Σώσε με
Φρέσκο το αίμα
Στον τοίχο κυλάει ο πόνος
Χρώμα κόκκινο
Στο σώμα
Το σύνθημα φωνάζει
Σώσε με
Νεκρές οι λέξεις
Στα μάτια ανταμώνουν τις σιωπές
Κοίτα με
Ξεριζώνω την ψυχή
Αλλότρια τα κομμάτια
Η καρδιά στεγνή, ζητάει αίμα
Να βγει η ανάσα
Πού να κοιτάξω;
Με βλέπω και τρομάζω
Καθρέφτης ανάποδος
Ο φόβος μπερδεύει όλα τα προσωπεία
Τα φόρεσα
Πώς χώρεσα;
Και τώρα;
Πες μου, αλήθεια
Τώρα; Ποιο απ’ όλα θα με σώσει;
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/wCTThyM7GYIΚαθημερινή https://youtu.be/90I_dnJZ86U Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη...
Δέντρο έγινα με θηλιάκαι νερό μου η σκιά σου.Πότισέ με με φιλιάκι απ' τον κορμό μου πιάσου. Πρόσμενα, πρόσμενα, περίμενα να με βρέξεις…Μα είμαι ένα δέντρο που δεν ξέρει από λέξεις.Εμένα, εμένα να προσέχεις, παρακαλώ, το 'χω ανάγκηκαι πρόσεξε το χώμα μου, μην πατήσεις...
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακούω τις κινήσεις του αέρα,Καθώς συλλαβίζει με συρσίματα∙Στο πέρασμά του τα φύλλα ανακατεύοντας,Σαν πατέρας αμήχανος, τα μαλλιά νηπίων. Καθώς ξυπνούν οι αναμνήσεις,Κύματα σκάνε έξω, στην αμμουδιά.Εγώ, στην αιώρα Γυναίκα γίνομαιΜε τα μάτια ανοιχτά. Εκεί με βλέπω,Σε...
Βρέθηκα πεζοπόρος,να αναζητώ νέο κάλεσμα,που ήταν πάντα εκεί,κρυφό, μέσα μου, σαν φως ωραίο. Σαν σπινθήρας που σιγοκαίει,σε στάχτες ασθενικού παρελθόντος,μια φλόγα που ανασαίνει,στο βάθος του είναι μου. Ίσως οι δρόμοι γύρω,κάνουν τον βουνίσιο άνεμο να μην είναι...
Καιρό έχω να σ’ ανταμώσω αγαπημένη μου Άννα… συγκλονιστικό και πάλι το ποίημά σου!!! Τετριμμένα πια τα μπράβο μου, όμως κάθε φορά αυτή την ανάγκη μου βγάζεις…Μπράβο Άννα μου, να είσαι πάντα καλά, καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
Τα δέχομαι με μεγάλη χαρά τα μπράβο σου Σοφία μου. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ. Να είσαι καλά!!