–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Βρισκόμαστε στην Καστοριά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου, θα ταξιδεύουμε από το παρελθόν στο παρόν παρέα με τος ήρωες που πια διανύουν την 4^η δεκαετία της ζωής τους. Ο χαρακτήρας που θα μας απασχολήσει περισσότερο, ονομάζεται Σώτος, είναι ανασφαλής, αναποφάσιστος, ευθυνόφοβος, ονειροπόλος και έρμαιο του ανεκπλήρωτου έρωτα. Είναι φίλος με τον Δημητρό, αρέσει της συνεσταλμένης Ελπίδας αλλά εκείνος τρέφει αισθήματα για τη Φανή μια γυναίκα επιπόλαιη, εγωπαθής και ωραιοπαθής, παιχνιδιάρα, χωρίς συναισθηματικό υπόβαθρο.

Με καταβολές από το παρελθόν, θα συναντήσουμε τους ήρωες του βιβλίου στο παρόν και θα ταξιδέψουμε μαζί τους σε περιπέτειες. Οι κοινές διακοπές μεταξύ φίλων, η άνευ όρων πολιορκία της Φανής προς τον Σώτο, μια τυχαία ένωση με τη Helen, το ζεύγος γατών Καζαντζίδης και Μαρινέλα και μια ομελέτα με ντομάτα είναι κάποιες που ξεχώρισαν στη δική μου μνήμη στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, τις οποίες και σας παραθέτω.

…ο ανομολόγητος έρωτας είναι συνώνυμο της ατολμίας…

Ο Ρουβίκωνας και ο Αναξαγόρας, το μπάνιο στην παραλία Δάφνη, ένα αιφνίδιο χτύπημα μπάλας με προορισμό το πρόσωπο του Άρη ενός κολλητού από τα παλιά, ένα σάλτο για ένα έπαθλο με απρόσμενες εξελίξεις και μια στοιχειωμένη σκέψη που θα βασανίζει τον Σώτο για πολλά χρόνια, δημιουργούν εντάσεις στον αναγνώστη, ανάμεικτα συναισθήματα για τους ήρωες και αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας.

Ο Σώτος πλέον είναι λογιστής και παλεύει με τις δικές του χίμαιρες, σε έναν αγώνα χωρίς νικητή. Τόσο η Ελπίδα όσο και η Φανή, μονοπωλούν το μυαλό του οδηγώντας τον στην τρέλα και το αδιέξοδο. Η Ελπίδα σηματοδοτεί την ηρεμία, το απάνεμο λιμάνι, το συναίσθημα και την αγάπη, ενόσω η Φανή πυροδοτεί τον ανεξέλεγκτο πόθο, τον έρωτα άνευ όρων, το άπιαστο και απατηλό όνειρο.

Θα διαβάσουμε για τον μανδραγόρα που ανθίζει ανάμεσα σε ένα κατάφυτο λιβάδι με αγριολούλουδα, για μια κάκωση του θωρακικού αγγείου που φέρει έναν ηθικό αυτουργό που κρύβεται επιμελώς, για ένα περίεργο τσιγάρο, για μια πληγωμένη καρδιά και έναν νέο φίλο τον Σίμο.

…πολλές φορές σε έψαξα και άλλες τόσες σε βρήκα, και μόλις σε πλησίαζα, χανόσουν απ’ τα χέρια μου λίγο πριν σε αγγίξω…

Η συνέχεια είναι καταιγιστική. Περιλαμβάνει μια ερωτική ένωση που μπορεί μεν να λυτρώνει αλλά συνάμα προκαλεί ψυχικό φορτίο, μια προδοσία σε ένα αμόλυντο και τρυφερό κορίτσι, μια ανανεωμένη έπαρση για τη Φανή, ένα πάρτι αποφοίτων στην ταβέρνα του Ζορμπά και τη νέα δικηγόρο που σκοπό της έχει να τονώσει το δίχως άλλο την αυτοπεποίθηση του Σώτου.

