Οξυγόνο

Δημοσίευση: 23.03.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Ποτέ δεν είχε γίνει βάρος κανενός. Μόνο πρόσφερε, δίχως ανταλλάγματα. Όταν αρρώστησε δεν το έμαθε κανείς. Απομονώθηκε σε μια ερημική τοποθεσία, έχοντας για καταφύγιο το σπίτι της. Κρυμμένο μες στο πράσινο, ίσα που ξεχώριζε. Τα έλατα σα στρατιωτάκια, στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, φρουρούσαν εκείνη και την περιουσία της.

Τα ψυχολογικά της ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ο γιατρός συνέστησε, επαφή με τη φύση, οξυγόνο και ηρεμία.                                                                                                                       

Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του σε συνδυασμό με την αγαπημένη της ασχολία, άνοιγε κάθε πρωί το παραθύρι της, παίρνοντας βαθιές αναπνοές.

Εφοδιασμένη με τα απαραίτητα υλικά, είχε σε ετοιμότητα τον καμβά της και τα πινέλα ζωγραφικής.

Αντί για οξυγόνο όμως, εισέπνεε καθημερινά μυρωδιά καμένου. Στάχτες παντού. Οι φρουροί της ξεγυμνωμένοι, σα σκελετωμένα φαντάσματα, ίσα που συγκρατούνταν απ’ τις ρίζες τους.

Το θέαμα μακάβριο. Η συναισθηματική της εμπλοκή και η μαυρισμένη της καρδιά είχαν εκτοπίσει την ομορφιά της φύσης. Οι καπνοί ολοένα και δυσκόλευαν την αναπνοή της.

Το οξυγόνο σε έλλειψη.

Εκείνο το πρωινό σφάλισε το παραθύρι βιαστικά και αποτύπωσε στον καμβά της τη φρικιαστική εικόνα, καλύτερα από κάθε άλλη φορά.

Όταν εισέβαλλαν στο στοιχειωμένο σπίτι, αντίκρυσαν παντού πίνακες σε μαύρο φόντο.

Η έντονη μυρωδιά της μπογιάς, τους οδήγησε στην άλλη άκρη του δωματίου, ανακαλύπτοντας έναν πίνακα, όπου τα χρώματά του ήταν ακόμη νωπά.

Διαπίστωσαν ότι το βουτηγμένο μες στο πράσινο τοπίο, που έβλεπαν έξω, λες και είχε μετακομίσει αυτούσιο στον πίνακά της.

Λίγο πιο πέρα βρέθηκε μια μάσκα οξυγόνου και ακριβώς δίπλα εκείνη.

 

_

γράφει η Βάσω Καρλή

Ακολουθήστε μας

Η μικρή μας γειτονιά

Η μικρή μας γειτονιά

Η τηλεόραση ανοιχτή χωρίς ήχο, να φωτίζει με τις λάμψεις της, το σκοτεινό διαμέρισμα, ρίχνοντας σκιές σαν ανταύγειες στις νυχτερινές κουρτίνες που ανεμίζουν σαν μαύρα πέπλα, σκεπάζοντας τον Πέτρο από τον κάτω κόσμο. Ο Πέτρος ξεσκεπάστηκε από το χοντρό, ζεστό πάπλωμά...

Χρόνια ευλογημένα

Χρόνια ευλογημένα

Δυο κύριοι του καλού κόσμου κατοικούν στο ισόγειο σπίτι της διώροφης οικοδομής του σήμερα. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι έχει νοικιάσει τον κάτω όροφο, και η Μαργαρίτα κατοικεί πάνω, στο δικό της σπίτι, που της έχει απομείνει από τη γιαγιά της. Μια κρυφή, κοινή πόρτα, κάτω...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Χρόνια ευλογημένα

Χρόνια ευλογημένα

Δυο κύριοι του καλού κόσμου κατοικούν στο ισόγειο σπίτι της διώροφης οικοδομής του σήμερα. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι έχει νοικιάσει τον κάτω όροφο, και η Μαργαρίτα κατοικεί πάνω, στο δικό της σπίτι, που της έχει απομείνει από τη γιαγιά της. Μια κρυφή, κοινή πόρτα, κάτω...

Routine

Routine

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Ήταν ίσως η μόνη γυναίκα στον κόσμο που ξέβαφε τα χείλια της! Έμοιαζε με εξώφυλλο ακριβού περιοδικού πολυτελείας που κανείς δεν μπορούσε να (εξ)αγοράσει. Είχε φίλους. Πολλούς και λίγους. Οι πολλοί της φίλοι, σαν τα πουκάμισα τα αδειανά...

Pure

Pure

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Ήταν βασίλισσα, αυτό της είχαν πει από μικρή. Κι εκείνη το είχε πιστέψει. Μέχρι τη μέρα που γνώρισε ένα αγόρι κι εκείνος της είπε ότι την αγαπάει. Βρέθηκε σε δύσκολη θέση, δεν ήταν βλέπεις του κύκλου της. Πάλεψε με τον εαυτό της όπως...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου