(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)
Φιλοξενούμενος στην σημερινή μας δημοσίευση για την δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι ο λογοτέχνης Άγγελος Πετρουλάκης!
Άγγελος Πετρουλάκης
Γεννήθηκε το 1952 στη Λάρισα, όπου και κατοικεί μόνιμα.
Από το 1971 ως το 1996 (που παραιτήθηκε), υπηρέτησε στην Ελληνική Χωροφυλακή και την Ελληνική Αστυνομία. Τμήμα της ζωής του εκείνης της περιόδου καταγράφεται στο μυθιστόρημά του «Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα».
Η σχέση του με τη δημοσιογραφία ξεκινά το 1967, όταν δειλά – δειλά, ως μαθητής του Γυμνασίου, αρχίζει να γράφει σημειώματα, σχόλια, άρθρα στις τοπικές εφημερίδες της Λάρισας.
Από το 1982 και μέχρι το 1986 κρατά με ψευδώνυμο το χρονογράφημα της πρώτης σελίδας στην τοπική εφημερίδα της Λάρισας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Εργάζεται στον ίδιο δημοσιογραφικό οργανισμό ως αρχισυντάκτης του μηνιαίου περιοδικού «Θεσσαλικές Επιλογές» από τις 24-9-1986 μέχρι τις 31-12-2010.
Η σχέση του με τη λογοτεχνία ξεκινά επίσης το 1967 δημοσιεύοντας ποιήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό της Λάρισας «Προσανατολισμοί».
Το 1981 κυκλοφόρησαν από τις «Εκδόσεις Δεδεμάδη» εφτά τομίδια με διηγήματα και νουβέλες του, που είχαν βασιστεί στα εγκληματολογικά αρχεία και χρονικά της Ελληνικής Χωροφυλακής της 25ετίας 1955-1980 με το γενικό τίτλο «Εγκλήματα στην Ελλάδα». Τα «Εγκλήματα στην Ελλάδα» είναι τα πρώτα που εισάγουν στην αστυνομική λογοτεχνία υποθέσεις που άπτονται των εγκληματολογικών χρονικών και παρουσιάζουν ρεαλιστικά την πορεία για την εξιχνίασή τους.
Έχει εκδώσει επίσης:
«ΛΟΓΟΣ πρώτος» – ποίηση (1981)
«ΛΟΓΟΣ δεύτερος» – ποίηση (1984)
«ΛΟΓΟΣ τρίτος» – ποίηση (1999)
«ΛΟΓΟΣ και αιτία για ένα ταξίδι» – ποίηση (2001)
«ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια σιωπή» – ποίηση (2001)
«ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια θύμηση» – ποίηση (2011)
«Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα» – μυθιστόρημα –
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ (2002)
«Κρυφοί έρωτες» – μυθιστόρημα –
Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (2004)
«Ζωές στο κόκκινο» – μυθιστόρημα –
Εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ.
Τόσο το «Κρυφοί Έρωτες», όσο και το «Ζωές στο κόκκινο» επιχειρούν την ανάγλυφη αποτύπωση ενός κοινωνικού μορφώματος που ζει λάθρα στην καθημερινότητα όλων εκείνων οι οποίοι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο και αποτελούν σκληρή καταγγελία του σύγχρονου τρόπου ζωής κάποιων ανθρώπων που έχουν προτεραιότητα τον ευδαιμονισμό και τον εύκολο πλουτισμό.
Έχει γράψει τα κείμενα του φωτογραφικού λευκώματος «Μικρά αντίο» του καρδιοχειρουργού Σωτήρη Πράπα (Εκδόσεις Καστανιώτης).
Έχει σχεδιάσει, επιμεληθεί και γράψει τα κείμενα του φωτογραφικού λευκώματος του Γιώργου Μποντικούλη «ΛΑΡΙΣΑ – άνωθεν».
Πριν έξι χρόνια δημιούργησε, επίσης στη Λάρισα, ως οικογενειακή επιχείρηση, το art restaurant «Να με θυμάσαι…» σε μια προσπάθεια ν’ αναπτύξει την ιστορία των καθαρών γεύσεων, του ποιοτικού ελληνικού κρασιού και της γαλήνιας ατμόσφαιρας.
Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές
- Γιατί γράφεις;
– Ποτέ μου δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Άλλες φορές νομίζω πως θέλω να πω τα ανείπωτα, άλλες φορές γιατί δεν θέλω να ξεχάσω τη γλώσσα μου, άλλες φορές γιατί θέλω να ξημερώσει, αλλά η νύχτα αντιστέκεται. Παλιότερα πίστευα πως ίσως να ήταν κι ένα παράπονο για τους έρωτες που δεν υπήρξαν∙ τώρα σε ηλικία που συνδιαλέγομαι με το τέλος, λέω πως έτσι παρατείνω τις ημέρες μου στη γη.
- Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;
– Θα τον συμβούλευα πριν αποπειραθεί οτιδήποτε, να διαβάσει. Είναι ηλιθιότητα να μην γνωρίζεις τη διαδρομή της λογοτεχνίας και να θέλεις να γράψεις. Ρώτησα κάποτε μια νεαρά: Ποιον ξεχωρίζεις από τη γενιά του Μεσοπολέμου; Με κοίταζε με απορία.
- Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;
Να μια ερώτηση που θέλει ακόμα περισσότερο τη σιωπή της νύχτας. Δεν μπορώ να έχω φιλίες με τους μύθους και τη φαντασία. Πάντα με γοήτευε η ζωή η ίδια. Για τούτο και στα πεζά ό,τι κι αν γράφω είναι μεταφορά γεγονότων. Ναι, το μυθιστόρημα είναι αγάπη μου μεγάλη. Σ’ αυτό μπορεί η ίδια η ζωή ν’ αναπαυθεί όπως είναι. Είναι , όμως, κάποιες φορές που οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα, σκαλώνουν… Τότε θαρρώ πως πρέπει να επιχειρήσω ποιητικά. Ποτέ μου, όμως, δεν μπόρεσα να δεχτώ πως ποίηση είναι εντυπωσιασμός, είναι πυροτέχνημα.
»Παλιότερα, που άντεχα τις πεζοπορίες, κατέθετα εντυπώσεις μου και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Η Πελοπόννησος με τα κάστρα της ερχόταν και ξαναερχόταν στα γραπτά μου. Ξόδεψα κι εκεί μέρες, μήνες, χρόνια…
- Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;
– Ήθελα έναν μικρό και νέο εκδοτικό οίκο, πάντα. Στου «ΠΑΤΑΚΗ» ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα, αλλά για μετά ένιωσα την ανάγκη των νέων και μικρών. Μου αρέσει να βλέπω τους μικρούς να γίνονται μεγάλοι. Οι εκδότες είναι σεβαστή υπόθεση. Ρισκάρουν για τους συγγραφείς. Κι εμένα μ’ αρέσει να βλέπω αυτούς τους μικρούς νέους να προχωρούν. Όπως μπορούν. Θυμίζουν τα μαγαζιά της γειτονιάς που αντιστέκονται απέναντι στα πολυκαταστήματα. Εγώ θέλω στη γειτονιά μου να υπάρχουν μαγαζιά∙ νιώθω αποστροφή για τα πολυκαταστήματα. Τελευταία παρακολουθώ τον αγώνα των εκδόσεων ΕΞΗ. Μακάρι να πάνε μπροστά…
- Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
– Οι αναγνώστες είναι φίλοι που μοιράζονται τη μοναξιά μου. Θέλω να μου μιλούν, θέλω να με κρίνουν, θέλω ακόμα και ν’ απορρίπτουν. Ο αναγνώστης αφιερώνει πολύτιμο χρόνο σ’ ένα βιβλίο. Είναι τιμή για τον συγγραφέα αυτό. Είπα κάποτε σ’ έναν εκδότη: Δεν θέλω χρήματα, να προωθήσεις σωστά το βιβλίο μου θέλω. Και όντως δεν πήρα ούτε ένα ευρώ. Θα ήθελα όμως να ξέρω πως το βιβλίο μου είναι και στην Καλαμάτα, και στα Χανιά, και στην Κέρκυρα. Να βρει αναγνώστες παντού. Υπάρχω γιατί υπάρχουν αναγνώστες.
- Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;
– Κάποιοι με θεωρούν τολμηρό. Τους φοβίζει η ελεύθερη γραφή μου. Όμως δεν είναι τόσο ελεύθερη όσο κάποιων άλλων∙ όπως δεν είναι πιο ελεύθερη από την ίδια τη ζωή. Πρόσφατα ένας εκδότης δίστασε μπροστά σε μια σκηνή ενός εγκλήματος που είναι θύμα έναν ακόλαστο παπακαλόγερο. Και όμως αυτή ήταν μια σκηνή που μεταφέρθηκε από την ζώσα πραγματικότητα στο χαρτί. Για να γιατρέψουμε κοινωνικές πληγές πρέπει να τις ξεσκεπάσουμε, να τις αναγνωρίσουμε, να κάνουμε τη γνωμάτευση. Η κοινωνία μας δεν είναι κοινωνία αγγέλων…
- Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;
– Μ’ ενοχλεί η υπερβολή. Αχαλίνωτες φαντασίες, υπερβολές και ανιστόρητες καταστάσεις. Δεν μπορείς να κάνεις αστυνομικό μυθιστόρημα και να μην ξέρεις ποινικό κώδικα και ποινική δικονομία, να μην ξέρεις πως λειτουργούν οι διωκτικές αρχές. Εξωφρενικές φαντασίες που δεν οδηγούν πουθενά, απλά για να κάνουν τους αναγνώστες να μένουν καθηλωμένοι στην άγνοιά τους. Παιδιά που χάνονται και ξαναβρίσκονται μέσα από απογόνους μετά από τρεις γενιές και άλλες τέτοιες γελοιότητες. Θέλω ο μύθος να πατάει σε στέρεο έδαφος. Μπορεί και να έχω λάθος…
- Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;
– Αν γράφω από έμπνευση και τι είναι αυτό που με εμπνέει. Για μένα το γράψιμο είναι χειρωνακτική εργασία. Έρευνα, γράψιμο, σβήσιμο, γράψιμο. Στέγνωμα όσων γράφονται και ξανά σβήσιμο και ξανά έρευνα και ξανά γράψιμο. Γιατί ο Ροθ γράφει έτσι, γιατί η Λέσινγκ αλλιώς; Γιατί ο Ρεβέρτε ασχολείται με τον Διαφωτισμό.Γιατί φοβούνται να ψάξουν τις ρίζες του Εμφύλιου;
- Με άριστα το 10, πού κατατάσσεις την συγγραφική σου ικανότητα και γιατί;
– Με ποια λογική θα βαθμολογήσω τον εαυτό μου; Είμαι τόσο ασήμαντος που δεν έχω το δικαίωμα να διεκδικήσω το 1. Αυτό το δικαίωμα το έχει ο αναγνώστης. Στην πόλη μου, μια κυρία έχει μετατρέψει τον εαυτό της σε είδωλο. Επίσης στη χώρα μου κάποιες άλλες κυρίες το ίδιο. Αλλά, ακούω αναγνώστες που εκφράζονται εμετικά. Όχι τόσο για τα γραπτά, όσο για την αχαλίνωτη τάση υπερβολής. Εγώ λοιπόν πασχίζω να φτάσω τη βάση. Το 2 ή το 10 θα το δώσει ο αναγνώστης και δεν θα τον αμφισβητήσω.
- Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;
– Πιστεύω πως πάνε πακέτο αυτά τα δυο, δηλαδή δόξα και χρήμα. Όμως σέβομαι αυτούς που όντως έχουν κάτι να πουν κι εδώ θυμάμαι τον Κ. Παπαγιώργη. Που όμως τον ξέρουν οι ελάχιστοι και που πήρε ελάχιστα χρήματα σε σχέση με κάποιες κυρίες που έγραψαν και γράφουν αυτά που οι ίδιες θέλουν να διαβάσουν.
- Έχεις μόνο συμπάθειες ή και αντιπάθειες στους λογοτεχνικούς κύκλους; Ποια η αιτία αυτών;
– Και τα δυο. Θυμώνουν όταν τους λέω ότι βάζουν την κομματική ιδεοληψία. Θυμώνουν όταν τους λέω πως η αλήθεια είναι άλλη. Η μελέτη της Ιστορίας απέδειξε ότι τον Ίωνα Δραγούμη τον εκτέλεσε ο Σαρτζετάκης, πατέρας του μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας. Γιατί φοβάσαι και αποφεύγεις να το γράψεις; Και προκαλώ αντιπάθεια. Είμαι σκληρός κάποιες φορές, αλλά μετά τα πενήντα μου δεν έβλεπα πως υπήρχε λόγος να μιλώ με υπεκφυγές. Πια στα 65 μου συνδιαλέγομαι με το τέλος μου. Ας μιλώ την αλήθεια κι ας γίνομαι αντιπαθής.
Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!
Για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Με όλη μου τη θετική ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
0 Σχόλια