιάλτης της γειτονιάς που πάντα είχε μια μπάλα στα πόδια του, έχει πια μεγαλώσει. Ο Αλέξανδρος που του άρεσε να παίζει και να χαίρεται τη ζωή χωρίς στενοχώρια, ποτέ δεν ξέχασε όλα όσα βίωσε, παρά τα προστάτεψε στην ψυχή του σαν κόρη οφθαλμού, για να τα ανασύρει από εκεί, όποτε ο ίδιος το είχε ανάγκη.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο «να με θυμάσαι τον Αύγουστο», επέλεξα την παρακάτω:
…τύχη φέρνουν στη ζωή μας όλα όσα εμείς θεωρούμε πως είναι τυχερά και ευλογημένα κι όχι όσα υποστηρίζουν ή προσπαθούν να μας πείσουν οι γύρω μας…
Προτείνω το βιβλίο στους αναγνώστες που τους αρέσουν τα ταξίδια του μυαλού, της καρδιάς και εκείνα των αναμνήσεων.
Ο Κώστας Αλεξόπουλος γεννήθηκε στο Βρανά Ηλείας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Αθλητική Δημοσιογραφία, Επικοινωνία και Ψυχολογία στον Αθλητισμό, Οργάνωση-Διοίκηση Επιχειρήσεων, Προγραμματισμό, Ανάλυση-Σχεδιασμό Συστημάτων, Διαχείριση Προσωπικού, Ανάπτυξη Τεχνικών και Προώθηση Δράσεων Εταιριών, Δημόσιες Σχέσεις, Τεχνική Γραπτού και Προφορικού Λόγου, Σεμινάρια Πολιτικών και Κοινωνικών Διαλέξεων.
Εργάστηκε σε πολλά αθλητικά μέσα ως ρεπόρτερ, αρχισυντάκτης αλλά και διευθυντής. Στις εφημερίδες ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, ΩΡΑ ΓΙΑ ΣΠΟΡ, ΕΞΕΔΡΑ, στους τηλεοπτικούς σταθμούς (ΑΝΤ1, NOVA, COSMOTE TV, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και στα περιοδικά MAX, ENA, FOR HIM, αλλά και ως καθηγητής δημοσιογραφίας στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ και το ΙΕΚ ΟΜΗΡΟΣ.
Μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και Ειδικός Γραμματέας του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ). Λατρεύει την ελληνική γλώσσα. Έχει εκδώσει δύο free press εφημερίδες, ποικίλης ύλης (City News, F-act).
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
0 Σχόλια