Ο φίλος μου πενθεί.
Κάτω από ένα σεντόνι λευκό στα μαύρα ντυμένος άγγελος. Τα φτερά γαργαλάνε το σώμα του. Τα βράδια στριφογυρνά στο κρεβάτι ξερνώντας πούπουλα. Ο αέρας από το παράθυρο τα σκορπά στα σοκάκια γυρεύοντας υποψήφιους έκπτωτους.
Ο φίλος μου κλαίει
Τα δάκρυά του δεν είναι υγρά. Σαν σερπαντίνες απλώνουν κάθε που συναντούν μία λύπη. Καμιά φορά τα ταιριάζει με την μύτη ενός κλόουν που έπαψε να τη φορά σαν έχασε το στοίχημα να μείνει άβαφος για μια ολόκληρη ημέρα.
Ο φίλος μου δεν είναι φίλος μου
Μια μέρα στάθηκε δίπλα μου στο κρεβάτι μου και μου συστήθηκε σα να ‘ταν γκόμενος χρόνων. Η ανάσα του βρώμαγε, τα μαλλιά του ήταν λαδωμένα κι από τα μάτια του έβγαζε αίμα. Τον λυπήθηκα τόσο που του ‘πα ότι θα γίνω φίλη του. Ονόμασε τη σχέση μας φτηνή και έμεινε κοντά μου.
Με τόση ένταση….σκοτεινά οικείο!!!Το λάτρεψα φιλενάδα!!Την καλημέρα μου και καλό μήνα!!
πολύ καλό…και όσο πρέπει….γλυκόπικρη γεύση…..
Πολύ όμορφα σκοτεινό. Μου άρεσε πάρα πολύ. Μπράβο!
Ο φίλος μου σας ευχαριστεί όλους…
Στην κόψη του ξυραφιού. Ωραίο!
Ο ποιητικός λόγος, άφθαστος ακροβάτης, σχοινοβατεί, χωίς ποτέ να πέφτει, όταν εκφέρεται ξορκίζοντας την πτώση.