Ο νους

Δημοσίευση: 22.09.2022

Ετικέτες

Κατηγορία

Μια χαραμάδα φτάνει,

φως κι ας μην έχει,

καινούργιους κόσμους για να κτίσει

χωρίς την σάρκα να υπολογίζει

 

Ο δύσμοιρος,

σαν μια νέα πραγματικότητα τους πιστεύει.

Αρνείται, πως είναι της φαντασίας κύημα,

υλικό, που χάνεται σαν σύννεφο στον αέρα.

Κτίζει και χαλά, τελειωμό δεν έχει…

 

Της σφαίρας τα όρια, 

φαντάζεται πως ξεπερνά,

κι ο αντικατοπτρισμός, 

δίδυμος αδελφός

του κλείνει το μάτι.

 

Να ξεφύγει μάχεται, μα δεν ξεφεύγει.

Τρέφεται μ’ ό,τι  θωρεί κι αλλάζει διαστάσεις,

μα η σάρκα, που περιφρονεί,

στα μεγέθη της τον συνεφέρνει.

 

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου