Ονείρου φως!

Ξημέρωνε όταν το όνειρο έκλεινε την τελευταία σελίδα! Άνοιξε τα μάτια του, ένιωσε ασφαλής μέσα στο περιποιημένο δωμάτιο και γύρισε στο πλάι να καλοσυλλογιστεί από πού ξεκίνησε και πού έφτασε! Στάθηκε τυχερός! Ένας πόνος διαπέρασε τη μέση του αλλά τον αγνόησε. Κι εκείνο το εκτυφλωτικό φως του ονείρου, του έδειχνε το δρόμο!

«Θεού θέλημα» του είχε πει ο χριστιανός ψαράς που πρωτοσυνάντησε μόλις πέρασε τον Έβρο ποταμό! «Να πας στην ευχή του Θεού κι ο δρόμος σου να είναι φωτεινός!». Το φως, το μυστηριώδες, έσβηνε όταν άνοιγε τα μάτια του, πάνω από τον Άθω! Κι όταν δοκίμασε να περάσει στο περιβόλι της Παναγιάς, τα βρήκε όλα εύκολα!

Εκεί τον συνάντησα, να κάνει κομποσκοίνι, ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια! Τον πλησίασα να πω τον πόνο μου και με αιχμαλώτισε ο δικός του! «Δεν αιτιώμαι κανέναν για ό,τι ακούω τόσα χρόνια! Υπομονή κι ένα φως δε θ’ αργήσει να λάμψει, φτάνει να το πιστέψεις. Εδώ, μεταμορφώθηκα, άλλαξα νου! Μην αγωνιάς μάθε να προσεύχεσαι και να υπομένεις».

Πήρα την φωτογραφία που είχε βγάλει με τον ψαρά και αναγνώρισα τον πατέρα μου! «Ο δρόμος σου να είναι φωτεινός» μου είπε, πριν μας αποχαιρετήσει για πάντα!

_

γράφει η Άννα Δεληγιάννη - Τσιουλπά

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!