Τ’ όνειρο τούτο ήταν καλό!
μ’ άφησε με χαμόγελο
άσε με να το θυμηθώ
μπας κι έτσι το ματαϊδώ
ώσπου να φέξει η μέρα.
Σάμπως νονός, κάνε γαμπρός…
μπα μάλλον καλεσμένος
πάντως, αητός κι όχι αυτός
που ‘χεις αντίκρυ τώρα
Σάμπως γιορτή, κι όλοι αυτοί
να με κοιτούν στα μάτια
να ιδούν θ’ αντέξω ή θα χαθώ
καθώς στο επόμενο λεπτό
θα ξαναϊδωθούμε…
Και -λέει- πως φωτίστηκε
το βλέμμα σου σαν μ’ είδες…
Ήθελα ένα παραβάν
καθώς μού ‘ρθε στη μνήμη
η νύχτα που ‘πες ΄΄έχε γεια΄΄
Μα όλοι το είδαν, άντεξα
μον’ τ’ όνειρο εχάθη,
αργά και το χαμόγελο
που ως την αυγή το πήραν μου
προστέσεις κι αφαιρέσεις.
–
γράφει ο Γιώργος Τσιρίκος
0 Σχόλια