Πάντοτε

Δημοσίευση: 16.02.2017

Ετικέτες

Κατηγορία

A36_b

Έλειπα πάντα

απ’ την κάθε μας στιγμή,

παρούσα σ’ ένα παρόν

που το εξόριζα.

Νότα παράταιρη,

σ’ ένα τραγούδι

που άφησες μισοτελειωμένο.

Ατίθασα να μπαινοβγαίνω στη σύνθεσή σου

και να νιώθω πως

καμία αφιέρωση δε μου ταίριαζε

κανένας στίχος δε με αποτύπωνε

καμία ιδέα δε με οδηγούσε.

Στην έμπνευσή σου μια μούσα απούσα

με βήμα που ξέφευγε διαρκώς απ΄τον ρυθμό.

Δίχως σκοπό να σου δίνω τον τόνο λειψό

καμιά αγκαλιά δε με χωρούσε.

Κι αυτό το εξωστρεφές μου Εγώ

μια ξένη πάντοτε έπαιρνε μορφή

και πάντοτε με ξεχνούσε.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 09 – 10 Δεκεμβρίου 2023

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 09 – 10 Δεκεμβρίου 2023

Real News https://youtu.be/Q4q005OR_r0 Καθημερινή  Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Ελένη Ιωαννάτου

    Μια παρούσια απουσία όπως συχνά συμβαίνει.

    Άννα πολύ πολύ όμορφο!! Μπράβο σου!!!

    🙂

    Απάντηση
  2. 'Αννα Ρουμελιώτη

    Αμοιβαία η αίσθηση. Σας ευχαριστώ πολύ!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου