Στα δάκρυα του φεγγαριού ξορκίζω τ’ άδεια βράδια
όσα η ζωή μου στέρησε φιλιά κι αγάπης χάδια
στου κεραυνού το ξάφνιασμα έρχομαι κι ας αργήσεις
στης λήθης τα περάσματα το παρελθόν να σβήσεις.
Όλα χαθήκαν στου παλιού καιρού μας το πηγάδι
μα η σκέψη σου, στη σκέψη μου ταξίδι κάθε βράδυ
αλλού ο νους, άσπρα πουλιά, κι αλλού η καρδιά στα κάστρα
θερίζει όνειρα η αυγή, μα εγώ τη ντύνω μ’ άστρα.
Ξενιτεμένος Έρωτας στου Μάη τα μεσημέρια
να ξεδιψάσεις το νερό μέσα στα δυο μου χέρια
μα όποιος διψά, πίνει ρακή σε κούπα σκαλισμένη
κι εκείνος που αγάπησε, του πόθου αντάρτης μένει.
Σωπαίνει ο αέρας στην κορφή , της μοναξιάς μαντήλι
απλώνει η μοίρα όταν σκεφτώ τα αφίλητα σου χείλη
χαμήλωσε ο Αυγερινός , στ’ ασήμι η Σελένα
στη χάρη του προσκυνητής είμαι χωρίς εσένα.
Ξενιτεμένος Έρωτας τη λύτρωση γυρεύει
ανθός στα χείλη το φιλί τη σκέψη λιτανεύει
γέλιο και δάκρυ γίνεσαι, το αχ μες το σκοτάδι
κι ύστερα πόθος μου κρυφός στου καντηλιού το λάδι.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Αχ κα Δικταιου… Και μόνο η κούπα η σκαλισμενη αρκούσε να με ταξιδέψει στο νησί της Αγάπης…
Ας έχεις και ας έχετε όλοι γεμάτο το κανίσκι της χαράς και της ζωής με όλα τα αγαθά δώρα, αυτά που φέρνει η Ανατολή και ευλογεί η Δύση. Αναμφισβήτητα η δική σας συμπεριφορά αγάπης και η εκφρασμένη σας καλοσύνη, είναι σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα και για την ταπεινότητα μου…Είναι ωραίο να βλέπω με τα δικά σας μάτια και να αφουγκράζομαι τον ήχο και τον ψίθυρο, τα ερεθίσματα που φέρνει ο άνεμος στ’ αυτιά σας, γιατί έτσι θυμάμαι πάντα, ότι κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρίσματα και αξιοποιεί τις δυνατότητές του στο βαθμό που μπορεί, γιατί έτσι μόνο έχει αξία να μοιράζομαι, ένα χαμόγελο, ένα ποτήρι κρασί, μια στιγμή αληθινή, σαν αυτή που μας ενώνει ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει μόνο στη σκέψη, γιατί εν τέλει, πιστεύω πως τίποτε δεν προφυλάσσει καλύτερα απ’ ότι ο εσωτερικός πλούτος και στη δική μου καρδιά χορηγοί είστε όλοι εσείς μάτια μου και πάντα εν’ ονόματι της Αγάπης.
Υπέροχο!! Εξαιρετικό!! Λυρικό!!
Να είστε πολύ καλά!!!
Ευχαριστώ από καρδιάς για τη δύναμη της αγάπης σας, ευχαριστώ γιατί δεν ξεχνώ ούτε που χρωστάω τα κομμάτια της ψυχής μου, ούτε την ανάγκη να υπερβώ αυτή την ανασφάλεια που μου προστάζει πως πρέπει να είμαι, πόσο και πότε να τολμήσω, αναγνωρίζοντας πως και τούτο ευχαριστώ υποστηρίζει τη συναισθηματική κατάσταση που μας οδηγεί να προσφέρουμε, ως αποτέλεσμα της ελεύθερης εκλογής μας, και φυσικά καθορίζεται από το γνώμονα της καλοσύνης και το εύρος της Αγάπης. Ειλικρινά όλοι εσείς, και μαζί με εσάς τα παιδιά, γυρίσατε και γυρίζετε πολλές σελίδες της Ζωής… και της ζωής μου, τρυφερά με συγκίνηση, με τη δύναμη που έχει το πρωτοξύπνημα στο φως. Ευχαριστώ.
Πολυ ομορφο!!!!!!!!
Αισθάνομαι ότι είμαι ανάμεσα σε εκείνους που αγαπούν τη ζωή και συντάσσομαι με τη ζωή, εκείνους που κρατούν την αθωότητα στο βλέμμα και την αγνότητα στην καρδιά, πως είσαι και εσύ μια ακόμη ψυχή που σέβεται την ανερμήνευτη δύναμη και τον άνθρωπο που έμπρακτα τη στηρίζει ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος και να περιμένεις και να ζήσεις τις μεγάλες στιγμές.