Ο δρόμος του φεγγαριού

Της είχε χαρίσει το φεγγάρι.

Εκείνο το βραδύ στόλισε τα μαλλιά της με δάκρυα και φόρεσε πάνω της την νυχτιά, είχε χρόνια να τον δει, σκόπευε να τον συναντήσει.

Πηρέ τον μακρύ δρόμο για το ποτάμι, σαν σκιά περιπλανήθηκε μέσα στο δάσος που είχε στοιχειώσει τον ερωτά τους στα δέντρα καρφωμένα τα γέλια τους και οι υποσχέσεις είχαν ανθίσει στα κλαδιά τους.

Είχε μια διαβολεμένη υγρασία στον αέρα και στα μάτια της, όπως όταν χανόταν στα δυνατά του χέρια..

Τον έφερε μπροστά της, άπλωσε τα χέρια και τον τράβηξε στη δική τους πραγματικότητα, κανένα σύννεφο δεν τον έκρυβε πια, εκστατικός χορός των αστεριών σε κάθε κίνηση τους.

Πολλές φορές σκέφτηκε να γυρίσει εκεί, στο μονό μέρος που μαρτυρούσε την ύπαρξη τους, στο ποτάμι που έπνιξε κάθε λυγμό, η απουσία ολόγιομη περιπλανήθηκε μέσα της και την κατεύθυνε στο πιο όμορφο μέρος μέσα της, στην θύμηση που πάλευε με την λήθη και κέρδισε έπαθλο, την μνήμη.

Τον τράβηξε κοντά της και του χάιδεψε τα χείλη τα βουβά, τα μάτια τα αρμυρά και τα μαλλιά του που τα γαργαλούσε κάποιος βορινός άνεμος, δεν είχε αλλάξει κι ας πέρασαν χρόνια χωμάτινα, έστεκε εκεί ολόκληρος μπροστά της, με τα ανεξίτηλα αγγίγματα και τις συγκλονιστικές σιωπές τους που γέμιζαν άλλοτε δωμάτια, πυκνά σύννεφα στον ουρανό.

Περπάτησε με την σκιά του το σκοτεινό δρομάκι που οδηγούσε στο ποτάμι, εκεί που ο ουρανός έσμιγε με το φεγγάρι τους, το φεγγάρι που της χάρισε.

Τα πουλιά θυμηθήκαν την φιγούρα της και ακολούθησαν..

Το ποτάμι παραπονεμένο καθρέφτιζε πάνω της και ο αντικατοπτρισμός της στα μαύρα του νερά, τον έδιωχνε μακριά της, έκλαψε, έκλαψε πολύ όταν ένιωσε να χάνει την πιστή της..

Δεν ήταν εδώ.

Ποτέ πια δεν θα της χάριζε αστεροειδής και φεγγάρια, τα χείλη του θα παρέμεναν βουβά και το γέλιο του θα ξεθώριαζε στις αποθήκες του μυαλού της, τα χέρια, ναι τα χέρια δεν θα κρατούσαν τα δικά της ποτέ ξανά όμως θα είχε πάντα το φεγγάρι.

Ένα φεγγάρι ολόδικό της, ολόγιομο σαν πανσέληνος στα πόδια της και νότες μαγικές, θα είχε πάντα το ποτάμι για να κρύβει τους λυγμούς της και τα πουλιά να μεταφέρουν μηνύματα στον ουρανό.

Θα είχε πάντα μια σκάλα που οδηγεί στο φεγγάρι, στο φεγγάρι μέσα της.

Ύψωσε τα μάτια στον ουρανό και σήκωσε τα χέρια, ξέπλυνε τα δάκρυά της στο ποτάμι και πηρέ τον δρόμο του γυρισμού.

Ένας γυρισμός αλλοτινός.

Ένας αγύριστος, γυρισμός.

