Φταις που πονώ
Που τα βράδια ξαγρυπνώ.
Φταις που πια δεν σου μιλώ,
Που πια δεν σε αγαπώ.
Κι αν ολίγο σε ποθώ,
Άλλο πια δεν σου μιλώ.
Γιατί φταις! Με ακούς;
Φταις!
Το λοιπόν, πλέον δεν σε αγαπώ
Μα σ΄ αντιπαθώ.
Γιατί με πόνεσες θαρρώ και…
Αχ πώς το λέτε πια εδώ;
Α… ναι! Ο τρώσας και ιάσεται…
_
γράφει ο Βασίλης Ναίσκες
0 Σχόλια