Ποιος τελικά είναι ο Σώτος;

Που αποσκοπεί η συμπεριφορά του και τι επιδιώκει;

Τι είναι για αυτόν η Ελπίδα και γιατί κυνηγά τη Φανή με όλο του το είναι;

Τι τον τραβάει κοντά της; Αλήθεια είναι η αγάπη ή ο πληγωμένος του εγωισμός;

Με ποιον τρόπο θα καταπολεμήσει τα θεριά των σκέψεων του που στέκουν έτοιμα να τον κατασπαράξουν;

Έθεσα πολλά ερωτήματα και πιστέψτε με εσείς θα θέσετε στον εαυτό σας ακόμη περισσότερα, όταν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης θα γεννιούνται αβίαστα στη σκέψη σας, μα να είστε σίγουροι ότι οι απαντήσεις μπορούν να εκμαιευτούν μέσα από το κείμενο.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Στάθη Μασκαλίδη, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…μη κυνηγάς χίμαιρες γιατί μια μέρα θα κινδυνεύσεις να τις βρεις…

Το βιβλίο ρίχνει την αυλαία του με μια αποκαλυπτική προς διάφορες κατευθύνσεις εκδρομή που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραία και με μια αγάπη που άργησε να εκδηλωθεί πολλά, μα πολλά χρόνια. Αυτό που όμως έχει σημασία είναι ότι κάτω από αντίξοες συνθήκες άνθισε και κατάφερε να αναπτυχθεί και να παρασύρει στο διάβα της δυο πονεμένε ψυχές, δυο ψυχές που έψαχναν καταφύγιο.

Οι ήρωες θα ανασκουμπωθούν, κάποιοι θα απομακρυνθούν και άλλοι θα συνδεθούν στενά, φτάνοντας στο σημείο να ξεγυμνώσουν την ψυχή τους και να ακολουθήσουν δρόμους άγνωστους, αδιάβατους μα γεμάτους φως.

Στάθης Μασκαλίδης: Γεννήθηκα στη Μεσοποταμία Καστοριάς και κατοικώ στην πόλη της Καστοριάς. Είμαι παντρεμένος και έχω δυο παιδιά. Γράφω γιατί μου αρέσει να αναπλάθω τον κόσμο, γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη που μια μονάχα δεν φτάνει. Ελεύθερο πνεύμα από τη φύση μου, εγγράφηκα στη σχολή Ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου αλλά εγκατέλειψα αμέσως τις σπουδές μου, γιατί έκρινα πως ο συγκεκριμένος επαγγελματικός προσανατολισμός δεν μου ταίριαζε. Εργάζομαι στον δήμο Καστοριάς, στην υπηρεσία πρασίνου.

Με την ειδικότητα του κηπουρού μπορώ να βρίσκομαι κοντά στο περιβάλλον, να απολαμβάνω τις ομορφιές του και να ονειροπολώ. Το πρώτο μου μυθιστόρημα κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2021, με τίτλο «Σαν φυσάει ο Βαρδάρης» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Νουβέλες μου με τίτλο «Ο λύκος και το Γεράκι» (Οκτώβριος του 2021) «Κομαντσέρος» (Ιανουάριος του 2021)  κυκλοφόρησαν για το ιστορικό περιοδικό Νέος Μικρός Κάου-μπόυ των εκδόσεων Άγρια Δύση. Το διήγημά μου «Και ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό του» έχει κυκλοφορήσει για το ίδιο περιοδικό των ίδιων εκδόσεων. Αστυνομικό διήγημά μου «Το γρανάζι» κυκλοφόρησε σε συλλογικό τεύχος του περιοδικού crime and horror. Το διήγημά μου «Συλλαβίζοντας τα όνειρά μου»» έχει κυκλοφορήσει σε συλλογικό έργο των εκδόσεων Αγγελάκη.

Αρθρογραφώ σε τοπικές εφημερίδες, τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας blogs. Ζω και εγώ μαζί με τους ήρωες που δημιουργώ, πονώ στη δυστυχία τους και χαίρομαι όταν…

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.