γράφει η Έλενα Καρανικολού – Μισή Μερίδα

 

H Μισή Μερίδα άνθρωπος (κατά κόσμον Έλενα Καρανικολού) ονειρευόταν πάντα να γίνει ένα ολόκληρο ένα και έγινε όταν συνάντησε τις λέξεις μέσα της, τον γιο της και την αγάπη της ζωής της.

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Η μάνα της Φανής

Η μάνα της Φανής

Τα βήματά μου ακολούθησαν τον μεγαλόσωμο αστυνομικό. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον ακολουθήσω, αλλά έπρεπε να τη δω. Ήθελα να είμαι κοντά της. Πάντα, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, οι κόρες πάνε στις μητέρες τους για να μάθουν τι να κάνουν. Εγώ, σε τι διαφέρω; Δεν είχα...

Αδιαφυλαξία

Αδιαφυλαξία

Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Αδιαφυλαξία

Αδιαφυλαξία

Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...

Η κραυγή

Η κραυγή

Με εμπειρίες λιγοστές κι επαρχιώτικες ξεκίνησε τη φοιτητική ζωή στη μεγαλούπολη. Καλόβολος, με καρδιά αγνή, αθωότητα σχεδόν παιδική, προσπαθούσε από τους πρώτους κιόλας μήνες να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής και κυρίως να ανοίξει τους κοινωνικούς του...

Η αγάπη σου… για την αγάπη σου!

Η αγάπη σου… για την αγάπη σου!

Η αγάπη που έδωσες, σε σένα πάλι θα γυρίσει. Αγάπη πρόσφερες, αγάπη θα λάβεις. Αγάπη για την αγάπη! Το μεγαλείο μιας αέναης, ανεξάντλητης και συνάμα ανεξήγητης θετικής ενέργειας. Μιας θεϊκής δύναμης!  Έτσι! Έτσι είναι η αγάπη! Μία και μοναδική! Ούτε μικρή, ούτε...

8 σχόλια

8 Σχόλια

    • missymerida

      Εγω ευχαριστω για τα υπεροχα λογια και την αγαπη..

      Απάντηση
  1. Ανώνυμος

    Ποσο πιο ομορφα μπορεις να γραψεις Ελενα; Ποσο ;

    Απάντηση
    • missymerida

      με τοση αγαπη? θα βαλω τα δυνατα μου.. ευχαριστω πολυ

      Απάντηση
  2. Βάσω Αποστολοπούλου

    ” τα χείλη του θα παρέμεναν βουβά και το γέλιο του θα ξεθώριαζε στις αποθήκες του μυαλού της, τα χέρια, ναι τα χέρια δεν θα κρατούσαν τα δικά της ποτέ ξανά όμως θα είχε πάντα το φεγγάρι.”
    Ένα αφήγημα-ποίημα, λέξεις που κυλούν και παρασύρουν, εικόνες που σχηματίζονται για να σβήσουν μέσα στις επόμενες σε μια αλληλουχία μαγευτική.
    Έλενα φίλη μου – γοητευμένη!

    Απάντηση
    • missymerida

      ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου, με δυναμωνετε ..

      Απάντηση
  3. Ανώνυμος

    Ποσο σας ευχαριστω ολους η αγαπη σας εφτασε ως τα ματια και με γεμισε θαλασσες συναισθηματων.. ευγνωμων..

    Απάντηση
  4. Μαίρη

    Ο δρόμος του φεγγαριού…το αγαπημένο μου βιβλίο..το διαβάζω πάντα ξανά και ξανά γιατί θέλω να νιώσω την απόλυτη αγάπη παίρνω δύναμη μέσα από αυτο!!και έλπιδα ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το απόλυτο για όλους εμάς που δεν είμαστε ήρωες κάποιου μυθηστορίματος.
    Τα όμορφα λόγια σου με άγγιξαν βαθιά. Και πως να μην το κάνουν άλλωστε αφού γράφεις πάντα υπέροχα με τη πένα βουτηγμένη στη ψυχή σου! Συνέχισε να μας ανοίγεις την όμορφη ψυχή σου μέσα από τα γραπτά σου.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου