Πάνω στα κλειστά βλέφαρα…
στάθηκε ο χρόνος
σύμμαχος, εχθρός, ποιος ξέρει,
το δάκρυ κεντά ασήμια αφανέρωτα
παχνισμένο το χνούδι της νιότης
στα ροδόφυλλα
κρατάς τη σπίθα, χέρια τρεμάμενα
Αύριο… η φλόγα Αύριο…
Νυσταγμένη η πόλη
οι φανοστάτες σβήνουν, ερήμην σου
κρέμεται το χειμωνιάτικο φεγγάρι
ανατολικά, στ’ ακροκέραμο του πύργου
κι η ριπή του μακρινού ανέμου
στα φύλλα που θέλουν
να ντυθούν την Άνοιξη, άγρια
εκδικήτρα του αγέννητου ανθού.
Αύριο… η θάλασσα
τα παλιά ναυάγια και τ’ αλύτρωτα όνειρα
στην κουρσεμένη ακτή θα γεμίσει κογχύλια.
Αύριο… κύματα νόστου
θα σβήσουν τα πρωινά βήματα
και οι υποσχέσεις αγγελοπατημασιές
σημάδια αχνά της ομίχλης… Εκεί
κατοικημένη η μοναξιά.
Αύριο… άσπρα περιστέρια
θα φέρουν το πρώτο Φως της αυγής
στις φτερούγες
και το ρόδο της αιωνιότητας
θ’ ανθίσει για ένα και μόνο ξημέρωμα
στην άμμο.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
[..]οι υποσχέσεις αγγελοπατημασιές…σημάδια αχνά της ομίχλης…[…]
Την καλημέρα μου κα. Ζωή..
Ας είναι οι ποιητικές απόπειρες το πρόσχημα, για να ξανανοίξουμε τις καρδιές μας με αγάπη και να υποδεχτούμε στη μεγαλοπρέπεια του το αξόδευτο φως Αύριο… στο χάσμα του καιρού.
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με αντιλαμβάνεσαι με αγάπη, αυτή τη σχεδόν χαμένη αξία που πλέον δύσκολα μπορείς να διαβάσεις στο βλέμμα των ανθρώπων. Ευχαριστώ από καρδιάς.
Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζεις πως η ποίηση εξακολουθεί να δροσίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Μπράβο σου το αξίζεις συνοδοιπόρε!!
Κάθε αλλαγή στη ζωή μας, αλλάζει τις ίδιες τις ισορροπίες της ζωής και ενδέχεται καμιά φορά να φέρνει τα πάνω – κάτω, γι’ αυτό είναι η ποίηση, για να ανοίγει καινούριους δρόμους στο νου, για να βρίσκουμε πάντα τρόπους να αντέχουμε, για να καλωσορίσουμε Αύριο… το αξόδευτο φως.
“Αύριο… άσπρα περιστέρια
θα φέρουν το πρώτο Φως της αυγής
στις φτερούγες
και το ρόδο της αιωνιότητας
θ’ ανθίσει για ένα και μόνο ξημέρωμα
στην άμμο.”
Είσαι υπέροχη Ζωή!!!
Πόσο χαίρομαι πάντα να σε διαβάζω…
Με αγγίζει πολύ η γράφη σου!!!
Η ευγένεια είναι η ταυτότητα της ψυχής και οφείλει η ταπεινότητα μου, να καταθέσει την ευγνωμοσύνη της, στα ανθισμένα τοπία της σκέψης και των καλών σου λόγων.