Ονειρική μετάβαση

Δημοσίευση: 8.09.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

 

Σκορπίστηκαν στον άνεμο, κοπάδια από σύννεφα
σκόνη σαν πέπλο έκρυψε, τον ήλιο τον θαμπώνει
η μέρα, νύχτα μύρισε και τις φωνές νεκρώνει.
Ξεγυμνωμένη η ψυχή, δαδί που σιγοκαίει
βαριά τα βήματα συρτά, μύρων πνοή εισπνέει.
Ο ύπνος φέρνει θάνατο, ανάμνηση στο χρόνο
ταξίδι μέσα στο μυαλό, ονειρικό με πόνο.
Βουνά τρεμάμενα βογκούν, πηγές να σπαρταράνε,
μια δρασκελιά η κόλαση και οι ψυχές λυγάνε.
Πύρωσε η γη τον κόρφο της, φωτιά, νερό και πέτρα
πύλες θανάτου άνοιξαν και πέσανε τα δέντρα.
Πεσμένα δέντρα καταγής, ενώσανε τα χέρια
και μονοπάτι έστρωσαν, επάνω στα αστέρια.
Η σάλπιγγα τραγούδησε, την είσοδο αναμένει
το πνεύμα άφησε τη γη, σιγά και ανεβαίνει.
Πουλί στα άσπρα ντύθηκε, στην άβυσσο θυσία
θρήνοι χτυπούνε σαν σφυριά, γλυκιά η οπτασία.
Κόκκινο χρώμα έβαψε, η ανατολή τη δύση
και σφύριξε ο άνεμος, να ακούσει και η φύση.
Λυγίσανε τα άσματα, φωτιά οι νότες πήραν
και το σεργιάνι έληξε, πριν βγει η ηλιαχτίδα.

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου