Ο Γιάννος και οι δίδυμες αδερφές του ανυπομονούν να συναντούν τον παππού κάθε Κυριακή γιατί τον αγαπούν πολύ και κάνει τη μέρα τους ξεχωριστή. Περνάνε μάλιστα τόσο καλά που ο Γιάννος του ζητάει να μείνει μαζί τους για πάντα. Θα καταφέρει να τον πείσει; Πόσο σημαντικές είναι οι αναμνήσεις μας και ο προσωπικός μας χώρος για την ευημερία και την καλή μας διάθεση; Τι σημαίνει η φράση «Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου»;

Ο παππούς είναι γλυκός, προσηνής, δοτικός, με τον καλό λόγο για όλους και για όλα. Μαθαίνει στον εγγονό του σκάκι και ψάχνουν μαζί στο τάμπλετ για εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, λέει ιστορίες, δίνει έμπνευση και αυτοπεποίθηση, επιστρέφει όμως στο σπίτι του το βράδυ, κάτι που στενοχωρεί τον Γιάννο. Η συγγραφέας, μέσα από τη συζήτηση που κάνουν, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πώς είναι να μένει κανείς σε δικό του χώρο και πόσο δυσκολεύεται να αλλάξει συνήθειες, ακόμη κι αν είναι προς το καλύτερο. Όταν ο Γιάννος ζητάει απ’ τον παππού ν’ αφήσει την αγαπημένη του βιβλιοθήκη και θα του φτιάξουν άλλη, εκείνος του αντιπροτείνει να του αλλάξουν σχολείο και φίλους! Με τέτοιες εποικοδομητικές και διασκεδαστικές αντιπαραθέσεις τα παιδιά καταλαβαίνουν καλύτερα τον τρόπο σκέψης των παππούδων τους και έρχονται για λίγο στη θέση τους. Η εικονογράφηση της Νίκης Λεωνίδου ζωντανεύει την πιο γλυκιά παππουδίστικη φατσούλα που έχω δει και μέσα από πολλά και πλούσια χρώματα δείχνει τη ζωή του Γιάννου και της οικογένειάς του στο σπίτι, καθώς και το ησυχαστήριο του παππού του, με την πλούσια βιβλιοθήκη και τη μυρωδάτη λεμονιά στον κήπο του.

«Παππού, σ΄αγαπώ» αναφωνεί ο μικρός πρωταγωνιστής στον αγαπημένο του συγγενή και τον αγκαλιάζει με λαχτάρα και ανυπομονησία όποτε τον βλέπει. Το παραμύθι απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών και πάνω και τους συστήνει την καθημερινότητα του ανθρώπου που αγαπούν τόσο πολύ. Όταν κάποιος μένει μόνος του από επιλογή, όσο στενόχωρο κι αν ακούγεται, το κάνει γιατί θέλει «τη βολή του», τον χώρο του και να απολαμβάνει τις καθημερινές του συνήθειες. Έτσι οι μικροί αναγνώστες κατανοούν και μαθαίνουν περισσότερο τον άνθρωπο που τους αγαπά «δυο φορές παραπάνω» από τους γονείς του! Άλλωστε: «Η αγκαλιά του παππού είναι διαφορετική από του μπαμπά και της μαμάς. Είναι… παππουδίστικη και αφράτη»!